Το Βραβείο Πρίτσκερ είναι διεθνές αρχιτεκτονικό βραβείο, το οποίο απονέμεται ετησίως σε εν ζωή αρχιτέκτονες[1] από το Ίδρυμα Χάιατ και θεωρείται το κορυφαίο στον κόσμο για την τέχνη αυτή. Καθιερώθηκε το 1979 από τον Τζέι Α. Πρίτσκερ και τη σύζυγό του Σίντι, ενώ χρηματοδοτείται από την οικογένεια Πρίτσκερ.[2] Οι υποψήφιοι για το βραβείο συναγωνίζονται τους καλύτερους αρχιτέκτονες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μέρος των κριτηρίων για βράβευση με αυτό το βραβείο είναι η πρωτοποριακή ποιότητα στην αρχιτεκτονική σκέψη. Επίσης, οι χρήσιμες συνεισφορές στο χώρο της οικοδομής είναι ένας ακόμη τομέας.
Ο νικητής λαμβάνει το ποσό των 100.000 δολαρίων ΗΠΑ, όμως η φήμη που αποκτά είναι σπουδαιότερη. Πολλές φορές το βραβείο αναφέρεται ως «Νόμπελ της Αρχιτεκτονικής».[3]
Το Ντάλλας, με την κατασκευή του Καλλιτεχνικού του Κέντρου (Dallas Center for Performing Arts) , θα γίνει η μόνη πόλη στον κόσμο με τέσσερα κτήρια, τα οποία βρίσκονται κοντά σε σειρά κτηρίων, τα οποία σχεδιάστηκαν από νικητές του αρχιτεκτονικού βραβείου Πρίτσκερ.
Βραβευθέντες
| Χρονιά | Βραβευθείς | Χώρα |
|---|---|---|
| 1979 | Φίλιπ Τζόνσον (1906–2005) |  ΗΠΑ |
| 1980 | Λουίς Μπαραγάν (1902–1988) |  Μεξικό |
| 1981 | Τζέιμς Στέρλινγκ (1924–1992) | .svg){kind=small} Ηνωμένο Βασίλειο |
| 1982 | Κέβιν Ρος (1922-2019) | ΗΠΑ /  Ιρλανδία |
| 1983 | Ιέο Μινγκ Πέι (1917-2019) | ΗΠΑ (κινέζικης καταγωγής) |
| 1984 | Ρίτσαρντ Μέγιερ (1934-) | ΗΠΑ |
| 1985 | Χανς Χολάιν (1934-2014) |  Αυστρία |
| 1986 | Γκότφριντ Μπεμ (1920-2021) |  Γερμανία |
| 1987 | Κένζο Τάνγκε (1913–2005) |  Ιαπωνία |
| 1988 | Γκόρντον Μπούνσαφτ (1909–1990) | ΗΠΑ |
| Όσκαρ Νίεμαϊερ (1907-2012) |  Βραζιλία | |
| 1989 | Φρανκ Γκέρι (1929-) | ΗΠΑ |
| 1990 | Άλντο Ρόσι (1931–1997) |  Ιταλία |
| 1991 | Ρόμπερτ Βεντούρι (1925-2018) | ΗΠΑ |
| 1992 | Άλβαρο Σίζα Βιέιρα (1933-) |  Πορτογαλία |
| 1993 | Φουμιχίκο Μάκι (1928-) | Ιαπωνία |
| 1994 | Κριστιάν ντε Πορτσαμπάρκ (1944-) |  Γαλλία |
| 1995 | Ταντάο Άντο (1941-) | Ιαπωνία |
| 1996 | Ραφαέλ Μονέο (1937-) |  Ισπανία |
| 1997 | Σβέρε Φεν (1924-2009) |  Νορβηγία |
| 1998 | Ρέντσο Πιάνο (1937-) | Ιταλία |
| 1999 | Σερ Νόρμαν Φόστερ (1935-) | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 2000 | Ρεμ Κόλχας (1944-) |  Ολλανδία |
| 2001 | Ζακ Χέρτσογκ (1950-) και Πιερ ντε Μερόν (1950-) |  Ελβετία |
| 2002 | Γκλεν Μάρκουτ (1936-) |  Αυστραλία |
| 2003 | Γιερν Ούτζον (1918-2008) |  Δανία |
| 2004 | Ζάχα Χαντίντ (1950-2016) |  Ιράκ / Ηνωμένο Βασίλειο |
| 2005 | Τομ Μέιν (1944-) | ΗΠΑ |
| 2006 | Πάουλο Μέντες ντα Ρότσα (1928-2021) | Βραζιλία |
| 2007 | Ρίτσαρντ Ρότζερς (1933-2021) | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 2008 | Ζαν Νουβέλ (1945-) | Γαλλία |
| 2009 | Πέτερ Ζούμθορ (1943-) | Ελβετία |
| 2010 | Καζούγιο Σετζίμα (1956-) και Ριούε Νισιζάου (1966-) | Ιαπωνία |
| 2011 | Εντουάρντο Σόουτο ντι Μόουρα (1952-) | Πορτογαλία |
| 2012 | Βανγκ Σου (1963-) |  Κίνα |
| 2013 | Τόγιο Ίτο (1941-) | Ιαπωνία |
| 2014 | Σιγκέρου Μπαν (1957-) | Ιαπωνία |
| 2015 | Φράι Ότο (1925-2015) | Γερμανία |
| 2016 | Αλεχάνδρο Αραβένα (1967-) |  Χιλή |
| 2017 | Ραφαέλ Αράντα, Κάρμε Πίχεμ (1962-) και Ραμόν Βιλάλτα (RCR Arquitectes) | Ισπανία |
| 2018 | Μπ. Β. Ντόσι (1927-2023) |  Ινδία |
| 2019 | Αράτα Ισοζάκι (1931-2022) | Ιαπωνία |
| 2020 | Υβόν Φάρελ (1951-) και Σέλεϊ ΜακΝαμάρα (1952-) | Ιρλανδία |
| 2021 | Αν Λακατόν (1955-) και Ζαν Φιλίπ Βασάλ (1954-) | Γαλλία |
| 2022 | Ντιεμπεντό Φρανσί Κερέ (1965-) |  Μπουρκίνα Φάσο / Γερμανία |
| 2023 | Ντέιβιντ Άλαν Τσίπερφιλντ (1963-) | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 2024 | Ρίκεν Γιαμαμότο (1945-) | Ιαπωνία |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.