Ο Δωρόθεος Κοτταράς (1888 - 26 Ιουλίου 1957) ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κατά τα έτη 1956-1957.
| Δωρόθεος Κοτταράς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δωρόθεος Κοτταράς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1888 Ύδρα |
| Θάνατος | 26 Ιουλίου 1957 Στοκχόλμη |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του εγκεφάλου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο κατά κόσμος Ιωάννης Κοτταράς του Γεωργίου γεννήθηκε στην Ύδρα το 1888[1]. Ο πατέρας του ήταν φτωχός ναυτικός. Σε μικρή ηλικία, αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του, μετακόμισε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό δύσκολες οικονομικές συνθήκες και αποφοίτησε αριστούχος το 1909. Συνέχεια σπούδασε νομικά στην Αθήνα και Λειψία ειδικεύθηκε στο εκκλησιαστικό (κανονικό και διοικητικό) δίκαιο. Για κάποιο διάστημα υπήρξε καθηγητής στο ελληνικό σχολείο στο Ξηροκάμπι της Σπάρτης[1].
Ασπασθείς το μοναχικό βίο χειροτονήθηκε Διάκονος στις 18 Σεπτεμβρίου 1910 από τον Επίσκοπο Ύδρας και Σπετσών Ιωάσαφ και επί 9 έτη διακόνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα. Παράλληλα εργαζόταν στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο και φοιτούσε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε, επίσης αριστούχος, το 1921. Στις 18 Δεκεμβρίου 1922 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από το Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης Προκόπιο και μετά από δύο ημέρες Επίσκοπος, καθώς εξελέγη Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων[2].
Στις 15 Ιανουαρίου 1935 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Λαρίσης και Πλαταμώνος. Εκεί παρέμεινε για 21 χρόνια, μεταξύ των οποίων και τα δύσκολα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, κατά τα οποία βομβαρδίστηκε και το σπίτι του[2]. Κατά την παραμονή του εκεί εξεδόθη ακολουθία για τον Άγιο Αχίλλιο, Αρχιεπίσκοπο Λαρίσης, στην οποία ο ίδιος συνέγραψε το Απολυτίκιο του Αγίου[3]. Από εκεί κλήθηκε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο Αθηνών ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος[4] στις 29 Μαρτίου 1956, διαδεχόμενος τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα (κατά κόσμον Βλάχο).
Κατά τη σύντομη αρχιεπισκοπία του είχε παραιτηθεί των αποδοχών του, προκειμένου αυτές να διατεθούν για την ανέγερση νοσοκομείου για κληρικούς[5]. Ως αρχιεπίσκοπος επισκέφτηκε την τότε Γιουγκοσλαβία και απέτρεψε επίσκεψη του Πάπα στην Ελλάδα. Διετέλεσε Πρόεδρος της «Πανελληνίου Ἐπιτροπής Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου[5]».
Στις 13 Ιουνίου 1957, κατόπιν συνάντησης στο Λονδίνο με τον εκεί Έλληνα πρέσβυ Γεώργιο Σεφεριάδη, αισθάνθηκε αδιαθεσία και μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι είχε όγκο στον εγκέφαλο[6]. Στις 5 Ιουλίου αναχώρησε για τη Στοκχόλμη της Σουηδίας, προκειμένου να χειρουργηθεί. Μετεγχειρητικά παρουσίασε υψηλό πυρετό και τελικά απεβίωσε στις 26 Ιουλίου 1957. Κηδεύτηκε στις 3 Αυγούστου 1957 στην Αθήνα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος ήταν βαθιά μορφωμένος, δραστήριος, φιλόπατρις και φιλάνθρωπος[7]. Υπήρξε ικανότατος ομιλητής και ιεροκήρυκας, και η γνώμη του ήταν πάντα βαρύνουσα κυρίως επί θεμάτων εκκλησιαστικού και κανονικού δικαίου. Με τη διαθήκη του άφησε όλη την περιουσία του προς βελτίωση της θέσης του κλήρου.
Συνέγραψε πάνω από σαράντα πραγματείες επί νομοκανονικού δικαίου. Σημαντικότερα εξ αυτών είναι:
- "Ακολουθία εις τον Άγιον Γεδεών τον εν Τυρνάβω αθλήσαντα" (1936).
- "Λόγοι εις τα κατά Κυριακήν Ευαγγέλια" (1949).
- "Νομοκανονικαί έρευναι" (1951-1952).
- "Η Εξέλιξις του αναπαλλοτριώτου της εκκλησιαστικής περιουσίας" (1951)
- "Ονοματοδοσία - αναβαπτισμός" (1953)
- "Λόγοι περιστατικοί" (1955).
- "Τινά περί της μοναχικής κουράς" (1955) κ.ά.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
