Αλουσιάνος

Ο Αλουσιάνος (βουλγαρικά : Алусиан, Αλούσιαν) ήταν Βούλγαρος αλλά και βυζαντινός ευγενής που αυτοανακυρύχθηκε αυτοκράτορας (τσάρος) της Βουλγαρίας για ένα μικρό χρονικό διάστημα το 1041.

Αλουσιάνος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησης	Βουλγαρία Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Σαμουήλ Αλουσιανός Άννα Αλουσιανή Βασίλειος Αλουσιανός d:Q29897244
Γονείς	Ιβάν Βλαντισλάβ της Βουλγαρίας και Μαρία (σύζυγος του Ιβάν Βλαντισλάβ)
Αδέλφια	Αικατερίνη της Βουλγαρίας Προυσιάνος Τραϊανός
Οικογένεια	Αδελφοί Κομητόπουλοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Τσάρος στρατηγός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Ο Αλουσιανός ήταν ο δεύτερος γιος του αυτοκράτορα Ιβάν Βλάντισλαβ και της Μαρίας. Με τον θάνατο του πατέρα του και την πτώση του πρώτου βουλγαρικού Βασιλείου, μαζί με τους αδερφούς του Πρεσιανό, Τρόιαν και ο Ααρών και τη μητέρα του παραδόθηκαν στον βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ το 1018.

Επί Μιχαήλ Δ΄ ο Αλουσιανός διορίσθηκε πατρίκιος, στρατηγός και διοικητής της Θεοδοσιούπολης^[1]. Παντρεύτηκε πλούσια Αρμένισα ευγενή και απέκτησε πολλά κτήματα, αλλά έπεσε σε δυσμένεια κι έχασε αρκετά κτήματα και πλήρωσε κι ένα μεγάλο ποσό.

Αργότερα το 1040 συμμετείχε στην Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου, ξαδέλφου του, εγκαταλείποντας την βυζαντινή αυλή^[2]. Ο Αλουσιανός έγινε δεκτός από τον Πέτρο, ο οποίος του έδωσε ένα σώμα στρατού με την οποίο επιτέθηκε στην Θεσσαλονίκη^[3]. Η πολιορκία όμως απέτυχε, και ο βουλγαρικός στρατός ηττήθηκε από τους Βυζαντινούς. Ο Αλουσιανός μόλις που δραπέτευσε και επέστρεψε στην όστροβο^[2].

Μια νύχτα το 1041, κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Αλουσιανός εκμεταλλεύτηκε τη μέθη του Πέτρου, έκοψε τη μύτη του και τον τύφλωσε με ένα μαχαίρι κουζίνας^[4]. Γρήγορα ο Αλουσιανός ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στη θέση του Πέτρου από τα στρατεύματά του, αλλά τα στρατεύματα του συνωμότησαν και λιποτάκτησαν στους Βυζαντινούς. Δεδομένου ότι τα βουλγαρικά και βυζαντινά στρατεύματα προετοιμάζονταν για τη μάχη, Ο Αλουσιανός μόνος χωρίς επαρκή στρατό, έρημος στον εχθρό, παρέδωσε τον Πέτρο στον αυτοκράτορα^[2]. Ως ανταμοιβή, αποκαταστάθηκαν τα κτήματα του και του δόθηκε ο υψηλός τίτλος του μάγιστρου^[2].

Μετέπειτα τύχη του Αλουσιανού είναι άγνωστη, αλλά οι απόγονοί του, ο Αλουσιανοί, συνέχισαν να ευημερούν στις τάξεις της βυζαντινής αριστοκρατίας, μέχρι τον 14ο αιώνα^[2].

Οικογένεια

Με το γάμο του με την αρμενική αρχόντισσα από το Θέμα Χαρσιανού ονομαζόμενη Δαλασσηνή^[5], είχε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων:^[2]

• Βασίλειος, βυζαντινός στρατηγός, κυβερνήτης της Έδεσσας
• Σαμουήλ, βυζαντινός αξιωματούχος στο θέμα Αρμενιακών
• Άννα, που παντρεύτηκε τον μέλλοντα Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ρωμανό Δ΄ Διογένη

Παραπομπές

1. Joannes Scylitzes, σελ 413
2. Kazhdan (1991), p. 70
3. «Πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015.
4. Joannes Scylitzes, σελ 414
5. «Видни български родове». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015.

Πηγές

• Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5, http://books.google.com/books?id=Hh0Bu8C66TsC
• Kazhdan, Alexander, επιμ.. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
• Joannes Scylitzes, Historiarum compendium

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Alusian of Bulgaria της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).