Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας

Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας
7ιουλ. / 20 Νοεμβρίου 1917γρηγ.–18 Μαρτίου 1921
; Σημαία	; Έμβλημα
Χώρα	Ρωσική Δημοκρατία
Πρωτεύουσα	Κίεβο
Ίδρυση	7ιουλ. / 20 Νοεμβρίου 1917γρηγ.
Γλώσσες	Ουκρανικά
Πολίτευμα	κοινοβουλευτική δημοκρατία
Διοίκηση
• Σώμα	Council of People's Ministers
• Head of the council of people’s ministers of the Ukrainian People’s Republic	Vyacheslav Prokopovych (Μαΐου 1920 – Οκτώβριος 1920)
Έκταση	850.100 km²
Γεωγραφικές συντεταγμένες
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας (ΛΔΟ), ή Εθνική Δημοκρατία της Ουκρανίας (ΕΔΟ), ήταν χώρα στην Ανατολική Ευρώπη που υπήρχε μεταξύ 1917 και 1920. Κηρύχθηκε μετά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου στη Ρωσία από την Πρώτη Οικουμενική. Το Μάρτιο του 1917, το Εθνικό Κογκρέσο στο Κίεβο εξέλεξε το Κεντρικό Συμβούλιο που αποτελείτο από σοσιαλιστικά κόμματα με τις ίδιες αρχές όπως σε όλη την υπόλοιπη Ρωσική Δημοκρατία. Η αυτονομία της δημοκρατίας αναγνωρίστηκε από τη Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσική Δημοκρατία στις 22 Ιανουαρίου 1918 από την Τέταρτη Οικουμενική.

Γρήγορες Πληροφορίες Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας, 7ιουλ. / 20 Νοεμβρίου 1917γρηγ.–18 Μαρτίου 1921 ...

Κλείσιμο

Κατά τη σύντομη ύπαρξή της, η δημοκρατία πέρασε από αρκετούς πολιτικούς μετασχηματισμούς - από τη δημοκρατία με σοσιαλιστική κλίση με επικεφαλής το Κεντρικό Συμβούλιο της Ουκρανίας με τη γενική γραμματεία της μέχρι τη σοσιαλιστική δημοκρατία υπό την ηγεσία του Ντιρεκτοράτου και του Σιμόν Πετλιούρα. Μεταξύ Απριλίου και Δεκεμβρίου 1918, η σοσιαλιστική εξουσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας ανεστάλη, αφού ανατράπηκε από το φιλογερμανικό Ουκρανικό Κράτος του Πάβλο Σκοροπάντσκι, ο οποίος εξελέγη Χετμάνος από ένα συνέδριο χωρικών.^[1]^[2] Από τα τέλη του 1919, η ΛΔΟ λειτουργούσε ως σύμμαχος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Στις 10 Νοεμβρίου 1920, το κράτος έχασε την υπόλοιπη επικράτειά του από τους Μπολσεβίκους. Η Συνθήκη της Ρίγας στις 18 Μαρτίου 1921 μεταξύ της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας, της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (ενεργώντας επίσης για λογαριασμό της Λευκορωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας) και της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας σφράγισε τη μοίρα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, σχηματίστηκαν πολλές κυβερνήσεις στην Ουκρανία, με πιο αξιοσημείωτη την Ουκρανική Λαϊκή Δημοκρατία των Σοβιετικών (1917–1918) με έδρα το Χάρκοβο, και τους Σοβιετικούς διαδόχους της. Αυτή η δύναμη, μαζί με την Ουκρανική Δημοκρατία (με έδρα το Κίεβο), συν το Λευκό Στρατό, την Πολωνία, τους Πράσινους στρατούς και τους αντάρτες, πολέμησαν συνεχώς μεταξύ τους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα πολλές απώλειες μεταξύ των Ουκρανών που πολεμούσαν σε έναν Ουκρανικό Εμφύλιο Πόλεμο του 1917-21 ως μέρος του ευρύτερου Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου του 1917–23. Η Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία (μετά τη Συνθήκη της Ρίγας το 1921) θα επέκτεινε τον έλεγχο σε αυτό που θα γινόταν τελικά η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας και (το 1922) ιδρυτικό μέλος της Σοβιετικής Ένωσης.^[1]

Η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας λειτούργησε στη Βαρσοβία, στο Παρίσι, στη Βαϊμάρη, στο Μπαντ Κίσινγκεν, στο Μόναχο και στη Φιλαδέλφεια.

Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ταράς Μπούλμπα-Μποροβέτς, με την υποστήριξη του εξόριστου Προέδρου της Ουκρανικής Λαϊκής Δημοκρατίας Αντρίι Λίβιτσκι, διέσχισε τα γερμανοσοβιετικά σύνορα και άρχισε να οργανώνει στρατιωτικές μονάδες του ΟΕΣ που υπάγονταν στην κυβέρνηση της ΛΔΟ.^[3]

Η 10η Έκτακτη Σύνοδος του Ουκρανικού Εθνικού Συμβουλίου αναγνώρισε το κράτος της Ουκρανίας ως διάδοχο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας στην εξορία και συμφώνησε να μεταβιβάσει τις εξουσίες και τα χαρακτηριστικά της κρατικής εξουσίας στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Ουκρανίας το 1991.^[4]

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας αναγνωρίστηκε de jure τον Φεβρουάριο του 1918 από τις Κεντρικές Δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Αυστροουγγαρία, Γερμανική Αυτοκρατορία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία)^[5] και από τη Μπολσεβίκικη Ρωσία, τα κράτη της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία), τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γεωργίας, τη Λαοκρατική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, το Βασίλειο της Ρουμανίας, την Πρώτη Τσεχοσλοβακική Δημοκρατία και την Αγία Έδρα. Η de facto αναγνώριση χορηγήθηκε από την Ελβετία, τη Σουηδία, τη Δανία και την Περσία.^[6] Μερική de facto αναγνώριση ελήφθη από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Λευκορωσίας.

Αργότερα, το 1918, η Ρωσία επέλεξε να αποσύρει την αναγνώριση της ανεξάρτητης Ουκρανίας, εκπροσωπώντας τα πρωτόκολλα της Συνθήκης των Βερσαλλιών ως δικαιολογία για τη δράση της. Το 1920, ο Σιμόν Πετλιούρα και ο Γιούζεφ Πιουσούτσκι υπέγραψαν τη Συνθήκη της Βαρσοβίας, στην οποία και οι δύο χώρες καθιέρωσαν τα σύνορά τους κατά μήκος του ποταμού Ζμπρουτς.^[7]^[8]^[9] Τα κράτη που αναγνώρισαν προηγουμένως τη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας διέκοψαν τις σχέσεις τους με την εξόριστη Κυβέρνησή της, αφού αναγνώρισαν τη Σοβιετική Κυβέρνηση στο Κίεβο.^[6]

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που έγινε το 1897, η δημοκρατία είχε πάνω από 20 εκατομμύρια πληθυσμό σε επτά πρώην ρωσικά κυβερνεία, συν τρεις ουγέστ του Κυβερνείου Ταουρίντα που βρίσκονταν στην ηπειρωτική χώρα.

Εθνική σύνθεση (σε χιλιάδες)

Ουκρανοί – 14.931,5 (73%)
Ρώσοι – 2.146,1 (11%)
Εβραίοι – 1.871,8 (9%)
Γερμανοί – 451,3 (2%)
Πολωνοί – 375,9 (2%)
Λευκορώσοι – 208,5 (1%)
Ρουμάνοι – 185,7 (1%)
Άλλοι – 1%

[1]
Yekelchyk 2007.
[2]
Europa Publications (1999). Eastern Europe and the Commonwealth of Independent States, 1999. Taylor & Francis. σελ. 849. ISBN 978-1-85743-058-5.
[3]
Бульба-Боровець Т. Армія без держави: слава і трагедія українського повстанського руху. Спогади.— Вінніпег: Накладом Товариства «Волинь», 1981.— С. 113—115.
[4]
Плав'юк М.
[5]
TERMS OF PEACE MADE BY UKRAINE; New Republic Gets Increased Territory at Expense of Rest of Russia, The New York Times, 12 February 1918 (PDF)
[6]
(Talmon 1998)
[7]
Alison Fleig Frank (1 Ιουλίου 2009). Oil Empire: Visions of Prosperity in Austrian Galicia. Harvard University Press. σελ. 228. ISBN 978-0-674-03718-2.
[8]
Richard K. Debo (1992). Survival and Consolidation: The Foreign Policy of Soviet Russia, 1918-1921. McGill-Queen's Press - MQUP. σελίδες 210–211. ISBN 978-0-7735-6285-1.
[9]
Ivan Katchanovski· Zenon E. Kohut (11 Ιουλίου 2013). Historical Dictionary of Ukraine. Scarecrow Press. σελίδες 747–. ISBN 978-0-8108-7847-1.

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[FOOTNOTEYekelchyk2007-1] [1]
Yekelchyk 2007.

[endSkoro-2] [2]
Europa Publications (1999). Eastern Europe and the Commonwealth of Independent States, 1999. Taylor & Francis. σελ. 849. ISBN 978-1-85743-058-5.

[3] [3]
Бульба-Боровець Т. Армія без держави: слава і трагедія українського повстанського руху. Спогади.— Вінніпег: Накладом Товариства «Волинь», 1981.— С. 113—115.

[МП3-4] [4]
Плав'юк М.

[5] [5]
TERMS OF PEACE MADE BY UKRAINE; New Republic Gets Increased Territory at Expense of Rest of Russia, The New York Times, 12 February 1918 (PDF)

[Talmon_1998_289-6] [6]
(Talmon 1998)

[Frank2009-7] [7]
Alison Fleig Frank (1 Ιουλίου 2009). Oil Empire: Visions of Prosperity in Austrian Galicia. Harvard University Press. σελ. 228. ISBN 978-0-674-03718-2.

[Debo1992-8] [8]
Richard K. Debo (1992). Survival and Consolidation: The Foreign Policy of Soviet Russia, 1918-1921. McGill-Queen's Press - MQUP. σελίδες 210–211. ISBN 978-0-7735-6285-1.

[KatchanovskiKohut2013-9] [9]
Ivan Katchanovski· Zenon E. Kohut (11 Ιουλίου 2013). Historical Dictionary of Ukraine. Scarecrow Press. σελίδες 747–. ISBN 978-0-8108-7847-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Ιστορία

Εξορία

Διεθνής αναγνώριση

Δημογραφικά στοιχεία

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι