Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ (γερμανικά: Freie Stadt Danzig, πολωνικά: Wolne Miasto Gdańsk, κασουβικά: Wòlny Gard Gduńsk) ήταν ημιαυτόνομη πόλη-κράτος η οποία υπήρξε από το 1920 έως το 1939, και αποτελούταν από το Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ) και σχεδόν 200 πόλεις και χωριά στις γύρω περιοχές. Δημιουργήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1920,[1][2] σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 100 (11η παράγραφος του 3ου μέρους) της Συνθήκης των Βερσαλλιών που επικύρωνε το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ | |||
---|---|---|---|
15 Νοεμβρίου 1920–1 Σεπτεμβρίου 1939 | |||
| |||
Χώρα | Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ | ||
Πρωτεύουσα | Γκντανσκ | ||
Γλώσσες | Γερμανικά και Πολωνικά | ||
Θρησκεία | Λουθηρανισμός | ||
Πολίτευμα | πολιτεία και κοινοβουλευτική δημοκρατία | ||
Πληθυσμός | 366.730 | ||
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 54°24′0″N 18°39′36″E | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Η Ελεύθερη Πόλη περιλάμβανε την πόλη Ντάντσιχ και άλλες κοντινές πόλεις, χωριά και οικισμούς που κατοικούνταν κυρίως από Γερμανούς. Όπως όριζε η συνθήκη, η περιοχή θα παρέμενε χωρισμένη από τη μεταπολεμική Γερμανική Δημοκρατία και από την πρόσφατα ανεξάρτητη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, αλλά δεν ήταν κυρίαρχο κράτος.[3] Η Ελεύθερη Πόλη ήταν υπό την προστασία της Κοινωνίας των Εθνών και τέθηκε σε δεσμευτική τελωνειακή ένωση με την Πολωνία.
Στην Πολωνία δόθηκαν ορισμένα δικαιώματα σχετικά με την επικοινωνία, τους σιδηροδρόμους και τις λιμενικές εγκαταστάσεις της πόλης.[4] Η Ελεύθερη Πόλη δημιουργήθηκε για να δώσει στην Πολωνία πρόσβαση σε ένα μεγάλο λιμάνι.[5] Το 1938, ο πληθυσμός της Ελεύθερης Πόλης των 410.000 ήταν 98% Γερμανοί, 1% Πολωνοί και 1% άλλοι.[6][7][8] Στις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση του 1920, το Πολωνικό Κόμμα έλαβε πάνω από 6% των ψήφων, αλλά το ποσοστό των ψήφων του αργότερα μειώθηκε σε περίπου 3%.
Το 1921, η Πολωνία άρχισε να αναπτύσσει την πόλη Γκντίνια, τότε μια μεσαίου μεγέθους πόλη αλιείας. Αυτό το εντελώς νέο λιμάνι βόρεια του Ντάντσιχ ιδρύθηκε στην περιοχή που απονεμήθηκε το 1919, τον λεγόμενο Πολωνικό Διάδρομο. Μέχρι το 1933, το εμπόριο που περνούσε από τη Γκντίνια ξεπέρασε αυτό του Ντάντσιχ.[6] Παρά το γεγονός αυτό, η Πολωνία αρνήθηκε να εγκαταλείψει το εμπόριο και άλλα δικαιώματα που της απονεμήθηκαν, αποξενώνοντας περαιτέρω τους κατοίκους του Ντάντσιχ.
Μέχρι το 1936, η γερουσία της πόλης είχε την πλειοψηφία των ντόπιων Ναζί και η κινητοποίηση για την επανένταξη στη Γερμανία εντάθηκε.[9] Πολλοί Εβραίοι διέφυγαν από τον γερμανικό αντισημιτισμό, τις διώξεις και την καταπίεση. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία το 1939, οι Ναζί κατάργησαν την Ελεύθερη Πόλη και ενσωμάτωσαν την περιοχή στο νεοσύστατο Ράιχσγκαου Ντάντσιχ-Δυτικής Πρωσίας. Οι Ναζί κατέταξαν τους Πολωνούς και τους Εβραίους που ζούσαν στην πόλη ως υπάνθρωπους, υποβάλλοντάς τους σε διακρίσεις, καταναγκαστική εργασία και εξόντωση. Πολλοί στάλθηκαν στον θάνατο σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένου του κοντινού Στούτχοφ (τώρα Στουτόβο, Πολωνία).[10]
Κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της πόλης από τον Κόκκινο Στρατό, τους πρώτους μήνες του 1945, ένας σημαντικός αριθμός πολιτών τράπηκε σε φυγή ή σκοτώθηκε. Το 1945, η πόλη έγινε επίσημα μέρος της Πολωνίας σύμφωνα με τη Συμφωνία του Πότσνταμ. Την περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο, πολλοί επιζώντες Γερμανοί εκδιώχθηκαν στη Δυτική ή Ανατολική Γερμανία, ενώ μέλη της προπολεμικής πολωνικής εθοτνικής μειονότητας άρχισαν να επιστρέφουν και νέοι Πολωνοί έποικοι άρχισαν να έρχονται. Το Γκντανσκ υπέστη σοβαρή μείωση πληθυσμού από αυτά τα γεγονότα και δεν ανέκαμψε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950.