34η διοργάνωση του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1989 ήταν ο 34ος ετήσιος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 1989 στη Λωζάνη της Ελβετίας, μετά τη νίκη της Σελίν Ντιόν στο Δουβλίνο τον προηγούμενο χρόνο. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε από τη Λολίτα Μορένα και τον Ζακ Ντεσενό. Το συγκρότημα Riva, που εκπροσωπεί τη Γιουγκοσλαβία, κέρδισε με το τραγούδι "Rock Me". Αυτή ήταν η μόνη νίκη για τη Γιουγκοσλαβία ως ενοποιημένο κράτος.[1] Επιπλέον, αυτή ήταν η πρώτη νίκη για μία από τις Βαλκανικές χώρες και αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που κέρδισε σε μια από τις σλαβικές γλώσσες.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1989 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 6 Μαΐου 1989 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Palais de Beaulieu Λωζάνη, Ελβετία |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Μπενουά Κάουφμαν |
| Σκηνοθέτης |
|
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Ρειμόντ Ζούμστεγκ |
| Διοργανωτής | Ελβετική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (SRG SSR) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | "Ne partez pas sans moi" και "Where Does My Heart Beat Now" ερμηνευμένα από τη Σελίν Ντιόν |
| Ενδιάμεση πράξη | Γκι Τελ |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 22 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν |  Κύπρος |
| Αποχωρούν | Καμία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα έδωσε 12, 10, 8-1 βαθμούς στα 10 αγαπημένα τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί |  Ισλανδία |
| Νικητής |
|
.jpg)
Η Λωζάνη είναι μια πόλη στο γαλλόφωνο τμήμα της Ελβετίας και η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη του καντονίου του Βοντ. Η πόλη βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Γενεύης (Γαλλικά: Lac Léman ή απλά Le Léman).[2] Είναι έναντι της γαλλικής πόλης Εβιάν-λε-Μπαιν, με την Οροσειρά του Ιούρα στα βορειοδυτικά της. Η Λωζάνη βρίσκεται 62 χιλιόμετρα (38,5 μίλια) βορειοανατολικά της Γενεύης.
Το Palais de Beaulieu, ένα συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο, επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το διαγωνισμό του 1989. Το κέντρο περιλαμβάνει την αίθουσα συναυλιών, χορού και θεάτρου 1.844 θέσεων, Théâtre de Beaulieu. Εγκαινιάστηκε το 1954, το Théâtre de Beaulieu είναι το μεγαλύτερο θέατρο στην Ελβετία. Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision πραγματοποιήθηκε στο Hall 6 + 7 του Palais, δεξιά από την κεντρική αίθουσα και το θέατρο.
Ο επικεφαλής του συγκροτήματος Live Report Ρέι Καρουάνα είχε θεωρήσει το τραγούδι που ήρθε 2ο ως πολύ λιγότερο άξιο τραγούδι.[3] Η ήττα τους είχε διαφορά 7 βαθμών από το νικητήριο τραγούδι.
Δύο από τους ερμηνευτές, η Ναταλί Πακ (Nathalie Pâque) και ο Γκιλί Ναταναέλ (Gili Natanael) είχαν ηλικία 11 και 12 ετών αντίστοιχα όταν έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό. Εξαιτίας της αρνητικής δημοσιότητας αναφορικά με τη συμμετοχή τους, η EBU εισήγαγε τον κανονισμό που ορίζει ότι κανένας δεν επιτρέπεται να μετέχει στον διαγωνισμό αν δεν έχει κλείσει τα 16 του χρόνια.[4]
Η νικήτρια της προηγούμενης χρονιάς, Σελίν Ντιόν, άνοιξε το σόου με μια μίμηση από το νικητήριο της τραγούδι και με μια μίμηση από το πρώτο αγγλόφωνο σίνγκλ της, το "Where Does My Heart Beat Now". Το τραγούδι μπήκε στις πρώτες δέκα θέσεις των τσάρτ στις ΗΠΑ, εκτοξεύοντας έτσι τη φήμη της στα ύψη.[1]
Μόνο μια καλλιτέχνης επέστρεψε αυτή τη χρονιά για να εκπροσωπήσει τη χώρα της για δεύτερη φορά. Η Μαριάννα Ευστρατίου της Ελλάδας που ήταν στα φωνητικά για το συγκρότημα Bang το 1987.
Κάθε συμμετοχή (εκτός από αυτές της Αυστρίας, της Γερμανίας και της Ισλανδίας) είναι και ένα διευθυντή ορχήστρας που διεύθυνε την ορχήστρα. Αντίθετα με τα περισσότερα χρόνια, οι διευθυντές της ορχήστρας υποκλίθηκαν μετά από κάθε τραγούδι και όχι πριν.
Ιταλία – Μάριο Νατάλε
Ισραήλ – Σάικε Πάικοφ
Ιρλανδία – Νόελ Κίλιαν
Ολλανδία – Χάρι βαν Χοφ
Τουρκία – Τιμούρ Σελτσούκ
Βέλγιο – Φρέντι Σούντερ.svg){kind=small}
Ηνωμένο Βασίλειο – Ρόνι Χέζλχερστ
Νορβηγία – Πιτ Κνούστεν
Πορτογαλία – Λουίς Ντουάρτε
Σουηδία - Άντερς Μπέργκλουντ
Λουξεμβούργο – Μπενουά Κάουφμαν
Δανία – Χένρικ Κρόσγκσγκαρτ
Αυστρία – Όχι διευθυντής
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Γαλλία –Γκάι Ματεόνι
Ισπανία – Χουάν Κάρλος Καλδερόν.svg){kind=small}
Κύπρος – Χάρης Ανδρεάδης
Ελβετία – Μπενουά Κάουφμαν
Ελλάδα – Γιώργος Νιάρχος
Ισλανδία – Όχι διευθυντής
Γερμανία – Όχι διευθυντής.svg){kind=small}
Γιουγκοσλαβία – Νικίτσα Καλογερά| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[5][6] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 | Ιταλία |
Άννα Όξα & Φάουστο Λεάλι | "Avrei voluto" | Ιταλικά | 9 | 56 |
| 02 | Ισραήλ |
Γκίλι & Γκάλιτ | "Derech ha-melech" (דרך המלך) | Εβραϊκά | 12 | 50 |
| 03 | Ιρλανδία |
Κιβ Κόνολι & The Missing Passengers | "The Real Me" | Αγγλικά | 17 | 21 |
| 04 | Ολλανδία |
Ζιστίν Πελμελάι | "Blijf zoals je bent" | Ολλανδικά | 15 | 45 |
| 05 | Τουρκία |
Pan | "Bana Bana" | Τούρκικα | 21 | 5 |
| 06 |  Βέλγιο |
Ίνγκεμποργκ | "Door de wind" | Ολλανδικά | 19 | 13 |
| 07 |  Ηνωμένο Βασίλειο |
Live Report | "Why Do I Always Get it Wrong?" | Αγγλικά | 2 | 130 |
| 08 |  Νορβηγία |
Μπριτ Σίνοβε Γιόχανσεν | "Venners nærhet" | Νορβηγικά | 18 | 30 |
| 09 |  Πορτογαλία |
Da Vinci | "Conquistador" | Πορτογαλικά | 16 | 39 |
| 10 | Σουηδία |
Τόμι Νίλσον | "En dag" | Σουηδικά | 4 | 110 |
| 11 | Λουξεμβούργο |
Park Café | "Monsieur" | Γαλλικά | 20 | 8 |
| 12 | Δανία |
Μπίρθε Κιαρ | "Vi maler byen rød" | Δανικά | 3 | 111 |
| 13 |  Αυστρία |
Τόμας Φόρστνερ | "Nur ein Lied" | Γερμανικά | 5 | 97 |
| 14 | Φινλανδία |
Ανέλι Σαάριστο | "La dolce vita" | Φινλανδικά | 7 | 76 |
| 15 |  Γαλλία |
Ναταλί Πακ | "J'ai volé la vie" | Γαλλικά | 8 | 60 |
| 16 | Ισπανία |
Νίνα | "Nacida para amar" | Ισπανικά | 6 | 88 |
| 17 | Κύπρος |
Γιάννης Σαββιδάκης & Φανή Πολυμέρη | "Απόψε ας βρεθούμε" | Ελληνικά | 11 | 51 |
| 18 |  Ελβετία |
Furbaz | "Viver senza tei" | Ρομανσικά | 13 | 47 |
| 19 |  Ελλάδα |
Μαριάννα Ευστρατίου | "Το Δικό σου Αστέρι" | Ελληνικά | 9 | 56 |
| 20 | Ισλανδία |
Ντανιέλ Αγκούστ Χάραλντσον | "Það sem enginn sér" | Ισλανδικά | 22 | 0 |
| 21 |  Γερμανία |
Νίνο ντε Άντζελο | "Flieger" | Γερμανικά | 14 | 46 |
| 22 |  Γιουγκοσλαβία |
Riva | "Rock Me" | Σερβο-Κροάτικα | 1 | 137 |
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απένειμε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια. Υπήρξε επίσης αλλαγή κανόνα σε περίπτωση ισοπαλίας. Πριν από το 1989, και οι δύο χώρες θα έπαιζαν ξανά τα τραγούδια τους μέχρι να ληφθεί η τελική απόφαση. Ωστόσο, από το 1989 και μετά, εάν υπήρχε ισοπαλία στο τέλος της ψηφοφορίας, η χώρα που σημείωσε τα περισσότερα δωδεκάρια θα ανακηρυχθεί νικήτρια. Εάν υπήρχε ακόμα ισοπαλία, νικήτρια θα ήταν η χώρα που θα είχε τα περισσότερα δεκάρια. Και αν υπήρχε ισοπαλία ξανά μετά από αυτό, και οι δύο χώρες θα κηρυχθούν από κοινού νικητές.
| Επιτροπές | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ιταλία | 56 | 7 | 10 | 12 | 6 | 2 | 4 | 7 | 8 | |||||||||||||||
| Ισραήλ | 50 | 1 | 7 | 3 | 2 | 5 | 5 | 5 | 7 | 5 | 3 | 7 | ||||||||||||
| Ιρλανδία | 21 | 7 | 3 | 3 | 2 | 4 | 2 | |||||||||||||||||
| Ολλανδία | 45 | 10 | 3 | 3 | 1 | 4 | 4 | 7 | 6 | 1 | 6 | |||||||||||||
| Τουρκία | 5 | 1 | 4 | |||||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 13 | 5 | 5 | 2 | 1 | |||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 130 | 6 | 7 | 4 | 7 | 1 | 12 | 12 | 10 | 12 | 1 | 8 | 6 | 12 | 10 | 2 | 2 | 12 | 6 | |||||
| Νορβηγία | 30 | 2 | 2 | 5 | 8 | 2 | 6 | 4 | 1 | |||||||||||||||
| Πορτογαλία | 39 | 4 | 2 | 1 | 3 | 7 | 6 | 2 | 8 | 6 | ||||||||||||||
| Σουηδία | 110 | 6 | 6 | 4 | 8 | 8 | 6 | 12 | 12 | 2 | 5 | 8 | 3 | 8 | 2 | 8 | 12 | |||||||
| Λουξεμβούργο | 8 | 5 | 3 | |||||||||||||||||||||
| Δανία | 111 | 5 | 1 | 10 | 12 | 6 | 4 | 10 | 10 | 2 | 12 | 3 | 7 | 12 | 6 | 10 | 1 | |||||||
| Αυστρία | 97 | 12 | 8 | 3 | 12 | 7 | 4 | 1 | 2 | 10 | 8 | 12 | 8 | 5 | 5 | |||||||||
| Φινλανδία | 76 | 10 | 8 | 6 | 10 | 1 | 4 | 4 | 3 | 10 | 7 | 3 | 10 | |||||||||||
| Γαλλία | 60 | 3 | 5 | 6 | 4 | 5 | 1 | 8 | 3 | 5 | 3 | 7 | 5 | 2 | 3 | |||||||||
| Ισπανία | 88 | 8 | 2 | 7 | 7 | 4 | 10 | 8 | 8 | 4 | 10 | 10 | 10 | |||||||||||
| Κύπρος | 51 | 2 | 3 | 1 | 6 | 6 | 8 | 2 | 4 | 7 | 12 | |||||||||||||
| Ελβετία | 47 | 4 | 4 | 10 | 8 | 8 | 3 | 2 | 1 | 7 | ||||||||||||||
| Ελλάδα | 56 | 1 | 1 | 5 | 6 | 10 | 1 | 4 | 12 | 12 | 4 | |||||||||||||
| Ισλανδία | 0 | |||||||||||||||||||||||
| Γερμανία | 46 | 7 | 2 | 5 | 1 | 5 | 6 | 7 | 1 | 6 | 3 | 3 | ||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 137 | 12 | 12 | 8 | 12 | 10 | 12 | 7 | 4 | 8 | 5 | 10 | 10 | 7 | 3 | 5 | 5 | 6 | 1 | |||||
Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 5 | Ηνωμένο Βασίλειο | Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Πορτογαλία |
| 4 | Γιουγκοσλαβία | Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισραήλ, Τουρκία |
| 3 | Αυστρία | Βέλγιο, Ελλάδα, Ιταλία |
| Δανία | Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία | |
| Σουηδία | Αυστρία, Γιουγκοσλαβία, Δανία | |
| 2 | Ελλάδα | Ελβετία, Κύπρος |
| 1 | Κύπρος | Ισλανδία |
| Ιταλία | Ισπανία |
Τηλεόραση
|
Ραδιόφωνο
|
Ιταλία – Πέπι Φραντσέλιν
Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[24]
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Έιλιν Νταν
Ολλανδία – Γιοπ βαν Ος
Τουρκία – Κανάν Κουμπασάρ
Βέλγιο – Άνε Πλούγκερτς
Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[25]
Πορτογαλία – Μαργκαρίντα Αντράντε[13]
Σουηδία – Ανιέτα Μπολ Μπέριεφορς[14]
Λουξεμβούργο – Ζαν Λικ Μπερτράν
Δανία – Μπεντ Χένιους[16]
Αυστρία – Τίλια Χέρολντ
Φινλανδία – Σόλβεϊγκ Χέρλιν[26]
Γαλλία – Μαρί Ανζ Ναρντί[27]
Ισπανία – Ματίλδε Χαρρίν Κύπρος – Άννα Παντελίδου[20]
Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[28] Ελλάδα – Φωτεινή Γιαννουλάτου[29]
Ισλανδία – Έρλα Μπιορκ Σκουλαδότιρ [22] Γερμανία – Κέρστιν Σβάιγκχεφερ
Γιουγκοσλαβία – Ντιγιάνα Τσούλιτς Βέλγιο – Γιαν Ντεμίλντερ Πορτογαλία – Βάσκο ντα Κάμαρα Περέιρα Ισπανία – Λουίς Μερινό (οπαδός της Eurovision και πρόεδρος της AEV), Μπλάνκα Αντρέου (ποιήτρια), Χαβιέρ Τομέο (θεατρικός συγγραφέας), Άνχελες Φερνάντεθ (φοιτητής), Αντόνιο Μπαντέρας (ηθοποιός), Ισαμπέλ Μεστρές (ηθοποιός), Λουίς Μιγκέλ Κάλβο (ταυρομάχος), Έμα Πενέγια (ηθοποιός), Αντόνιο Οθόρες (ηθοποιός), Πιτίτα Ριντρουέχο (συγγραφέας), Χαβιέρ Κλεμέντε (προπονητής ποδοσφαίρου), Ντόλι Φοντάνα (δημόσιες σχέσεις), Κάρλος Φεράντο (δημοσιογράφος), Τατιάνα Μαγκνταλένα Γκαρθία (κομμώτρια), Φέλιξ Κάμπεθ (σεναριογράφος), Τσάρο Πασκουάλ (φυσικός και μετεωρολόγος)[30] Ελβετία – Σαντάλ Οές, Πιέρ ΖιμίSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
