Ян Яўстах Тышкевіч

Ян Яўстах Тышкевіч (1571, Берасце — 1631) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.

Ян Яўстах Тышкевіч
Jan Ostafi Tyszkiewicz
Герб «Ляліва»
5-ы Ваявода берасцейскі 1614 — 1631
Папярэднік	Крыштаф Зяновіч
Пераемнік	Аляксандр Людвік Радзівіл
8-ы Ваявода мсціслаўскі 1611 — 1614
Папярэднік	Андрэй Сапега
Пераемнік	Аляксандр Галоўчынскі
Надворны падскарбі літоўскі 1607 — 1611
Папярэднік	Мацей Война
Пераемнік	Крыштаф Нарушэвіч
Нараджэнне	1571 Берасце, Берасцейскі павет, Берасцейскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	не раней за 30 мая 1631 і не пазней за 4 жніўня 1631
Род	Тышкевічы
Бацька	Юрый Тышкевіч
Маці	Фядора з Валовічаў[d][1]
Жонка	Соф'я Вішнявецкай Кацярына Сямашка
Дзеці	Антоні Ян Тышкевіч, Юрый Тышкевіч, Крыштаф Тышкевіч, Феліцыян Тышкевіч, Казімір Тышкевіч[d], Сюзанна з Тышкевічаў[d] і Кацярына з Тышкевічаў[d]
Веравызнанне	праваслаўе[2] і уніяцтва[2]

У 1601 стаў каралеўскім ротмістрам. Надворны падскарбі літоўскі ў 1607—1611, з 1611 мсціслаўскі, а з 1615 — берасцейскі ваявода.

З’яўляўся таксама старостам дудскім, лайскім, мазырскім і камянецкім.

Сям’я

Паходзіў з лагойскай лініі роду Тышкевічаў, сын берасцейскага ваяводы Юрыя Тышкевіча і яго другой жонкі Тэадоры Валовіч, дачкі новагародскага кашталяна Рыгора Валовіча. Меў братоў Тэадора Фрыдэрыка, Марціна, Пятра і Аляксандра

Быў двойчы жанаты. Першы раз ажаніўся да 1595 года з князёўнай Соф’яй Вішнявецкай (памерла пасля 1612), дачкой кіеўскага кашталяна Міхаіла Вішнявецкага. Меў з ёй дзяцей:

• Антонія Яна (каля 1609—1649), надворнага літоўскага маршалка;
• Юрыя (? — 1656), віленскага біскупа;
• Казіміра (? — 1649), падкаморага берасцейскага;
• Крыштафа (? — 1666), чарнігаўскага ваяводу;
• Феліцыяна (1609 — 1649), чашніка кіеўскага;
• Канстанцыю, жонку Яна Завішы;
• Сюзану, жонку спачатку віцебскага кашталяна Яўстаха Курча, а потым новагародскага кашталяна Самуэля Статкевіча;
• Альжбэту, жонку спачатку Яна Фарэнсбаха, а потым віцебскага кашталяна Мікалая Завішы.

Другі раз ажаніўся з Кацярынай Сямашка, але дзяцей з ёй не меў.

Зноскі

1. Рыбчонак С. Паходжанне і радавод Валовічаў XV — пачатку XVII ст. // Unus pro omnibus: Валовічы ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага XV—XVIII стст. / пад рэд. А. М. Янушкевіч — Мн.: 2014. — С. 72. — 508 с. — ISBN 978-985-7085-36-1

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q120753712'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q120753681'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q29113437'></a>
2. Czamańska I. Wiśniowieccy: monografia rodu — Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. — С. 61. — 552 с. — ISBN 978-83-7177-229-0

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11711731'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379244'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q130214150'></a>

Спасылкі

• Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 27 верасня 2013.