Арынока

Арынóка^[1] — рака ў Паўднёвай Амерыцы.

Арынока
Характарыстыка
Даўжыня	2 140 км
Басейн	989 000 км²
Расход вады	30 000 м³/с
Вадацёк
Выток
• Месцазнаходжанне	ля гары Дэльгада Чальбаўд ля мяжы з Бразіліяй
• Вышыня	1047 м
• Каардынаты	2°19′05″ пн. ш. 63°21′42″ з. д.HGЯO
Вусце	Карыбскае мора, Casiquiare canal[d] і Дэльта-Амакура
• Вышыня	0 м
• Каардынаты	8°34′ пн. ш. 60°30′ з. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Карыбскае мора
Краіны	Венесуэла  Калумбія
выток вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мост праз Арынока ў горадзе Сьюдад Балівар

Даўжыня ракі 2730^[1][2] км. Плошча вадазбору 1086 тыс. км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 29 тыс. м³/сек.

Бярэ свой пачатак на Гвіянскім нагор’і ў Венесуэле ля мяжы з Бразіліяй, адкуль пачынае апісваць грандыёзную дугу: спачатку цячэ на паўднёвы захад потым на захад, поўнач і на паўночны ўсход, дзе нарэшце ўпадае ў заліў Парыя Атлантычнага акіяна. Адзін з прытокаў ракі утварае самы высокі вадаспад у свеце — Анхель, вышынёй 979 м.

У вярхоўі Арынока прадстаўлены класічны прыклад біфуркацыі рэк. Рака Касік’ярэ, якая пачынаецца як рукаў Арынока, становіцца яе адгалінаваннем і ўпадае ў Рыу-Негру (прыток Амазонкі), ствараючы натуральны канал паміж Арынока і Амазонкай.

Прытокі

• Апурэ
• Араўка^[3]
• Вентуары
• Карані
• Каўра^[4]
• Мета

Зноскі

1. БелЭн 1996.
2. ГЭС 1989.
3. Ара́ука // Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 34. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
4. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 185. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).

Літаратура

• Лаўрыновіч М. В. Арыно́ка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 7. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
• Орино́ко // Т. 18. Никко — Отолиты. — М. : Советская энциклопедия, 1974. — С. 513. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Ориноко // География. Современная иллюстрированная энциклопедия. Ч. 2: М—Я. / А. П. Горкин — М.: Росмэн, 2006. — 146 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-353-02443-5. (руск.) — (Современная иллюстрированная энциклопедия «Росмэн». География)
• Орино́ко // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 357. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
• Орино́ко // Географические названия мира: Топонимический словарь: Ок. 5000 единиц (руск.) / Е. М. Поспелов; Отв. ред. P. A. Агеева. — 2-е изд., стереотип.. — М.: Русские сло­вари: ООО «Издательство Астрель»: ООО «Издательство ACT», 2002. — С. 213. — 512 с. — ISBN 5-17-001389-2 (ООО «Издательство ACT»), ISBN 5-271-00446-5 (ООО «Издательство Астрель»), ISBN 5-93259-014-9 (Издательство «Русские словари»).