Remove ads
Харальд Эліят Вармус (англ.: Harold Elliot Varmus, нар. 18 снежня 1939[1][2][…], Оўшэнсайд[d], штат Нью-Ёрк) — амерыканскі вучоны ў галіне вірусалогіі, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1989 годзе разам з Майклам Бішапам «за адкрыццё клетачнай прыроды рэтравірусных анкагенаў».
| Харальд Эліят Вармус | |
|---|---|
| англ.: Harold Elliot Varmus | |
 | |
| Дата нараджэння | 18 снежня 1939[1][2][…] (85 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | вірусолаг, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | вірусалогія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Майкл Бішап |
| Вядомы як | адкрыў механізм віруснай неаплазматычнай трансфармацыі |
| Член у | |
| Узнагароды |
прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1982)   Жывая легенда Бібліятэкі Кангрэса[d] (красавік 2000) ASCB Public Service Award[d] (1999) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (26 мая 2005) ганаровы доктар Універсітэта Маямі[d] (14 мая 2004) Glenn T. Seaborg Medal[d] (2012) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Харальд Вармус нарадзіўся ў сям’і Беатрыс і Фрэнка Вармуса. Маці — супрацоўнік сацыяльнай службы, бацька — урач.[3][4] У 1957 годзе ён скончыў сярэднюю школу ў горадзе Фрыпорт, штат Нью-Ёрк, і паступіў у Амхерстскі каледж, маючы намер пайсці па слядах свайго бацькі ў якасці ўрача, але ў выніку закончыў са ступенню бакалаўра па англійскай літаратуры.[3] Ён працягваў працаваць над навуковай ступенню ў галіне англійскай мовы ў Гарвардскім універсітэце ў 1962 годзе, але перадумаў і падаў дакументы ў медыцынскую школу.[5] Яго дакументы двойчы былі адхіленыя ў Гарвардскай медыцынскай школе. У тым жа годзе ён паступіў у каледж Калумбійскага ўніверсітэта ўрачоў і хірургаў, а пазней працаваў у місіянерскай бальніцы ў Барэйлі, Індыя і ў Калумбійскім шпіталі (англ.: Columbia-Presbyterian Hospital).[3] У якасці альтэрнатывы ваеннай службе ў В’етнаме, Вармус далучыўся да грамадскай службы аховы здароўя ў Нацыянальным інстытуце здароўя ў 1968 годзе.[5]
Працуючы пад началам амерыканскага вучонага Іры Пастана, ён даследаваў, як цыклічны АМФ рэгуліруе экспрэсію бактэрыяльных генаў. У 1970 годзе ён пачаў пост-доктарскія даследаванні ў лабараторыі Бішапа ва ўніверсітэце Каліфорніі, Сан-Францыска.[3] Там ён і Бішап рабілі даследаванні анкагенаў, за якія яны пазней атрымаюць Нобелеўскую прэмію. Ён стаў выкладчыкам у Каліфарнійскім універсітэце ў 1972 годзе і прафесарам у 1979 годзе.[3]
З 1993 па 1999 год ён займаў пасаду дырэктара Нацыянальнага інстытута здароўя. Займаючы пасаду дырэктара, Вармус амаль у два разы павялічыў бюджэт даследчага агенцтва.[5] З 2000 па 2010 год прэзідэнт Мемарыяльнага анкалагічнага цэнтра Слоан-Кетэрынга ў Нью-Ёрку. Ён атрымаў заработную плату ў памеры $ 2557403, якая з’яўляецца самай вялікай зарабатнай платай, выдадзенай дабрачыннай арганізацыяй свайму кіраўніку.[6] Таксама быў старшынёй анкалагічнага навуковага цэнтра Джэфры Біна ў Мемарыяльным анкалагічным цэнтры Слоан-Кетэрынга . З 2002 па 2005 год займаў пасаду папячыцеля Калумбійскага універсітэта.
Аўтар навуковых прац па вывучэнні пухлінародных вірусаў і іх узаемадзеяння з клеткамі.
Выявіў (разам з інш.) клетачную прыроду рэтравірусных анкагенаў.
Член Нацыянальнай АН ЗША (1984), Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (1988).
Remove ads
Вармус з’яўляецца заўзятым веласіпедыстам і членам кансультатыўнага камітэта Транспартнай Альтэрнатывы ў Нью-Ёрку, прапагандысцкай групы для пешаходаў і веласіпедыстаў. Ён таксама з’яўляецца бягуном, вясляром, і рыбаком. Ён жанаты на Канстанцыі Луізы Кейсі з 1969 года і мае двух сыноў, Якава і Крыстофера. Брат яго жонкі — раманіст Джон Кейсі. Вармус і яго сын, Якаў, трубач, правялі серыю канцэртаў пад назвай «Гены і Джаз» ў музеі Саламона Гугенхайма і ў Смітсанаўскім інстытуце.
Вармус падтрымаў тагачаснага сенатара Злучаных Штатаў Барака Абаму на прэзідэнцкіх выбарах 2008 года.[7] Ён быў абраны ў якасці аднаго з сустаршыняў савета дарадцаў па навуцы і тэхналогіі на службу ў адміністрацыі Абамы. Член Савета па міжнародных адносінах.[8]
- 2012 — Glenn T. Seaborg Medal
- 2011 — CSHL Double Helix Medal Honoree[9]
- 2001 — Нацыянальны навуковы медаль ЗША
- 1989 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне
- 1984 — Міжнародная прэмія Гайрднера
- 1984 — Прэмія імя Альфрэда П. Слоўна малодшага (англ.: Alfred P. Sloan, Jr. Prize)
- 1982 — Прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні[10]
- Harold Varmus (2009). The Art and Politics of Science. W. W. Norton. ISBN 978-0-393-06128-4. OCLC 227016094.
- Harold Varmus // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- Harold Eliot Varmus // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1989, Editor Tore Frängsmyr, Nobel Foundation, Stockholm, 1990.
- http://www.cancer.gov/aboutnci/director/biography Архівавана 4 студзеня 2014.
- Jamie Shreeve. «Free Radical». Wired Magazine. June 2006. Issue 14.06.
- Charity Rating Guide and Watchdog Report, Volume Number 59, December 2011
- Nicholas Thompson: Harold Varmus Endorses Obama February 03, 2008
- Membership Roster — Council on Foreign Relations. Cfr.org. Retrieved on 2012-02-17.
- http://doublehelixmedals.cshl.edu/history_11.html Архівавана 6 студзеня 2013.
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads