Свяцілавічы (Веткаўскі раён)
аграгарадок у Веткаўскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
аграгарадок у Веткаўскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
Свяці́лавічы[1] (трансліт.: Sviacilavičy, руск.: Светиловичи) — аграгарадок у Веткаўскім раёне Гомельскай вобласці. Цэнтр Свяцілавіцкага сельсавета.
Аграгарадок
Свяцілавічы
| ||||||||||||||||||||||||||
Знаходзіцца на рацэ Беседзь (прыток р. Сож), за 40 км на паўночны ўсход ад Веткі і за 62 км ад Гомеля, на аўтадарозе Чачэрск — Ветка. На поўдні — тарфяны заказнік.
Верагодна, вёска існавала з XII—XIII стагоддзяў у складзе Ноўгарад-Северскага, затым Чарнігаўскага княства. Каля 1335 года вялікі князь літоўскі Альгерд далучыў гэтыя тэрыторыі да Вялікага Княства Літоўскага. У 1503 годзе мясцовасць часова акупаваная маскоўскімі войскамі. Першыя дакументальныя звесткі пра Свяцілавічы датуюцца 1565 годам, калі вялікі князь Жыгімонт Аўгуст падараваў пустое сяльцо Свяцілавічы («люди того сельца сего лета все в поветрие вымерли») чачэрскаму баярыну Ілье Іванавічу. У 1625 годзе ўнукі Ільі — Цімафей, Фёдар і Іван Шэлюта атрымалі ад караля і вялікага князя Жыгімонта Вазы пацвярджальны прывілей на Свяцілавічы. Свяцілавічы адміністрацыйна адносіліся да Чачэрскага староства Рэчыцкага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У Свяцілавічах былі царква і касцёл[2].
Да канца XVIII стагоддзя ў Свяцілавічах жылі шляхецкія сям’і: Вяроўкіны-Шэлюты, Маліноўскія, Драбышэўскія, Язерскія, Леванды, Чапліцы, Шклярэвічы, Шэлякі. Падчас сялянскай рэформы ў Прыбалтыцы (1816—1819), цар Аляксандр I даў саноўніку І. І. Севярынцаву грамату і даручэнні на кіраванне вёскай; тут быў праведзены адзін з першых праектаў па адмене прыгоннага права. У XIX ст. землі Свяцілавічаў былі падзеленыя паміж шматлікімі прадстаўнікамі роду Вяроўкіных-Шэлютаў, а пасля адмены прыгоннага права вялікая частка зямлі перайшла да сялян.
Па выніках Брэсцкага міру Свяцілавічы апынуліся на тэрыторыі, акупаванай з сакавіка па лістапад 1918 года германскімі войскамі. У 1927 годзе падчас калектывізацыі ў Свяцілавічах арганізаваны калгас «Севастопальскі металіст».
У час Вялікай Айчыннай вайны з 19 жніўня 1941 года па 30 верасня 1943 года знаходзіліся ў зоне фашысцкай акупацыі. Згодна з матэрыяламі Надзвычайнай дзяржаўнай камісіі, у час нямецкай нацысцкай акупацыі захопнікамі былі расстраляныя восем жыхароў Свяцілавічаў (5 мужчын і 3 жанчыны)[3]. У мястэчку (на поўдзень ад крухмальнага завода) і за мостам праз Беседзь чыніліся расстрэлы арыштаваных жыхароў розных населеных пунктаў Свяцілавіцкага раёна[4]. 18 сакавіка 1944 года раённая камісія па выяўленні і расследаванні злачынстваў акупантаў зафіксавала па ўскрыцці пахавання каля крухмальнага завода парэшткі васямнаццаці асоб, у т. л. траіх дзяцей[5]. Двух жыхароў мястэчка акупанты сагналі на прымусовыя працы ў Германію[6]. Акупацыйны рэжым рэалізоўваўся нямецкай камендатурай (камендант — капітан Брэнер) і дапаможнай паліцыяй (начальнік з кастрычніка 1941 года па красавік 1942 года — Якаў Антонавіч Кандраценка)[7].
У 1950-я арганізаваны саўгас «Свяцілавічы» (цяпер сельскагаспадарчае прадпрыемства «Свяцілавічы», філіял прадпрыемства «Гомельхлебпрам»).
Пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС 26 красавіка 1986 года Свяцілавічы апынуліся на мяжы зоны высокага радыяцыйнага забруджвання. У 2004 годзе забруджванне глебы цэзіем-137 складала 19,38 Кі/км², стронцыем-90 — 0,43 Кі/км².
У Свяцілавічах функцыянуюць сярэдняя школа, дзіцячы садок, участковая бальніца, аптэка, аддзяленне сувязі, некалькі харчовых і прамтаварны магазіны. У 1980—1990-я гады пабудаваны сельскі дом культуры і саўгасны пасёлак.
Помнікі гісторыі — недалёка ад Свяцілавіч на беразе ракі Бесядзі знойдзены найбольш старажытныя на тэрыторыі Беларусі прылады працы мусцьерскага тыпу; гарадзішча зарубінецкай культуры; брацкая магіла герояў Грамадзянскай вайны (1917—1923); помнік землякам, якія загінулі ў час Вялікай Айчыннай вайны; помнік воінам-вызваліцелям.
Раздзел трэба цалкам перапісаць. |
У 1565 г. вёска ў складзе Чачэрскага староства Рэчыцкага павета Менскага ваяводства Рэчы Паспалітай, пазней непасрэдна ў складзе Рэчыцкага павета.
Пасля Першага падзелу Рэчы Паспалітай — у складзе Расійскай імперыі.
У 1772—1778 гадах у Рагачоўскай правінцыі Магілёўскай губерні.
У 1778—1796 гадах у Рагачоўскім павеце Магілёўскага намесніцтва.
У 1796—1801 гадах у Рагачоўскім павеце Беларускай, а пасля 1801 года і да 1917 — Магілёўскай губерні.
У пачатку XX стагоддзя Свяцілавічы — мястэчка Стаўбунскай воласці Гомельскага павета.
У 1917—1919 гадах у прыфрантавой паласе расійска-германскага фронту, у падпарадкаванні вайсковых уладаў Заходняга фронту РСФСР, у Заходняй вобласці (Заходняй камуне) РСФСР.
У 1919—1926 гадах у Гомельскім павеце Гомельскай губерні РСФСР.
У 1926 годзе ў выніку другога ўзбуйнення БССР тэрыторыя, якая ўключае Свяцілавічы, перададзеная з складу РСФСР у склад БССР.
У 1926—1927 гадах цэнтр Свяцілавіцкага раёна Гомельскай акругі. У 1927—1930 у Веткаўскім раёне Гомельскай акругі. З 1938 па 1956 гады ізноў цэнтр Свяцілавіцкага раёна, мястэчка. З 1956 года — сяло Веткаўскага раёна Гомельскай вобласці (у 1962—1966 гадах у складзе Гомельскага раёна).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.