Прэмія імя Якуба Чышынскага (в.-луж.: Myto Ćišinskeho, ням.: Ćišinski-Preis) — былая дзяржаўная прэмія ГДР, у цяперашні час — прэмія «Фонду сербалужыцкага народа». Прэміяй узнагароджваюцца арганізацыі, культурныя, грамадскія, навуковыя і літаратурныя дзеячы, якія ўнеслі значны ўклад у захаванне і развіццё лужыцкай культуры, навукі, мастацтва і лужыцкіх моў. Названая імем класіка лужыцкай літаратуры Якуба Чышынскага.
| Прэмія імя Якуба Чышынскага | |
|---|---|
| Краіна |
 Германія |
| Тып | прэмія ў галіне культуры[d] |
| Кім уручаецца | ГДР і Фонд сербалужыцкага народа |
| Падставы ўзнагароджання | за выдатныя дасягненні ў галіне грамадскага жыцця лужыцкага народа, культуры, мастацтва навукі, і за садзейнічанне перспектыўным пачынанням у іх развіцці |
| Дата заснавання | 28 ліпеня 1956 года |
| Статус | уручаецца |
| Першае | 1956 |
Прэмія была заснавана 28 ліпеня 1956 года ў якасці дзяржаўнай прэміі ГДР. Прэмія прысуджалася асобам, якія ўнеслі значны ўклад у літаратуру, захаванне і развіццё лужыцкіх моў. У 1982 годзе прэміі было прысвоена імя заснавальніка лужыцкай рэалістычнай літаратуры Якуба Барт-Чышынскага. Апошні раз прэмія ў якасці дзяржаўнай была прысуджана ў 1990 годзе. З 1991 па 1994 год прэмія не прысуджалася.
З 1995 года прэмію стала прысуджаць грамадская арганізацыя «Фонд сербалужыцкага народа». Як правіла, прэмія прысуджаецца адзін раз у два года за выдатныя дасягненні ў галіне грамадскага жыцця лужыцкага народа, культуры, мастацтва, навукі і за садзейнічанне перспектыўным пачынанням у іх развіцці. Прэмія складаецца з галоўнай узнагароды і прэміі, якая ўручаецца саветам папячыцеляў «Фонду сербскага народа». Узнагароджанне лаўрэатаў адбываецца ў жаночым кляштары «Зорка Марыі», які знаходзіцца ў лужыцкай вёсцы Паньчыцы-Кукаў.
- 1956 — Ян Павал Нагель (кіраўнік ансамбля Котбускай сербскай вышэйшай школы), Міклаўш Крэчмар (кіраўнік Сербскага народнага тэатра);
- 1957 — Курт Крэньц (шматгадовы старшыня Домавіны);
- 1958 — Павал Неда (педагог і старшыня Домавіны);
- 1959 — Мерчын Новак-Нехарньскі (пісьменнік і мастак), Курт Хорст Шлосар (мастак);
- 1960 — Фрыда Метшк (ніжнялужыцкі пісьменнік і паэт);
- 1962 — Юрый Брэзан (пісьменнік), Цырыл Кола (журналіст), Мар’я Кубашэц (педагог і пісьменніца);
- 1964 — Міна Віткайц (пісьменнік і паэтка), Ян Цыж (грамадскі дзеяч і пісьменнік);
- 1968 — Юрый Веля (пісьменнік), Юрый Вінар (пісьменнік, паэт і кампазітар);
- 1966 — Міхал Наўка (паэт і пісьменнік), Ян Буланк (кампазітар і дырыжор), Юрый Вуйеш, Юрый Мерцін;
- 1970 — Павал Новатны (грамадскі дзеяч), Бен Будар (пісьменнік і журналіст), Ян Раўп, Бена Шрам, Вілем Шыбар (мастак), Ёзэф Новак, Юрай Кубанка, Пётр Малінк;
- 1972 — «Płomjo» (дзіцячы часопіс), Ян Мешканк, Бена Шолта, Ахім Бранкачк, 1-я Сербалужыцкая культурная брыгада (хор), «Mały Wjelkow» (ансамбль);
- 1974 — Юрый Кох (пісьменнік), Мерцін Бенада, Ян Коск, ансамбль «Hermann Matern», рэдакцыйны калектыў лужыцкай газеты «Nowy Casnik»;
- 1976 — хор «Budyšin», Ева Ворша Ланзына і Стэфен Ланга (мастакі), Павал Фёлькель (пісьменнік і вучоны-славіст), лужыцкі піянерскі тэатр «Budyšin», рэдакцыя часопіса «Rozhlad»;
- 1978 — Пётр Малінк, Юрый Грос, калектыў «SLA» (у складзе Монікі Рэверковай, Лёнькі Шолчыц-Вінарэц і Павала Шолты), Дзетлеф Кобеля, народны ансамбль у складзе Юрыя Кубаша, Павала Кмеча, Яна Гемпеля, Ярмілі Врхотавай і Ладзіслава Врхоты;
- 1980 — Гінц Шустэр-Шэўц, Народны хор «Meja», Альфонс Янца, Ганьжа Беньшава (пісьменніца), калектыў Нямецка-сербалужыцкага народнага тэатра, Юрый Бетнар, Антон Наўка, Арнашы Ковар;
- 1982 — Курт Лефлер, Ганка Краўцэц (мастак), Ян Шолта, Ян Гандрык, хор «Lipa», Цырыль Коля;
- 1984 — калектыў газеты «Nowa doba», Ева Ворша Ланзіна (мастак), лужыцкі мужчынскі хор «Delany», Гельмут Фаска, Ёзэф Фрэнцы, калектыў народнага хору ў складзе Крэсчана Баумгартэля, Яна Кнебеля, Альфонса Грэгары і Павала Шолты;
- 1986 — Мерцін Каспер (гісторык), Ян Павал Нагель, Канстанцін Трафімовіч, Ян Бук, хор «Jakub Bart-Ćišinski» з вёскі Панчыцы-Кукаў, народны хор «SPW Worklecy» з вёскі Ворклецы, музычны калектыў у складзе Павала Гройлиха, Герата Гендрыха і Мерціна Велькеля;
- 1988 — Альфонс Янца, Ян Коск, Ян Ворнар, калектыў піянерскага ансамбля «Hermann Matern»;
- 1990 — Кіта Лорэнц, Мерчын Салоўскі, Багуміла Шрэтрава, Крэсчан Барт, Ян Магр і Мерцін Слоденк, Гана Ціліхава, Лотар Балька і Макс Донат;
- 1995 — Антон Наўка, Рожа Домашцына;
- 1997 — Герберт Новак, Фрэд Печка;
- 1999 — Альфонц Фрэнцль, Ян Цыж;
- 2001 — Манфрэд Стараста, ніжнялужыцкі дзіцячы ансамбль;
- 2003 — Марыя Ульбрыхец, Мерана Цушцына;
- 2005 — Петш Янаш, Таня Донацец;
- 2009 — Мета Пернак (пісьменнік), Іштван Кобеля;
- 2011 — Бенедыкт Дырліх, Ева-Марыя Чорнакец (дзіцячы пісьменнік);
- 2013 — Бена Будар, Міхал Цыж.
- 2015 — Манфрэд Ладуш, Себасцьян Элікоўскі-Вінклер.
- 2017 — галоўны прыз: Юра Метшк (кампазітар), спецыяльная прэмія: Любіна Гайдук-Велькавіч (дзіцячая пісьменніца)[1].
- 2019 — галоўны прыз: Мар’я Элікоўская-Вінклерава (ніжнялужыцкая філолаг); спецыяльная прэмія: Радыё «Саткула».
- 2021 — галоўны прыз: Трудла Малінкава, Ян Малінкец; спецыяльная прэмія: Ядвіга Каўльфюрстава, Фабіян Каўльфюрстец.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
