Дом Свянціцкага

From Wikipedia, the free encyclopedia

Дом Свянціцкагаmap

Дом Свянці́цкага — жылы чатырохпавярховы будынак у Мінску на скрыжаванні вул. К. Маркса і Леніна 30/13 (гістарычных Падгорнай і Францішканскай), гісторыка-культурная каштоўнасць рэгіянальнага значэння[1].

Хуткія факты Дом Свянціцкага, Краіна ...
даходны дом
Дом Свянціцкага
Thumb
53°53′58″ пн. ш. 27°33′39″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Горад Мінск
Архітэктурны стыль мадэрн
Архітэктар Генрых Гай
Будаўніцтва канец ХІХ пачатак XX стагоддзя
Статус  Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 713Г000129шыфр 713Г000129
Thumb
 Медыяфайлы на Вікісховішчы
Закрыць

Гісторыя

Thumb
Дом Свянціцкага ў пачатку XX ст.

Належаў інжынеру-архітэктару Сігізмунду Збігневічу Свянціцкаму. Менавіта ён з 1904 года з’яўляўся ўласнікам зямельнага пляца разам з усёй забудовай на рагу вуліц Падгорнай і Губернатарскай, які меў нумар 34. У 1913 годзе на рагу вуліц на месцы старой забудовы быў узведзены 4-3 павярховы мураваны даходны дом у стылі мадэрн. Аўтар праекта дома дакладна невядомы, гэта мог быць архітэктар Генрых Гай, альбо сам Сігізмунд Свянцiцкi, магчыма, яны разам распрацавалі гэты праект, бо трымалі ў Менску сваю сумесную архітэктурна-праектную майстэрню[2].

У гэтым доме размяшчаліся магазін Чырвонага Крыжа і жылыя памяшканні[3]. У 1930-я гады дом зваўся Другім Домам Саветаў (Першы Дом Саветаў месціўся на вуліцы Савецкай) бо ў ім жыла партыйная эліта[4].

У жніўні — верасні 1920 года тут спыняўся Фелікс Дзяржынскі, які займаўся ўмацаваннем працы Менскага ГубЧК і асобага аддзела Чырвонай Арміі. Тут жылі вядомыя дзяржаўныя дзеячы Аляксандр Чарвякоў, Мікалай Галадзед, Панцеляймон Панамарэнка, Кірыл Мазураў, навукоўцы Мікалай Нікольскі, Міхаіл Мацэпура, пісьменнік і палітык Цішка Гартны. У доме таксама жыў палітычны дзеяч Сымон Рак-Міхайлоўскі, у ім ён быў арыштаваны 16 жніўня 1933 года па сфабрыкаванай справе «Беларускага нацыянальнага цэнтра»[5].

Цяпер у доме месціцца Дзяржаўны літаратурны музей Петруся Броўкі, дзе народны паэт Беларусі, акадэмік, ганаровы грамадзянін Мінска жыў з 1951 па 1980 год[6][7].

Архітэктура

Будынак Г-падобны ў плане, трох-чатырохпавярховы. Рознапавярховасць абумоўленая рэльефам мясцовасці. Крыло, што выходзіць на вуліцу Карла Маркса, чатырохпавярховае, на высокім руставаным цокалі. Рустам апрацаваная таксама плоскасць сцяны першага паверха. Уваход вырашаны ў выглядзе прамавугольнага праёма, над ім — паўцыркульнае акно, дэкараванае ляпнымі гірляндамі. Трохвугольны франтон з люкарнай завяршае правую частку крыла. Пад франтонам на ўзроўні чацвёртага паверха конхавая ніша ў абрамленні гірлянды з лісця, у нішы ўстаноўленая ваза, упрыгожаная лапкай. Аконныя праёмы рознай формы і памераў упрыгожаныя ажурнымі дэкаратыўнымі канаванымі падаконнымі кратамі. Па ўсім фасадзе навісаюць разнастайныя балконы, агароджа якіх з арнаментам, вензелямі, расліннымі элементамі (чыгуннае ліццё). Каваныя парадныя дзверы таксама аздобленыя арнаментам. Крыло, што выходзіць на вуліцу Леніна, трохпавярховае, яго левая частка — чатырохпавярховая. Дэкараваная ляпнымі ўстаўкамі, атыкавымі сценкамі, атыкавым трохвугольным франтонам у чатырохпавярховай частцы, агароджай на вокнах у выглядзе балюстрады. Арачны праезд у цэнтры фасада перакрыты крыжовым скляпеннем, над ім умацаваны ляпны маскарон. Дваровыя фасады простыя паводле архітэктуры. Перакрытую шкляным ліхтаром лесвічную клетку асвятляюць невялікія паўцыркульныя вокны, што выходзяць на нутраны двор. У агароджы лесвіцы выкарыстаныя дэкаратыўныя элементы ў выглядзе завіткоў і лісця (чыгуннае ліццё)[8].

Памятныя дошкі

На будынку ўсталяваныя мемарыяльныя дошкі Феліксу Дзяржынскаму, Аляксандру Чарвякову, Мікалаю Галадзеду, Панцеляймону Панамарэнку, Кірылу Мазураву, Змітру Жылуновічу, Мікалаю Нікольскаму, Міхаілу Мацапуру, Петрусю Броўку[9].

Зноскі

  1. Літаратурны музей Петруся Броўкі(недаступная спасылка) Museum.by
  2. Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. С. 153.
  3. Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. С. 154.

Літаратура

Спасылкі

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.