From Wikipedia, the free encyclopedia
Кóнха (от грэч. κόγχη — ракавіна) — элемент старажытнавізантыйскай храмавай архітэктуры, які ўяўляе паўкупал, які перакрывае паўцыліндрычныя часткі збудаванняў, такімі як апсіда ці ніша[1].
Узніклі ва ўсходне-эліністычнай архітэктуры, шырока выкарыстоўваліся ў рымскім і візантыйскім дойлідстве, у сярэдневечных хрысціянскіх храмах[1], а таксама ў Расійскай імперыі ў канцы XIX — пачатку XX стагоддзяў (неавізантыйскі стыль), конхі, як правіла, мелі ролю малых купалаў, якія як бы падпіраюць знізу аб'ём цэнтральнага купала. Іх барабаны выступаюць з будынка ў выглядзе апсід. Знізу конхі, як правіла, падтрымліваліся прытворамі да будынка храма. Часцей за ўсё вакол цэнтральнага купала ў храмаў візантыйскага стылю размешчаны чатыры конхі, і храм, такім чынам, вянчае пяць глаў. Барабаны конх, як правіла апяразвае такая ж аконная аркада, як і ў асноўнага барабана.
У кохах звычайна змяшчаліся мазаікі ці размалёўкі, нярэдка спалучаліся з распалубкамі і нервюрамі[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
