Бхімраа Амбедкар
From Wikipedia, the free encyclopedia
Бхімраа Рамджы Амбедкар (маратхі: भीमराव रामजी आंबेडकर; англ.: Bhimrao Ramji Ambedkar; 14 красавіка 1891 — 6 снежня 1956), таксама вядомы як Др. Бабасаэб Амбедкар, індыйскі юрыст, эканаміст, палітык і сацыяльны рэфарматар. Ён натхніў будысцкі рух даліт і вёў агітацыю супраць сацыяльнай дыскрымінацыі ў адносінах да недатыкальных. Таксама падтрымліваў правы жанчын і працу. Амбедкар займаў пасаду старшыні рэдакцыйнага камітэта Канстытуцыі Індыі, а таксама міністра права і юстыцыі ў першым кабінеце Джавахарлала Неру з 1947 па 1951 год. Лічыцца бацькам-заснавальнікам Індыйскай рэспублікі[20][21][22][23][24].
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
У 1956 годзе ён ініцыяваў масавае навяртанне далітаў, перайшоўшы ў будызм з 600 000 прыхільнікаў. Адрадзіў будызм у Індыі. Амбедкар лічыцца бадхісатвай, а Майтрэя — сярод навадыйскіх будыстаў[25][26][27].
У 1990 годзе Амбедкару была ўручана найвышэйшая грамадзянская ўзнагарода Індыі «Бхарат Ратна». Спадчына Амбедкара як сацыяльна-палітычнага рэфарматара моцна паўплывала на сучасную Індыю. Таксама яна ўключае шматлікія мемарыялы і выявы ў папулярнай культуры.
Паводле вынікаў апытання, арганізаванага кампаніямі TV18 і CNN IBN у 2012 годзе, Амбедкар быў названы «самым вялікім індыйцам» (The greatest Indian)[28].