BE-TARASK
All
Articles
Dictionary
Quotes
Map

Wikiwand ❤️ Wikipedia

PrivacyTerms

Ягайла (імя)

From Wikipedia, the free encyclopedia

Ягайла (імя)
ПаходжаньнеНосьбітыГлядзіце таксамаЗаўвагіКрыніцыЛітаратура

Ягайла (Ягейла, Ягала, Ягела, Ягель, Ягаль, Якейла, Якела, Ягіл), Агела (Агель, Акайла) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Хуткія факты Паходжаньне, Мова(-ы) ...
Aggalo (Egelo)
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Аgi + Galo
Аgi + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Ягейла, Агела, Ягала, Ягела, Акайла, Якейла, Агель, Ягель, Ягаль, Якела, Ягіл
Вытворныя формы Агіла, Эйгела
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Яґайла»
Закрыць

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Агала, Агела, Егела, Агел, Егел або Егіла, пазьней Эгела, Эгель або Ягель (Aggalo[1], Agella, Agela, Agello[2], Agelo[3][4], Egelo[5], Agel, Aegel[6], Egel[7], Egila, Ecgela[8], Eagele[9], Egel[10], Eggel[11], Eggeli[12], Jagel[13]) — імя германскага паходжаньня[14]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[15], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[16]. Апроч таго, у старажытных германскіх імёнах шырока бытаваў антрапанімічны суфікс-пашыральнік з элемэнтам -л- (-l-)[17].

Адпаведнасьць імя Ягайла германскаму імю Agilo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[18][19].

Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае ўсходнегерманскую этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Ягайла складаецца з асноваў -я- (імёны ліцьвінаў Явіл, Ягерд, Ямунт; германскія імёны Jovila, Jogärdh, Jomund), якая паходзіць ад гоцкага ja, jah 'сапраўды'[20] (таксама адзначаецца іменная аснова а-, якая паходзіць ад старагерманскага *ana- з падобным значэньнем[21][22]), і -гайл- (-гал-, -гел-). Такім парадкам, імя Ягайла азначае «сапраўды жвавы»[23]. У гістарычным германскім (гоцкім) арэале адзначалася імя Jogello[24][25][26] (Iagellus[27][28], Jogallus[29]).

Гісторык Павал Урбан у сваёй кнізе «Старажытныя ліцьвіны» на падставе пэўных славянскіх адпаведнікаў (у тым ліку імя Івайла, якое меў вядомы баўгарскі народны герой) не адкідае магчымасьці славянскага паходжаньня імя Ягайла[30]. Разам з тым, пры тлумачэньні элемэнту -гайла ён праводзіць паралель з індаэўрапейскім назовам gail, які ўжываўся ў значэньні 'высакародны', 'заўзяты', 'магутны', 'палкі', 'сьветлы', 'слаўны', кельцкім g(h)al — 'магчы', стараверхнянямецкім helid 'герой', стараірляндзкім giall — 'высакародны нашчадак', сярэдневерхненямецкіі geil (gail) — 'бадзёры', 'вясёлы', 'гарэзьлівы', 'жвавы', 'палкі', старапрускім gaylis — 'белы', 'сьветлы'. Адсюль, у прыватнасьці, імя Ягайла паводле меркаваньня Паўла Ўрбана (з улікам hоge — 'важны', 'высокі', 'вялікі', 'высокародны' ды інш.) — «Ja-gailo — Jag-gailo — Hog-gailo» — значыла, імаверна, «Вялікі славай» або «Сьветлы славай»[31]. Падобнае тлумачэньне прыводзіць і гісторык беларускай літаратуры Алесь Бразгуноў, які перакладае імя Ягайла як «Высокі славай», «Высакародны»[32].

З нагоды летувіска-балтыйскіх этымалёгіяў імя Ягайла[a] ды іншых імёнаў вялікіх князёў літоўскіх гісторык Уладзімер Арлоў зьвяртае ўвагу на тое, што летувіскіх формаў гэтых імёнаў («Вітаўтас», «Альгірдас» і пад.) немагчыма знайсьці ані ў замежных, ані ва ўласных дакумэнтах Вялікага Княства Літоўскага[38].

У Польшчы гістарычна адзначаўся антрапонім Jagiełowic[39].

У Прусіі бытавала імя Jagil[40].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Ягеловіц (Jagelowitz)[41].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jagel (29 верасьня 1379 году[42], 31 траўня 1380 году[43][44], Хроніка Віганда[45], па 1409 і да 1416 году[46]); Iagillo (27 лютага 1380 году)[47]; Jagal (6 ліпеня 1382 году[48], 31 кастрычніка 1382 году[49][50], Мэмарыял Вітаўта[51]); Jagalo (1385 год); Jagel dey gracia rex in Lettow (пячаць да 1386 году)[52]; dominus Jagalo (11 студзеня 1386 году)[53]; Jagello[b] або Якгаило, Ягаило[c] (Летапісец вялікіх князёў літоўскіх); dictum Iagel in Lytwanico (De magna strage)[54]; Ягайло[55][56] або Ягайло Олгердовичь[57][58] (Наўгародзкі чацьверты летапіс і Сафійскі першы летапіс); Iagali Gyediroczsky[59], Iageli Gedoroczsky[60] (1 верасьня 1431 году); Goyulus et Yagallo Gedroitorum [sigilla] (20 студзеня 1433 году)[61]; s[igilla] Micolai als Yagal[62], Jagiel Gedwodsky[63] (27 лютага 1434 году); Якгойла (8 траўня 1466 году)[64]; Ягайло[65] або Ягайло Олгердовичь[66]; Петко Якгоиловичъ (13 верасьня 1492 году)[67]; nobilibus viris… Alberto Jagelowycz (8 траўня 1496 году)[68]; sub rege Poloniae Vladislao alias Jageylo (24 ліпеня 1499 году)[69]; Ego Gregorius Jakieylowicz (12 жніўня 1500 году)[70]; Jagiejło… Jagojło… Jagieło (Хроніка Быхаўца)[71]; людеи наших Стоклишского повета… а Мика Якгеиловича (19 студзеня 1515 году)[72]; людеи наших бирштанъцов… а Якуба Якгелловича (10 жніўня 1516 году)[73]; чоловеков тяглыхъ у Оирякголском волости… а Якгеиловичов (30 траўня 1517 году)[74]; люди нашы Городенъское волости… Андрушка Якгоиловича (1 студзеня 1519 году)[75]; подалъ на то трехъ светковъ: человека пана старосты Жомоитского наимя Ромейка Якойловича (4 лютага 1520 году)[76]; homines… Jagelo (28 траўня 1522 году)[77]; з Мемижи… Григорои Яжеилович (1524—1566 гады)[78]; Богдан Якгоилович[79], Григорко Якгоилович[80], Лукашъ Огеловичъ[81], Юрага Якгоиловичъ[82], Матеевая Якголовича[83] (1528 году); бояре троцкие Якгеловичы (13 жніўня 1533 году)[84]; з Бирштан… Томко Якгеилович (1533—1535 гады)[85]; Стан Екелович (1537 год)[86]; Мицко Якгейлович… Стан Якгелович (1537—1538 гады)[87]; село Суръвиловъское, а в ономъ селе тыи люди… Олехъно Акаиловичъ (23 траўня 1539 году)[88]; село Якгейлишки… село Якгейловичи… Войтко Якгейловичъ (1554 год)[89]; Янъ Анъдреевичъ Якгеловича (1565 год)[90]; Матей Якгеловичъ[91], Янъ Андреевичъ Якгейловичъ[92], з Якгойловичъ въ повете Троцкомъ[93], Лавринъ Мартиновичъ Якгейло… з села Якгейловичь[94], Лавринъ Якгеловичъ[95], Петръ Якгеловичъ[96], Стась Якгейловичъ[97], Станиславъ Якгело[98] (1567 год); земяном повету ковенского… з роду Янвилов с Пядев… Стасю Якгеиловичу… з роду Уркшевичовъ… Григоръю Якгелевичу… з роду Милошевичов… Петру Якгеиловичу (15 верасьня 1568 году)[99]; Ягейла… Ягелла (Хроніка літоўская і жамойцкая)[100] Balcer Jagieło[101], Jan Jagiłł[102] (20 кастрычніка 1655 году); Piotr Iagieła (4 красавіка 1657 году)[103]; folwark Jagiełowicze alias Sluszkowszczyzna w pow. lidzkim (18 сакавіка 1658 году)[104]; mieszczanie do plebaniej płungiańskiej należący… Adam Jegielewicz (1675—1677 гады)[105]; Samuel Iagielewicz (1702 год)[106]; Samuel Egielewicz (жнівень 1706 году)[107]; Jagielowszczyzna… Jagieły (1744 год)[108]; Katarzyna Jagielewicz (1756 год)[109]; Piotr z Jagiełło Jagiełowicz, rotm. pow. kow. (22 траўня 1767 году)[110]; Oggel Albert. Jul. Lithuan. (1825 год)[111]; Jagiełowicz (1861 год)[112]; Jacub Jagiello (1863 год)[113]; Jagiełowa Anna (30 чэрвеня 1884 году)[114]; Іоgелло (1889 год)[115][d].

Носьбіты

  • Ягайла (1352—1434) — вялікі князь літоўскі (1377—1381, 1382—1392), кароль польскі (1386—1434)
  • Ягайла Гедройцкі — літоўскі баярын, які прывесіў да акту Троцкай уніі (1433 год)[119] пячаць з рускім надпісам «ЯКГАІЛОВА»[120]
  • Пётар (Пецька) Ягайлавіч — літоўскі баярын, які ажаніўся з дачкой Радзівіла Осьцікавіча Ганнай[121]
  • Ягайла — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1466 годзе
  • Багдан Ягайлавіч — рудамінскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
  • Рыгорка Ягайлавіч — меміскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
  • Лукаш Агелавіч — астрынскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
  • Юрага Ягайлавіч — гедройцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
  • Мацеевая Ягалавіча — упіцкая баярыня, якая ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
  • Стан Якелавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[122]
  • Дзьмітры Ягела — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1620 годзе[123]
  • Казімер Ягеловіч — віленскі кравец, які ўпамінаецца ў 1692 годзе[124]

Ягелы (Jagiełło) — прыгонныя зь вёсак Масьцянаў, Пешкаўцаў і мястэчка Лынтупаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[125].

Ягеловічы (Jagiełowicz) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[126].

Ягелы (Jagiełło) гербаў Пагоня і Лебедзь — літоўскія шляхецкія роды з Ашмянскага, Віленскага і Лідзкага[127][128] і Троцкага паветаў[129].

Ягеловічы гербаў Лебедзь і Яліта — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[130].

Ягеловічы (Jagiełowicz, Jagiełłowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[129].

Ягелы — парафіяне касьцёла ў Даўгінаве на 1900 год[131].

Агігелі (Ogigel) гербу ўласнага[132] — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Сылезіі[133].

Ягель (Jagiel) і Ягелёвіч (Jagiellowicz) — прозьвішчы, зафіксаваныя ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[134].

На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Ягелы, на гістарычнай Ашмяншчыне — Ягелаўшчына, на гістарычнай Слонімшчыне — Яглевічы, на Берасьцейшчыне — Ягалкі, у былым Жамойцкім старостве — Агайлі.

Глядзіце таксама

  • Агі
  • Гайла

Заўвагі

  1. У рэчышчы палітыкі летувізацыі зьявілася тлумачэньне імя Ягайла (лет. Jogáila) ад летувіскіх словаў jóti 'ехаць конна' і нібы застарэлага, але на зафіксаванага ў летувіскіх слоўніках і тэкстах gáilas 'моцны' (дасьледнік Алёхна Дайліда зьвяртае ўвагу на тое, што дзеля гэтага тлумачэньня летувіскія дасьледнікі ад пачатку выкарыстоўвалі сучаснае galia 'моц', што прыводзіла да перакручваньня імя Ягайлы — імя князя мусіла б гучаць як «Ёгаля»[33]). Падобнае тлумачэньне яшчэ ў сярэдзіне XIX ст. высунуў летувіс Даўгдарыс у газэце «Tygodnik Petersburski» (ад 18 ліпеня 1850 году)[34], тым часам у часопісе Міністэрства народнай асьветы (красавік 1850 году) летувіскі аўтар Даніла прапаноўваў перакладаць гэтае імя як «калі жаль» ад jei (я) 'калі' і gailis (га́йліс) 'жаль'[35]. Усе гэтыя тлумачэньні народжаны на Віленшчыне лінгвіст Уладзіслаў Юргевіч вызначыў як «кур’ёзныя»[36], кур’ёзнымі азначыў летувіскія тлумачэньні імя Ягайлы і францускі лінгвіст Раймонд Шмітляйн[18], тым часам большасьць сучасных навукоўцаў лічыць іх неверагоднымі[37]
  2. Паводле Origo regis Jagyelo et Wytholdi ducum Lithuanie
  3. Паводле Віленскага сьпісу
  4. Найранейшая (паводле Казімера Бугі[116]) фіксацыя летувізаванай формы адзначаецца ў 1562 годзе — Baczus Jagielaytis[117]; у летувіскамоўным тэксьце 1589 году фіксуецца ў форме Jogėla[118]

Крыніцы

  1. [1]
    Francovich-Onesti N. Vestigia longobarde in Italia (568—774). Lessico e antroponimia. — Roma, 1999. P. 251.
  2. [2]
    Morlicchio E. Onomastica germanica in Italia meridionale // Dictionnaire historique des noms de famille romans. — Tübingen, 1990. P. 115.
  3. [3]
    Reichert H. Lexikon der altgermanischen Namen. I. — Wien, 1987. S. 13.
  4. [4]
    Khallieva Boiché O. Imja et Name, Aux sources de l'anthropnymie germanique, anglo-saxonne et slave. — Presses de l’université Paris-Sorbonne, 2015. P. 341.
  5. [5]
    Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 99.
  6. [6]
    Gantier V. La langue, les noms et le droit des anciens Germains. — Berlin 1901. P. 130, 279.
  7. [7]
    Nielsen O. Olddanske personnavne. — Kjøbenhavn, 1883. S. 19.
  8. [8]
    Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 118.
  9. [9]
    Winkler J. Friesche naamlijst (Onomasticon Frisicum). — Leeuwarden, 1898. S. 76.
  10. [10]
    Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 28.
  11. [11]
    Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 17.
  12. [12]
    Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 14, 163, 714.
  13. [13]
    Dijkstra W. Friesch woordenboek (Lexicon frisicum). — Leeuwarden, 1911. S. 190.
  14. [14]
    Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 43.
  15. [15]
    Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
  16. [16]
    Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  17. [17]
    Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 987—992
  18. [18]
    Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101.
  19. [19]
    Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1964. P. 86.
  20. [20]
    Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  21. [21]
    Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Institutet för språk och folkminnen, 2007.
  22. [22]
    ANA, Nordic Names
  23. [23]
    Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17, 19, 26.
  24. [24]
    Croniche degli ordini instituiti dal p.s. Francesco. P. 4, T. 2. — Napoli, 1680. P. XXI.
  25. [25]
    Gloriose memorie delle vite, e fatti illustri delli sommi pontefici, e cardinali assonti dal serafico Ordine di s. Francesco al governo di S. Chiesa romana. — Treviso, 1703. 39, 46, 73, 88, 89.
  26. [26]
    Giardino Serafico Istorico Fecondo Di Fiori, E Frutti Di Virtù, Di Zelo, E Di Santità Nelli trè Ordini instituiti dal Gran Patriarca de Poveri S. Francesco. — Venezia, 1710. P. 402, 456, 458.
  27. [27]
    Nuclei historiæ universalis, cum sacræ, tum prophanae, ad dies, annosque relatæ, auctarium, etc. — Görlini, 1658. P. 430.
  28. [28]
    L·mer-eniauto-genea-chorographias nucleus, insignis lectionis variae fructu locuples. Historiae cùm sacrae tùm prophanae cognitione compendiosissima atque utilissima praegnans. — Ulmae, 1672. P. 1.
  29. [29]
    Catalog der Stadtbibliothek in Zürich. Bd. 2. — Zürich, 1864. S. 849.
  30. [30]
    Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 52.
  31. [31]
    Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 208.
  32. [32]
    Бразгуноў А. Генезіс імёнаў вялікіх князёў літоўскіх // Беларуская анамастыка. Гісторыя і сучаснасць: матэрыялы Міжнароднай навуковай канферэнцыі (Менск, 20 красавіка 2010 г.) / Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, Інстытут мовы і літаратуры імя Якуба Коласа і Янкі Купалы; рэдкал.: І. Капылоў і інш.]. — Менск: Права і эканоміка, 2010. С. 209—213.
  33. [33]
    Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 9.
  34. [34]
    Tygodnik Petersburski. Nr. 54, 1850. S. 353.
  35. [35]
    Данилло Н. Значение некоторых имен литовских князей и названий местностей Литвы // Журнал Министерства народного просвещения. Т. 66. — СПб., 1850. С. 152.
  36. [36]
    Юргевич В. Опыт объяснения имён литовских князей // Чтения в императорском обществе истории и древностей российских. Кн. 3. — М., 1883. С. 28.
  37. [37]
    Капылоў І. Ягайлы // Звязда. 8 жніўня 2012 г.
  38. [38]
    Арлоў У. Краіна Беларусь. Вялікае Княства Літоўскае. — KALLIGRAM, 2012. С. 158.
  39. [39]
    Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi chełmskiej (XVI—XVII wiek). — Warszawa, 2017. S. 123.
  40. [40]
    Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 38.
  41. [41]
    Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 142.
  42. [42]
    Договор о перемирии на 10 лет между ВКЛ и Тевтонским орденом (1379), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  43. [43]
    Договор между в.к.л. Ягайлом и великим магистром Тевтонского ордена Винрихом фон Книпроде (1380), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  44. [44]
    Codex diplomaticus Lithuaniae, 1253—1433. — Vratislaviae, 1845. P. 53, 55.
  45. [45]
    Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 604—607, 611, 613—614, 617—619, 627—629, 631, 641.
  46. [46]
    Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 997, 1025—1026, 1028.
  47. [47]
    Договор между в.к.л. Ягайлом и магистром Ливонии Вильгельмом фон Фримерсхаймом (1380), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  48. [48]
    Бражольский договор о перемирии между ВКЛ и Тевтонским орденом (июль 1382), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  49. [49]
    Договор между ВКЛ и Тевтонским орденом о передаче части Жемайтии за рекой Дубисой (1382), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  50. [50]
    Codex diplomaticus Lithuaniae, 1253—1433. — Vratislaviae, 1845. P. 56—57, 59.
  51. [51]
    Лицкевич О. В. «Летописец великих князей литовских» и «Повесть о Подолье»: опыт комплексного критического разбора. — СПб., 2019. С. 263—266.
  52. [52]
    Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 207.
  53. [53]
    Codex diplomaticus Poloniae. T. 3. — Varsaviae, 1858. P. 338.
  54. [54]
    Pomniki dziejowe Polski. T. 4. — Lwów, 1884. S. 46.
  55. [55]
    ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 72, 75—76, 78, 83, 94—95, 99, 113.
  56. [56]
    ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. с. 235—236, 242, 245, 258, 262.
  57. [57]
    ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 81—82.
  58. [58]
    ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 238, 242, 264.
  59. [59]
    Бучинський Б. Кілька причинків до часів вел. князя Свитригайла (1430—1433) // ЗНТШ. Т. 76. — Львів, 1907. С. 136.
  60. [60]
    Бучинський Б. Кілька причинків до часів вел. князя Свитригайла (1430—1433) // ЗНТШ. Т. 76. — Львів, 1907. С. 135.
  61. [61]
    Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 94.
  62. [62]
    Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 101.
  63. [63]
    Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 105.
  64. [64]
    Литовская метрика. Отд. 1, ч. 1, т. 1. — СПб., 1910. С. 76.
  65. [65]
    ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 72, 75—76, 78, 83, 94—95, 99, 113.
  66. [66]
    ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 81—82.
  67. [67]
    Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. С. 70.
  68. [68]
    Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 515.
  69. [69]
    Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 128.
  70. [70]
    Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 557.
  71. [71]
    ПСРЛ. Т. 32. — М., 1975. С. 141—145.
  72. [72]
    Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 207.
  73. [73]
    Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 349.
  74. [74]
    Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 337.
  75. [75]
    Lietuvos Metrika. Knyga 11 (1518—1523). — Vilnius, 1997. P. 75.
  76. [76]
    Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 1398.
  77. [77]
    Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 74.
  78. [78]
    Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 89.
  79. [79]
    Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.
  80. [80]
    Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 70.
  81. [81]
    Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 94.
  82. [82]
    Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 78.
  83. [83]
    Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 100.
  84. [84]
    Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 34.
  85. [85]
    Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 30.
  86. [86]
    Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 25.
  87. [87]
    Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 160, 193.
  88. [88]
    Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 263.
  89. [89]
    Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 36, 47, 63.
  90. [90]
    Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 189.
  91. [91]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 586.
  92. [92]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 591.
  93. [93]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 652.
  94. [94]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 653.
  95. [95]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 734.
  96. [96]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 735.
  97. [97]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 797.
  98. [98]
    Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1096.
  99. [99]
    Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 415—416.
  100. [100]
    ПСРЛ. Т. 32. — М., 1975. С. 62—70.
  101. [101]
    Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 305.
  102. [102]
    Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 327.
  103. [103]
    Глінскі Я. Рэестр зямян Слуцкага і Капыльскага княстваў 1657 году // Архіварыус. Вып. 21, 2023. С. 78.
  104. [104]
    Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 122.
  105. [105]
    Žemaičių vyskupijos vizitacija 1675—1677 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. X, 2011. P. 70.
  106. [106]
    Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1697—1705 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
  107. [107]
    Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 460.
  108. [108]
    Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  109. [109]
    Bobty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  110. [110]
    Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 213.
  111. [111]
    Die Matrikel der Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. 1544—1829. Bd. 2: Die Immatrikulationen von 1657—1829. — Leipzig, 1911/1912. S. 754.
  112. [112]
    Spis miejscowości oraz nazwisk mieszkańców parafii werkowskiej w 1861 r., Genealogia Wileńszczyzny
  113. [113]
    Jacub Jagiello i Julia z Kroszczynskich (Якуб Ягелло и Юлия Крощинская), Старые памятники в Слуцке
  114. [114]
    Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 164.
  115. [115]
    Гурская Ю., Вайткявичус В. Балтийское наследие в Восточной Беларуси: новые исторические и лингвистические данные об Обольцах // Acta Baltico-Slavica. Nr. 32 (2008). С. 19.
  116. [116]
    Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 32.
  117. [117]
    Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 48.
  118. [118]
    Linguistica Baltica. Vol. 3: 1994. 89.
  119. [119]
    Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 91.
  120. [120]
    Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 205.
  121. [121]
    Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 215.
  122. [122]
    Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 397.
  123. [123]
    Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 9. ― Вильна, 1912. С. 364, 378.
  124. [124]
    Frejlich K. Pod przysądem horodnictwa wileńskiego. O jurydyce i jej mieszkańcach w XVII wieku. — Toruń, 2022. S. 163.
  125. [125]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 49, 57.
  126. [126]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 69, 155, 178.
  127. [127]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 88, 273, 535.
  128. [128]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 93.
  129. [129]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 291.
  130. [130]
    Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 536.
  131. [131]
    Яўген Анішчанка, Долгинова костел в Вилейском уезде. Список прихожан 1900 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 14 красавіка 2016 г.
  132. [132]
    Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 298.
  133. [133]
    Polska encyklopedja szlachecka. T. 9. — Warszawa, 1937. S. 134.
  134. [134]
    Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society

Літаратура

  • Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)
  • Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: Тэхналогія, 2001. — 216 с. — 500 ас. — ISBN 978-985-458-050-4
Edit in WikipediaRevision historyRead in Wikipedia

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.

Chrome
Wikiwand for Chrome
Edge
Wikiwand for Edge
Firefox
Wikiwand for Firefox