Валянцін Мураўёў
беларускі радыёфізык / From Wikipedia, the free encyclopedia
Валянці́н Уладзі́меравіч Мураўё́ў (1938, Мішнева, Новасакольніцкі раён, Пскоўская вобласьць, цяпер Расея) — беларускі радыёфізык.
Валянцін Мураўёў | |
Дата нараджэньня | 28 студзеня 1938 (86 гадоў) |
---|---|
Месца нараджэньня | Мішнева, Новасакольніцкі раён, Пскоўская вобласьць, Расейская СФСР, СССР |
Месца вучобы | Ленінградзкая вышэйшая інжынэрная марская вучэльня (1960), Кіеўскі політэхнічны інстытут (асьпірантура) |
Занятак | прафэсар унівэрсытэту, навуковец |
Навуковая сфэра | радыёфізыка |
Месца працы | Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт інфарматыкі і радыёэлектронікі (з 1965 году) |
Вядомы як | распрацоўнік кароткіх дыёдаў зь нітрыду галю |
Навуковая ступень | доктар навук (1977) |
Узнагароды |
Доктар тэхнічных навук (1977), прафэсар (1978), заслужаны дзяяч навукі і тэхнікі Беларусі (1988), сябар-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1989) і кавалер ордэна Айчыны 3-й ступені (1998). Аўтар звыш 250 навуковых працаў, у тым ліку 35 вынаходак і 13 патэнтаў. Правёў навуковыя дасьледаваньні ў галіне генэраваньня і ўзмацненьня электрамагнітных ваганьняў звышвысокіх (ЗВЧ) і вельмі высокіх частасьцяў. Прапанаваў новыя спосабы павышэньня ўстойлівасьці частасьці і разьліку ЗВЧ аўтагенэратара, сынхранізаваных генэратараў і ўзмацняльніка на паўправадніковых прыборах з улікам уласьцівасьцяў дзейнага складніка[1]. Дзеля гэтага распрацаваў тэарэтычныя асновы працы кароткіх дыёдаў зь нітрыду галю[2]. Таксама распрацаваў звышвысокачастасьцевыя генэратары і ўзмацняльнікі ў дыяпазоне ад 4 да 100 гігагэрц[3].