From Wikipedia, the free encyclopedia
El Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa (embrivíu como ALDE pol so nome n'inglés) ye un grupu políticu del Parllamentu Européu compuestu por casi tolos diputaos del Partíu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa y del Partíu Demócrata Européu, lo mesmo que de dellos partíos non adscritos.
| Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa | |
|---|---|
| ברית הליברלים והדמוקרטים למען אירופה (he) | |
| Grupos políticos del Parllamentu Européu | |
 | |
| Historia | |
| Fundación | 20 xunetu 2004 |
| Disolución | 1r xunetu 2019 |
| Organigrama | |
| Presidente | Guy Verhofstadt |
| Participación empresarial | |
| Formáu por |
Partíu Européu Lliberal Demócrata Reformista Partido Demócrata Europeo (es)  |
| Web oficial | |
 | |
Ye'l cuartu grupu en númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu (2014-2019) y ye consideráu la referencia lliberal nes instituciones europees, teniendo grupu nel Conseyu d'Europa (llamáu ALDE-PACE), nel Comité de les Rexones de la Xunión Europea y na Asamblea Parllamentaria de la OTAN.
Dende xunetu de 2009, el presidente del Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa ye'l belga Guy Verhofstadt, de los Lliberales y Demócrates Flamencos, asocediendo al inglés Graham Watson del Lliberal Demócrates.[1]
El Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa tien el so orixe nes primeres xuntes de l'Asamblea Común de la Comunidá Europea del Carbón y del Aceru, fundándose'l Grupu de Lliberales y allegaos el 23 de xunu de 1953. A midida que l'Asamblea convertir en Parllamentu, los gaullistas dixebrar del grupu, y diose entrada a los nuevos países de la Xunión Europea, el grupu convertir nel Grupu Lliberal, Democráticu y Reformista el 13 d'avientu de 1985, camudando darréu a Grupu del Partíu Européu de los Lliberales, Demócrates y Reformistes pa coincidir col nome del partíu européu.[2]
Nun foi hasta l'entamu de la quinta llexislatura, el 20 de xunetu de 2004, cuando'l Partíu Européu de los Lliberales, Demócrates y Reformistes y el Partíu Demócrata Européu aliar nel Parllamentu Européu pa la creación del grupu políticu.[3] Esta primer llexislatura, onde cuntaron con 88 eurodiputaos de 732 asientos, el grupu escoyó al inglés Graham Watson como presidente.[4]
Nesta primer llexislatura, el grupu afitóse 10 oxetivos primordiales, ente los que figuraba la promoción de la paz y la creación d'una federación europea, faer de la XE un actor global, tantu na so dimensión económica como política, democratizar les estructures de la Xunión, garantizar los derechos fundamentales de tolos ciudadanos europeos o promover la educación a tolos niveles, según garantizar dafechu la reconocencia de les rexones europees y ameyorar el so poder.
Nes Eleiciones al Parllamentu Européu de 2009, el grupu llogró 84 escaños, calteniéndose como la tercer fuercia político de la Eurocámara. La portavocía y lideralgu del grupu corrió a manes del ex primer ministru belga Guy Verhofstadt. El grupu caltuvo la so llinia de l'anterior llexislatura, dando especial importancia al afianzamientos del mercáu únicu y l'ampliación de los derechos fundamentales pa la proteición de les minoríes y en contra de la discriminación, según la llucha pola reconocencia en tolos estado miembro de los matrimonios ente persones del mesmu sexu celebraos en dellos países.[5]
Na octava llexislatura, tres unes resultaos discretes nes eleiciones al Parllamentu Européu de 2014 y la salida de de los diputaos del Partíu Nacional Lliberal de Rumanía y del Fianna Fáil d'Irlanda, el grupu decidió abrir a nuevos miembros como'l Partíu da Terra de Portugal, el ANO 2011 de la República Checa y los españoles Unión Progreso y Democracia y Ciudadanos-Partíu de la Ciudadanía,[6] creando problemes internos pola posición contra la independencia de Cataluña de dambes formaciones,[7] frente a la posición favorable de Convergència Democràtica de Catalunya y del Partíu Nacionalista Vascu.[8] Finalmente la situación resolver cola entrada d'UPyD y C's y la creación d'un subgrupu pa falar d'autogobiernu pa CDC y PNV.[9]
| 2004 | 88/732 |
| 2009 | 100/785 |
| 2009 | 84/736 |
| 2014 | 82/764 |
| 2014 | 67/751 |
El Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa tuvo dos presidentes distintos dende la so fundación.[2]
| Periodu | Nome | Estáu | Partíu políticu |
|---|---|---|---|
| 2004-2009 | Graham Watson |  Reinu Xuníu |
Lliberal Demócrates |
| 2009- | Guy Verhofstadt |  Bélxica |
Lliberales y Demócrates Flamencos |
Dende la so fundación, el 20 de xunetu de 2004, el Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa nun llogró presidir el Parllamentu Européu, magar, el so grupu predecesor, el Grupu del Partíu Européu de los Lliberales, Demócrates y Reformistes, llogró esi puestu en cuatro periodos: de 1962 a 1964 col italianu Gaetano Martino, de 1973 a 1975 col neerlandés Cornelis Berkhouwer, de 1979 a 1981 col francés Simone Veil y de 2002 a 2004 col irlandés Pat Cox.[10]
El Grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa entámase al traviés de la presidencia, la mesa y les xuntes del grupu y la mesa.[11]
La presidencia del grupu ta formada pol presidente y ocho vicepresidentes. Esta axúntase una vegada al mes pa planiar les actividaes del grupu y preparar les decisiones de la mesa.[12]
La Presidencia | ||
Presidente | ||
|---|---|---|
| Nome | Estáu | Partíu políticu |
| Hans van Baalen |  Países Baxos |
VVD |
Vicepresidentes | ||
| Nome | Estáu | Partíu políticu |
| Henrik Bach Mortensen |  Dinamarca |
Venstre |
| Timmy Dooley |  Irlanda |
Fianna Fáil |
| Fredrick Federley |  Suecia |
Centerpartiet |
| Luis Garicano |  España |
Ciudadanos |
| Ilhan Kyuchyuk MEP |  Bulgaria |
MRF |
| Markus Löning |  Alemaña |
FDP |
| Angelika Mlinar |  Austria |
NEOS |
| Marta Pascal | España |
CDC |
| Baroness Ros Scott | Reinu Xuníu |
Lliberal Democrats |
La Mesa ye l'órganu principal de toma de decisiones del grupu, y ta integráu polos líderes de toles delegaciones nacionales. Encargar de supervisar les estratexes polítiques del grupu.[13]
El grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa ye'l sestu grupu en númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu, sumando un total de 68 eurodiputaos, un 9,05% de la cámara, de 17 estado miembro de la Unión Europea.[14]
| País | Partíu | Partíu Européu |
Diputaos | Diferencia 2009-2014 |
|---|---|---|---|---|
 Alemaña |
Partíu Democráticu Lliberal | ALDE | 3/96 |
8  |
| Eleutores Llibres | PDE | 1/96 | ||
| Austria |
NEOS - Foru Lliberal | ALDE | 1/18 |
1  |
| Bélxica |
Lliberales y Demócrates Flamencos | ALDE | 3/21 |
1 |
| Movimientu Reformador | ALDE | 2/21 | ||
| Movimientu de los Ciudadanos pal Cambéu | PDE | 1/21 | ||
| Bulgaria |
Movimientu por Derechos y Llibertaes | ALDE | 4/17 |
1 |
 Croacia |
Partíu Popular de Croacia – Lliberal Demócrates | ALDE | 1/11 |
2 |
| Asamblea Democrática de Istria | ALDE | 1/11 | ||
| Dinamarca |
Izquierda-Partíu Lliberal de Dinamarca | ALDE | 2/13 |
 |
| Izquierda Radical | ALDE | 1/13 | ||
 Eslovaquia |
Llibertá y Solidaridá | ALDE | 1/13 |
|
 Eslovenia |
Partíu Democráticu de los Pensionistes de Eslovenia | PDE a | 1/8 |
1 |
| España |
Unión Progreso y Democracia | ALDE | 4/54 |
6 |
| Ciudadanos-Partíu de la Ciudadanía | ALDE | 2/54 | ||
| Partíu Demócrata Européu Catalán (Coalición por Europa) | PDE | 1/54 | ||
| Partíu Nacionalista Vascu (Coalición por Europa) | PDE | 1/54 | ||
 Estonia |
Partíu Reformista Estoniu | ALDE | 2/6 |
|
| Partíu del Centru | ALDE | 1/6 | ||
 Finlandia |
Partíu del Centru | ALDE | 3/13 |
|
| Partíu Popular Suecu | ALDE | 1/13 | ||
 Francia |
Movimientu Demócrata | PDE | 4/74 |
1 |
| Unión de Demócrates ya Independientes | PDE | 3/74 | ||
| Irlanda |
Independiente: Marian Harkin | PDE | 1/11 |
3 |
 Lituania |
Movimientu Lliberal de Lituania | ALDE | 2/11 |
1 |
| Partíu Llaborista | ALDE | 1/11 | ||
 Luxemburgu |
Partíu Democráticu | ALDE | 1/6 |
|
| Países Baxos |
Demócrates 66 | ALDE | 4/26 |
1 |
| Partíu Popular pola Llibertá y la Democracia | ALDE | 3/26 | ||
 Portugal |
Partíu da Terra | 2/21 |
2 | |
| Reinu Xuníu |
Lliberal Demócrates | ALDE | 1/73 |
11 |
 Chequia |
ANO 2011 | ALDE | 4/21 |
4 |
 Rumanía |
Independiente: Mircea Diaconu | 1/32 |
2 | |
| Partíu Lliberal Reformista[15][16] | ALDE | 1/32 | ||
| Suecia |
Partíu Popular Lliberal | ALDE | 2/20 |
1 |
| Partíu del Centru | ALDE | 1/20 | ||
| Total | 68/751 |
14 | ||
Nota: Los datos comparativos son en rellación a la organización de los grupos al final del séptimu mandáu del Parllamentu Européu, col Tratáu de Lisboa yá en funcionamientu.
a El diputáu forma parte del Partíu Demócrata Européu, pero'l so partíu non.
Pa la presidencia del Parllamentu, el grupu de l'Alianza de los Lliberales y Demócrates por Europa decidió nun presentar candidatu y dar sofitu al alemán Martin Schulz,[17] tres un alcuerdu col Grupu del Partíu Popular Européu y el Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates.[18] Esti alcuerdu va dar la presidencia, a finales de 2016 al popular Manfred Weber hasta'l final de la llexislatura.
Pa los puestos de la mesa, el grupu llogró dos vicepresidencies, una pal finlandés Olli Rehn del Partíu del Centru y otra pal alemán Alexander Graf Lambsdorff del Partíu Democráticu Lliberal.[19] Amás, l'inglés Catherine Bearder de los Lliberal Demócrates foi nomáu cuestor,[20] y trés diputaos llograron presidir les sos comisiones parllamentaries.[21]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
