From Wikipedia, the free encyclopedia
L'Alcuerdu de Schengen /sxɛnɣən/ ye un alcuerdu pol que dellos países d'Europa suprimieron los controles nes fronteres interiores (ente esos países) y treslladaron esos controles a les fronteres esteriores (con países terceros).[1] L'alcuerdu, robláu na ciudá luxemburguesa de Schengen en 1985 y a valir dende 1995, establez un espaciu común –denomináu espaciu de Schengen–[2] pol que puede circular llibremente toa persona qu'entrara regularmente por una frontera esterior o more n'unu de los países qu'apliquen el Conveniu.
_signatures.jpg) | |
| Tipu | tratáu |
|---|---|
| Epónimu |
Schengen (es)  |
| Llocalización |
Schengen (es) |
| Creación | 14 xunu 1985 |
| Robláu por | Suiza, Alemaña, Francia, Austria, Luxemburgu, España, Portugal, Países Baxos, Bélxica y Reinu de Dinamarca |
| Serie | |
| Parte de |
acervo de de Schengen (es) |
 | |
L'Alcuerdu foi integráu nos trataos de la Xunión Europea dende'l 1 d'avientu de 2009, onde sigui entá vixente.
En total, los países que formen parte del espaciu de Schengen son 26:[3] Alemaña, Austria, Bélxica, Dinamarca, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Islandia, Italia, Letonia, Liechtenstein, Lituania, Luxemburgu, Malta, Noruega, Países Baxos, Polonia, Portugal, República Checa, Suecia y Suiza. Esti últimu país votó'l 9 de febreru de 2014 en referendu, acutar l'accesu de los ciudadanos d'Europa al so territoriu, lo que puede lleva-y a abandonar l'espaciu de Schengen.[4]
Esisten países que pertenecen al alcuerdu de Schengen pero que tienen esceiciones na aplicación de dellos puntos del alcuerdu y nun pertenecen al espaciu de Schengen. Por casu, Reinu Xuníu ya Irlanda nun formen parte del espaciu de Schengen pero participen na cooperación policial y xudicial y na llucha contra estupefacientes. Otros como Bulgaria, Rumanía y Xipre inda nun pertenecen al espaciu de Schengen porque nun cumplen colos requisitos de seguridá establecíos, anque sí apliquen otres partes del alcuerdu. Islandia, Liechtenstein, Noruega y Suiza, que nun son miembros de la XE, llegaron a un alcuerdu pa formar parte de la zona Schengen,[5] anque Suiza votó en referendu abandonalo.[4] Croacia, últimu país n'incorporase a la XE, quería integrase nel alcuerdu en 2015.[6]
 | |
| Estáu | Adhesión |
|---|---|
 Alemaña | Miembru orixinal |
 Austria | 1995 |
 Bélxica | Miembru orixinal |
 Dinamarca | 2001 |
 Eslovaquia | 2004 |
 Eslovenia | 2004 |
 España | 1991 |
 Estonia | 2004 |
 Finlandia | 1996 |
 Francia | Miembru orixinal |
 Grecia | 1992 |
 Hungría | 2004 |
 Islandia | 1996 |
 Italia | 1990 |
 Letonia
| 2004 |
 Lituania | 2004 |
 Liechtenstein | 2011 |
 Luxemburgu | Miembru orixinal |
 Malta | 2004 |
 Noruega | 1996 |
 Países Baxos | Miembru orixinal |
 Polonia | 2004 |
 Portugal | 1991 |
 Chequia | 2004 |
 Suecia | 1996 |
 Suiza | 2004 |
Los países qu'apliquen na so totalidá l'alcuerdu de Schengen constitúin un territoriu denomináu Schengenland (traducíu como espaciu de Schengen o territoriu de Schengen).[7] L'alcuerdu de Schengen dexa suprimir los controles nes fronteres interiores ente los Estaos firmantes y crear una única frontera esterior onde s'efectúen los controles d'entrada nel espaciu de Schengen con arreglu a procedimientos idénticos. L'espaciu de Schengen toma a los Estaos miembros de la Xunión Europea, sacante dalgunos d'ellos, y a determinaos terceros países (Islandia, Liechtenstein, Noruega y Suiza). Non tolos países de la Xunión Europea son miembros del espaciu de Schengen, yá seya porque nun deseyaben suprimir los controles nes sos fronteres colos otros países de dichu espaciu (Reinu Xuníu ya Irlanda), o bien porque nun axuntaben inda les condiciones riquíes pa ello (Bulgaria, Xipre, Croacia y Rumanía).[8] Per otra parte, Dinamarca cuestionó la so participación na cooperación en mayu de 2011, cuando les autoridaes volvieron poner aduanes nes fronteres, decisión que, sicasí, foi anulada'l mesmu añu.[ensin referencies]
La llibre circulación dientro del espaciu de Schengen acompañar de midíes de cooperación y coordinación ente los servicios de policía y les autoridaes xudiciales pa protexer la seguridá interior de los Estaos miembros ysobremanera, pa lluchar conducentemente contra la delincuencia entamada. Nesta cooperación participen tolos Estaos de la Xunión Europea (inclusive los que nun pertenecen al espaciu Schengen) y dellos terceros países, polo que l'ámbitu territorial de la cooperación Schengen ye más ampliu que l'espaciu de Schengen.
Mientres los años ochenta empecipióse un alderique sobre'l significáu del conceutu de llibre circulación de persones. Pa dellos Estaos miembros, esta namái tenía d'aplicase a los ciudadanos de la Xunión Europea (XE), lo qu'implicaba caltener los controles nes fronteres pa estremar ente ciudadanos europeos y nacionales de terceros países. Otros Estaos miembros, otra manera, deseyaben establecer una llibre circulación pa toos y, por tanto, suprimir estos controles fronterizos. Ante la imposibilidá d'algamar un alcuerdu na Comunidá Europea, cinco d'esos países con fronteres comunes (Francia, Alemaña, Bélxica, Luxemburgu y los Países Baxos) decidieron en 1985 crear ente ellos un territoriu ensin fronteres: l'espaciu de Schengen, nome de la ciudá luxemburguesa de Schengen, onde se roblaron los primeros alcuerdos.[8] Escoyóse esti llugar por tar enclaváu nuna zona na que ye bien difícil movese ensin cruciar una frontera.
A partir d'esti alcuerdu, ellaboróse un conveniu, que se robló'l 19 de xunu de 1990 polos mesmos estaos miembros, que completa l'alcuerdu y define les condiciones y les garantíes d'aplicación d'esta llibre circulación. Esti conveniu nun entró a valir hasta'l 26 de marzu de 1995.[9]
Con oxetu de conciliar llibertá y seguridá, esta llibre circulación acompañar de midíes llamaes «compensatories». Trátase d'ameyorar la cooperación y la coordinación ente los servicios de policía y les autoridaes xudiciales pa protexer la seguridá interior de los estaos miembros ysobremanera, pa lluchar contra la delincuencia entamada. Esi yera'l contestu nel que se creó'l Sistema d'Información Schengen (SIS). El SIS ye una base de datos sofisticada que dexa a les autoridaes responsables de los Estaos Schengen intercambiar datos sobre determinaes categoríes de persones y de bienes.[8]
Nos años anteriores a la firma del Tratáu d'Ámsterdam en 1997, los restantes estaos miembros de la Xunión Europea, sacante Reinu Xuníu ya Irlanda, roblaron protocolos d'adhesión al Conveniu de Schengen: Italia, el 27 de payares de 1990; España y Portugal, el 25 de xunu de 1991; Grecia, el 6 de payares de 1992; Austria, el 28 d'abril de 1995; y Dinamarca, Finlandia y Suecia, el 19 d'avientu de 1996. La República Checa, Estonia, Letonia, Lituania, Hungría, Malta, Polonia, Eslovenia y Eslovaquia sumáronse'l 21 d'avientu de 2007. Bulgaria, Xipre, Rumanía y Croacia, entá nun son miembros de plenu derechu del Espaciu de Schengen: los controles fronterizos ente estos países y l'Espaciu de Schengen van caltener hasta que'l Conseyu de la XE determine que se cumplen les condiciones pa suprimilos.[8]
Otros terceros países, non miembros de la Xunión Europea, roblaron cola XE alcuerdos d'adhesión al Alcuerdu de Schengen: Noruega ya Islandia, el 19 d'avientu de 1996; Suiza, el 26 d'ochobre de 2004; y Liechtenstein, el 28 de febreru de 2008.
Dende la entrada a valir del Tratáu d'Ámsterdam en 1999, l'alcuerdu de Schengen ta integráu nel marcu institucional y xurídico de la Xunión Europea en virtú d'un protocolu amiesto al Tratáu d'Ámsterdam. En virtú d'esti protocolu, los nuevos Estaos miembros de la XE tienen d'aplicar la totalidá del alcuerdu de Schengen.[8]
Anque dende 1999 l'alcuerdu de Schengen ta integráu nel marcu institucional y xurídico de la Xunión Europea, esisten esceiciones d'aplicación en dellos países:[8]
El 24 de xunu de 2011 el Conseyu Européu alcordó que los Estaos de la Xunión Europea integraos en Schengen podríen suspender la llibre circulación de persones en circunstancies escepcionales –como un gran éxodu migratoriu–, restableciéndose temporalmente les fronteres interiores –midida que yá adoptaren nos meses anteriores Francia, Italia, Dinamarca y Grecia–. Según l'alcuerdu «la reintroducción de fronteres interiores» solo podrá adoptase «como ultimísimo recursu» y en «circunstancies verdaderamente crítiques en qu'un Estáu nun seya capaz de cumplir les sos obligaciones», y pa «un ámbitu y un periodu de tiempu puramente llindaos».[10]
L'alcuerdu adoptar a partir de la propuesta fecha pola Comisión Europea[11] que yera una respuesta a les decisiones unillaterales de dellos países de restablecer los controles fronterizos.[12]
La entrada a valir del Conveniu d'Aplicación del Alcuerdu o Tratáu de Schengen corada la supresión de los controles nes fronteres interiores y el treslláu d'éstos a les fronteres esteriores. Toa persona qu'entrara regularmente pela frontera esterior d'unu de los países qu'apliquen el Conveniu va tener derechu, en principiu, a circular llibremente pel territoriu de toes elles mientres un periodu que nun supere los trés meses per semestre.[1]
Los nacionales d'un país que roblara l'alcuerdu Schengen y que viaxen a otru que tamién forma parte d'esti tratáu, nun precisen pasaporte nin visáu. Col documentu d'identidá nacional de cada país va ser abondu pa identificase. Anque nun ye necesariu, les autoridaes encamienten llevar pasaporte pa evitar problemes en casu d'urxencia o zarru inesperáu de les fronteres en casu de riesgu pa la seguridá de dalgún país.[5]
Per otra parte, los ciudadanos y los sos familiares pueden establecer la so residencia con total llibertá en cualesquier d'estos países. Si dalgún miembru de la familia nun ye nacional de dalgún Estáu miembru, beneficiar del mesmu derechu que'l ciudadanu del que vaya acompañáu. Nesti casu, podría precisar la espedición d'un visáu pa residencies de curtia duración. Les tarxetes de residencia equivalen a esti tipu de visaos.[5]
Anque hai países de la XE que nun formen parte del espaciu Schengen (como Reinu Xuníu ya Irlanda), sí roblaron el Tratáu que dexa la llibre circulación de ciudadanos europeos. Esto significa que si se viaxa dende cualquier país de la zona Schengen a cualesquier otru país de la XE o viceversa, puede faese solo col documentu d'identidá nacional o'l pasaporte.[1] Esto nun s'aplica a los ciudadanos estranxeros, residentes o non na XE, que precisaren cumplir los requisitos solicitaos pelos distintos países pa entrar nellos, pudiendo ser distintos a los solicitaos a los ciudadanos de la XE.
Los estranxeros residentes en dalgún de los países de Schengen y que viaxen a otru país de Schengen, precisen un pasaporte válidu y l'autorización de residencia nun país de Schengen. Los titulares d'una autorización de residencia expedida por cualesquier de los Estaos citaos van poder circular por un periodu máximu de tres meses.[1]
Los estranxeros que visiten dalgunu de los países de Schengen van precisar un pasaporte válidu y un visáu denomináu visáu Schengen. Esti documentu ye igual pa tolos países miembros, polo que los turistes aforren trámites a la de solicitar permisu d'accesu. Por que el visáu seya aprobáu, el turista va precisar d'un seguru Schengen que cubra dellos gastos básicos como repatriación en casu d'emerxencia, asistencia llegal o asistencia médica. Ye importante que l'aseguradora tenga una sucursal n'Europa por que'l seguru seya válidu.[5]
Hai 42 países que nun pertenecen a la Xunión Europea que los sos ciudadanos nun precisen visáu pa viaxar tres los alcuerdos establecíos con cada unu d'ellos. Destaquen Arxentina, Colombia, Méxicu, Brasil, Chile, Perú, Australia, Canadá, Xapón, Corea del Sur, Nueva Zelanda, Venezuela y Estaos Xuníos.[5]
Los ciudadanos estranxeros que dispongan d'un visáu Schengen van poder circular por tolos países del territoriu con normalidá. Sicasí, hai que tener en cuenta qu'en determinaes zones podríen pidir otra documentación ya inclusive acreitar que se dispón de los medios abondos pa caltenese.[5] Los que nun tean suxetos a la obligación de visáu van poder circular mientres tres meses a lo más nun periodu de seis meses, a partir de la fecha de la primer entrada.[1]
Los estranxeros qu'entren regularmente nel territoriu d'un Estáu parte procedente de cualesquier de los restantes Estaos, tán obligaos a declaralo a les autoridaes competentes del Estáu en qu'entren. Esta declaración va poder efectuase nel momentu de la entrada o nel plazu de tres díes hábiles, a partir de la mesma. N'España esta declaración va realizar en cualquier Comisaría del Cuerpu Nacional de Policía o nes Oficines d'Estranxeros nel plazu mentáu, si nun s'efectuara nel momentu de la entrada.[1]
La consecuencia d'una Europa ensin fronteres, como elementu indispensable pa una efectiva unidá europea, derivar del Alcuerdu de Schengen, que trata fundamentalmente de la supresión de los controles nes fronteres comunes ente los Estaos miembros de la XE, pa consiguir la llibre circulación de mercancíes y servicios, según l'establecimientu de midíes de collaboración policial y xudicial y harmonización de llexislaciones en materia de visaos, estupefacientes, armes y esplosivos, etc.
Schengen supón daqué más qu'un tratáu, yá que establez términos nuevos con un conteníu más universal. A los efeutos d'interpretación del conteníu del Tratáu, entender por:
Ta dedicáu a les definiciones comunes
Regula la supresión de controles nes fronteres interiores y la circulación de persones
1. Encruz de fronteres interiores
Les fronteres comunes van poder cruciase en cualquier llugar ensin que se realice control dalgunu de les persones. Les fronteres comunes nun sumen, lo que sume ye'l control fronterizu pa consiguir la llibre circulación. Les fronteres siguen esistiendo como llende del espaciu nel que cada Estáu exerz les sos competencies y soberanía.
Sumen, pos, los controles. Sicasí, por motivos de seguridá o d'orde públicu, pueden ser puestos en funcionamientu por cualesquier Estáu, previa consulta de les demás partes contratantes.
2. Encruz de fronteres esteriores
2.1. Encruz de persones
Investigar y detectar cualquier tipu d'infracción
Pa poder cruciar nun tendrán de figurar nes llistes de persones non almitibles
3. Estancia y circulación
La estancia y circulación va ser:
Ensin visáu o con él (si ye esixente)
Con permisu de residencia d'un Estáu parte (un máximu de 3 meses)
Pol Conseyu de la Unión promúlgase'l reglamentu 1091/01 del 20 de mayu pol que se modificar el art. 18 del Conveniu de Schengen, dando lluz verde a un nuevu tipu de visáu denomináu D+C, esto ye, dase validez al mesmu visáu como de residencia nel país que lu expede y de la mesma reconozse como de curtia duración pal restu de los países, visáu que s'expedir dende'l 15 de xunu de 2001.
Los grandes perdedores d'esta midida fueron los países como Ucraína, Serbia, Macedonia, Albania, Croacia y Turquía que tien que faer un exahustivo control por entrar de países que s'atopen na so fronteres. Nel casu d'Ucraína, país non miembru del estáu Schengen, tien fronteres con cuatro países de la Unión (Polonia, Hungría, Eslovaquia y Rumanía).
Clasificación de nacionalidaes
Les nacionalidaes que riquen visa pa una estancia menor a noventa díes son parte del llamáu Anexu I , ente que les nacionalidaes que nun la riquir son parte del Anexu II, a saber: Andorra, Antigua y Barbuda, Arxentina, Australia, Bahamas, Barbaos, Brasil, Brunéi, Canadá, Chile, Colombia, Corea del Sur, Costa Rica, Croacia, El Salvador, Estaos Xuníos, Guatemala, Honduras, Israel, Xapón, Macedonia*, Malasia, Mauricio, Méxicu, Mónaco, Montenegro*, Nicaragua, Nueva Zelanda, Panamá, Paraguay, Saint Kitts y Nevis, San Marín, Serbia*, Seychelles, Singapur, Uruguái, Vaticanu y Venezuela. *La exención del requisitu de visáu va aplicase namái a los ciudadanos de los países mentaos que tengan un pasaporte biométrico válidu. Los ciudadanos de Serbia y de Kosovo colos pasaportes expedíos pola Direición de Coordinación (uprava Koordinaciona) en Belgráu, Serbia, inda precisen un visáu. La clasificación ye según la nacionalidá y non el pasaporte cola esceición d'aquelles persones que tengan pasaportes de delles de les rexones alministratives especiales de Hong Kong o Macáu.
Ta dedicáu a la Policía y Seguridá
Capítulu I
Regúlase la cooperación policial, dexándose la llamada vixilancia o persecución “en caliente”, qu'autoriza a prosiguir, en territoriu d'una de les partes, el siguimientu de la persona que presuntamente participara nun fechu delictivu que pueda dar llugar a estradición (delitos contra la vida, quemes, falsificación de moneda, robu, secuestru, narcotráficu, etc.). Cola cooperación policial tratar d'evitar que la movilidá delictiva torgue l'ésitu de la misión policial. Precísase intercambiu más rápidu d'información. Tender escontra una policía común (Europol).
1.1. Asistencia mutua (prevención-investigación de delitos) 1.2. Solicitú d'asistencia: pasar pol órganu central. España: DGP - Oficina SIRENE
Regular nel art. 40 la vixilancia tresfronteriza, dexándose a los servicios de policía qu'actúen dientro de la llende de les sos competencies materiales y nunes condiciones puramente definíes, siguiendo nel territoriu d'otru Estáu Schengen una operación de vixilancia empecipiada nel so país. Pa ello, el país requirente tendrá de presentar primeramente la solicitú d'asistencia xudicial. En casu especialmente urxente, va poder presentase la solicitú darréu dempués de cruciar la frontera:
Acreitar la cualidá d'axente oficial
Requisitos
Ye posible cuando se produza un fuximientu o cuando se sosprienda a la persona en flagrante delitu de comisión o participación en dalgún de los siguientes fechos delictivos:
La persecución en territoriu d'otru Estáu supón que'l país requirente nun pudo ser alvertíu primeramente por razones d'urxencia, o que, alvertíes les autoridaes, nun pudo treslladase a la frontera pa prosiguir la persecución. Sicasí, hai que tener en cuenta que, a más tardar nel momentu que crúciese la frontera, los axentes que realicen la persecución van poner en contautu coles autoridaes competentes del país riquíu. La persecución va cesar nel momentu que solicítese.
Manera d'executase la persecución
va llevar a cabu coles mesmes condiciones que se tienen en cuenta pal casu de vixilancies tresfronterices. Mientres la persecución, los axentes policiales van ser fácilmente identificables (brazaletes, uniforme, vehículu).
Si produz la detención de la persona escorrida, y ésta nun tien la nacionalidá del Estáu onde se detuvo, va ser puesta en llibertá a más tardar seis hores dempués de dicha detención, sacantes que les autoridaes llocales competentes recibieren primeramente una solicitú de detención provisional a efeutos d'estradición. Al efeuto del cómputu de los seis hores, nun se cunten les entendíes ente medianueche y les 9 de la mañana.
Nel casu de los axentes españoles (CNP, GC y SVA –éstos en materia de les sos competencies en tráficu de drogues–) va haber que tener en cuenta les disposiciones particulares qu'hai al respeutu, cuando la vixilancia o la persecución desenvolver en Francia o Portugal:
Los servicios colos qu'hai que ponese en contautu al cruciar la frontera son les comisaríes policiales más próximes.
Capítulu II
Trata de l'asistencia xudicial en materia penal, que va poder faese direutamente ente les autoridaes xudiciales de los Estáu partes. El conveniu vien completar el Conveniu Européu d'asistencia xudicial en materia penal del 20-4-1959. L'asistencia xudicial entiende:
Dicha asistencia puede emprestase direutamente ente les distintes autoridaes xudiciales, por razón d'urxencia, o bien al traviés de los respeutivos Ministerios de Xusticia.
Capítulu III
Regula l'aplicación del principiu de non bis in ídem, pol qu'una persona que fuera xulgada en sentencia firme per una parte contratante nun va poder ser escorrida polos mesmos fechos por otra de les partes, siempres qu'en casu de condena executárase la sanción, tea executándose o nun pueda executase yá según la llexislación de la parte contratante onde tuviera llugar la condena.
Capítulu IV
Completa los aspeutos del Conveniu Européu d'Estradición del 13 de setiembre de 1957.
Supón una renovación sobre l'aplicación del Conveniu Européu d'Estradición de 1957. Según el nuevu conveniu, son fechos que dan llugar a la estradición aquellos castigaos nel Estáu requirente con pena o midida de seguridá, siquier de doce meses de privación de llibertá, y nel Estáu riquíu de seis meses a lo menos.
El nuevu conveniu preve la estradición de los nacionales, sacantes na so declaración de ratificación del conveniu faiga manifestación de lo contrario. La estradición puede llevase a cabu ensin procedimientu formal d'estradición, siempres que la parte contratante correspondiente autorizar y que la persona reclamada consienta, que va poder ser asistida d'abogáu.
Capítulu V
Trata de la tresmisión de la execución de sentencies penales
La parte contratante en que'l so territoriu imponer una pena privativa de llibertá o d'una midida de seguridá qu'acute la llibertá por aciu una sentencia con fuercia de cosa xulgada contra un nacional d'otra parte contratante que, al fuxir al so país, sustraxérase a la execución de felicidá pena o midida de seguridá, va poder solicitar a esta última parte contratante, si la persona safada atopar nel so territoriu, qu'asuma la execución de la pena o midida de seguridá.
Capítulu VI
Estupefacientes; nél regula la creación d'un grupu de trabayu permanente p'analizar la problemática de la criminalidad en materia d'estupefacientes, amontar la cooperación, dexar les entregues vixilaes, etc.
Capítulu VII
Armes de fueu y municiones. Con esi envís les armes de fueu clasificar en:
Regula'l [Sistema d'Información de Schengen] (SIS)
Trata del tresporte y circulación de mercancíes
Regula la Proteición de datos de calter personal El so oxetivu ye protexer los derechos fundamentales de les persones que figuren nes bases de datos del SIS.
Regula la composición y funciones del Comité Executivu. Ye l'órganu alministrativu encargáu de velar pol cumplimientu del Conveniu. Cada parte va tener un puestu nel comité. Les decisiones tienen d'adoptase por unanimidá. Podrán crease grupos de trabayu compuestos por representantes de l'alministración de les partes contratantes. Anguaño hai cuatro grupos de trabayu:
Contién les disposiciones finales.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
