Harold Macmillan

Maurice Harold Macmillan (Belgravia, 10 Februarie 1894 – Chelwood Gate, 29 Desember 1986) was ’n Britse staatsman en eerste minister.

Dr. Hendrik Verwoerd verwelkom sy Britse eweknie, Harold Macmillan, in Suid-Afrika op die D.F. Malanlughawe in Kaapstad. Macmillan het 'n opskudding veroorsaak met sy "Winde van Verandering"-toespraak.

Harold Macmillan
Eerste minister van die Verenigde Koninkryk
Ampstermyn 10 Januarie 1957 – 18 Oktober 1963
Vise	Richard Austen Butler
Monarg	Elizabeth II
Voorafgegaan deur	Anthony Eden
Opgevolg deur	Alec Douglas-Home
Leier van die Konserwatiewe Party
Ampstermyn 10 Januarie 1957 – 18 Oktober 1963
Voorafgegaan deur	Anthony Eden
Opgevolg deur	Alec Douglas-Home
Minister van Finansies
Ampstermyn 20 Desember 1955 – 13 Januarie 1957
Monarg	Elizabeth II
Eerste minister	Anthony Eden
Voorafgegaan deur	Richard Austen Butler
Opgevolg deur	Peter Thorneycroft
Staatsekretaris vir Buitelandse Sake
Ampstermyn 7 April 1955 – 20 Desember 1955
Eerste minister	Anthony Eden
Voorafgegaan deur	Anthony Eden
Opgevolg deur	Selwyn Lloyd
Staatsekretaris vir Verdediging
Ampstermyn 19 Oktober 1954 – 7 April 1955
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	Harold Alexander
Opgevolg deur	Selwyn Lloyd
Minister van Behuising en Plaaslike Regering
Ampstermyn 30 Oktober 1953 – 19 Oktober 1954
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	Hugh Dalton
Opgevolg deur	Duncan Sandys
Staatsekretaris van die Lugmag
Ampstermyn 25 Mei 1945 – 26 Julie 1945
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	Archibald Sinclair
Opgevolg deur	William Wedgwood Benn
Ministerresident in Noordwes-Afrika
Ampstermyn 30 Desember 1942 – 25 Mei 1945
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	Nuwe amp
Opgevolg deur	Harold Balfour
Onderstaatsekretaris vir die Kolonies
Ampstermyn 4 Februarie 1942 – 30 Desember 1942
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	George Henry Hall
Opgevolg deur	Edward Cavendish
Parlementêre Sekretaris van die Ministerie van Toevoer
Ampstermyn 15 Mei 1940 – 4 Februarie 1942
Eerste minister	Winston Churchill
Voorafgegaan deur	John Jestyn Llewellin
Opgevolg deur	Wyndham Portal
LP vir Bromley
Ampstermyn 14 November 1945 – 16 Oktober 1964
Voorafgegaan deur	Edward Campbell
Opgevolg deur	John Hunt
Persoonlike besonderhede
Gebore	(1894-02-10)10 Februarie 1894 Belgravia, Middlesex, Engeland, Verenigde Koninkryk
Sterf	29 Desember 1986 (op 92) Chelwood Gate, Oos-Sussex, Engeland, Verenigde Koninkryk
Politieke party	Konserwatiewe Party
Eggenoot/-note	Dorothy Cavendish (1920–1966)
Kind(ers)	Maurice Macmillan Caroline Faber Catherine Amery Sarah Heath
Alma mater	Balliol College, Oxford
Religie	Kerk van Engeland[1]
Militêre Diens
Lojaliteit	Verenigde Koninkryk
Diens/Tak	Britse Weermag
Rang	Kaptein
Eenheid	Grenadier Guards
Oorloë/Veldslae	Eerste Wêreldoorlog
Toekennings	Victory Medal British War Medal

Macmillan het aan Oxford studeer, maar sy studies onderbreek ten einde diens te doen in die Britse leër tydens die Eerste Wêreldoorlog. Hy het die rang van kaptein bereik en onder meer aan die Slag van die Somme deelgeneem. Ná die oorlog tree hy in diens by die uitgewery MacMillan Publishers, wat sy oupa opgerig het en waar hy direkteur was van 1920 tot 1940. Uit sy huwelik met lady Dorothy Cavendish is vier kinders gebore. Macmillan was 'n lid van die Konserwatiewe Party gewees en is as verteenwoordiger van dié party in 1924 tot lid van die Britse Laerhuis verkies. Hy bly ’n LP tot 1945, maar met ’n onderbreking tussen 1929 en 1931. Hy het vele ekonomiese studies geskryf waarin hy gereeld kritiek uitgespreek het teen die beleid van die Konserwatiewe regering. In 1940 word hy sekretaris van die minister van bevoorrading, in 1942 ondersekretaris van kolonies en in 1945 staatsekretaris van die Lugmag. In 1951 word hy minister van behuising, in 1954 minister van verdediging, in 1955 minister van buitelandse sake en later van finansies.

Op 10 Januarie 1957 volg hy sir Anthony Eden op as premier en word enkele weke later verkies tot partyvoorsitter. Onder sy leiding is die welvaartstaat verder uitgebou en vra sy land lidmaatskap aan van die Europese Ekonomiese Gemeenskap, voorloper van die Europese Unie. Die Verenigde Koninkryk se aansoek is afgekeur deur die toedoen van Frankryk se president Charles de Gaulle. Die Macmillan-regering het gesorg vir dekolonisasie in Afrika en Asië en die Verenigde Koninkryk se kernmag uitgebou. Op 18 Oktober 1963 moes Macmillan bedank weens die Profumo-voorval en sy swak gesondheid. Daarna was hy kanselier van Oxford en vanaf 1984 as lord Stockton lid van die Britse Hoërhuis, waar hy krities was jeens die beleid van eerste minister Margaret Thatcher.

Op 29 Desember 1986 is die eerste graaf van Stockton oorlede in sy plattelandse huis, Birch Grove, aan die rand van die Ashdown-woud by Chelwood Gate in Oos-Sussex. Thatcher het hom ná sy dood geloof as ’n baie groot patriot en gesê dat sy afkeur aan haar verkoop van die “familiesilwer” (staatsbates) nooit tussen hulle gekom het nie.

Verwysings

1. (en) When Fisher resigned in 1961, Trushare.com, 17 Maart 1963, archived from the original on 5 Februarie 2012, https://web.archive.org/web/20120205201802/http://trushare.com/0122JLY05/JY05GAUST.htm, besoek op 29 Maart 2016

Bronne

• Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Harold Macmillan.

Voorafgegaan deur Anthony Eden (Konserwatiewe Party)	Eerste minister van die Verenigde Koninkryk (Konserwatiewe Party) 1957–1963	Opgevolg deur Alec Douglas-Home (Konserwatiewe Party)