Russiese militêr From Wikipedia, the free encyclopedia
Wasili Iwanowitsj Tsjoeikof (Russies: Васи́лий Ива́нович Чуйко́в; 12 Februarie 1900 – 18 Maart 1982) was ’n luitenant-generaal van die Sowjetunie in die Rooi Leër tydens die Tweede Wêreldoorlog, bevelvoerder van die 62ste Leër tydens die Slag van Stalingrad, ’n dubbele Held van die Sowjetunie (1944 en 1945) en ná die oorlog ’n maarskalk van die Sowjetunie.
| Wasili Tsjoeikof | |
|---|---|
 | |
| Geboortenaam | Василий Иванович Чуйков |
| Gebore | 12 Februarie 1900 Serebrjanije Proedi, Russiese Ryk |
| Oorlede | 18 Maart 1982 (op 82) Moskou, Sowjetunie |
| Rang | Maarskalk |
| Land |  Rusland |
| Diensjare | 1917–1972 |
| Eenhede | 4de Leër 62ste Leër 8ste Wagteleër Groep van Sowjet-magte in Duitsland Kiëfse Militêre Distrik |
| Geveg in | Russiese Burgeroorlog Tweede Wêreldoorlog Winteroorlog Tweede Sjinees-Japannese Oorlog |
| Medaljes |   (9) Orde van die Oktoberrewolusie Orde van die Rooi Vlag (4) Orde van Soeworof, 1ste klas (3) Orde van die Rooi Ster Distinguished Service Cross (VSA) |
| Latere ampte | Van 1961 tot met sy dood was hy lid van die Sentrale Komitee van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie |
Tsjoeikof is op die dorp Serebrjanije Proedi in die Toela-streek suid van Moskou gebore as die agtste van twaalf kinders. Hy en al sewe sy broers het soldate geword en in die Russiese Burgeroorlog geveg.[1] Op die ouderdom van twaalf het hy die skool en sy ouerhuis verlaat om in ’n fabriek in Sint Petersburg te gaan werk.[2]
Tydens die Russiese Rewolusie in 1917 was hy werkloos en ’n ouer broer het gereël dat hy deel word van die Rooi Garde. Die volgende jaar, in 1918, het hy by die Rooi Leër aangesluit.[2]
In Oktober 1918 is Tsjoeikof na die suidfront gestuur as ’n onderbevelvoerder teen die Wit Lëer. In die lente van 1919 het hy bevelvoerder van die 40ste Regiment geword en in Siberië teen die Wit Leër geveg.[3]
Hy het van 1919 tot 1920 twee Ordes van die Rooi Vlag ontvang vir dapperheid. Hy is onder meer in sy linkerarm gewond en dit kon nie geopereer word nie. Dit het gedeeltelike verlamming veroorsaak. In 1981 het dit tot septisemie en eindelik sy dood gelei.[4]
Nadat hy in verskeie oorloë geveg het, is Tsjoeikof in beheer van die 64ste Leër op die wesoewer van die Donrivier geplaas. Net voor die Slag van Stalingrad het hy bevelvoerder van die 62ste Leër geword wat Stalingrad moes verdedig, met die 64ste Leër aan sy suidelike flank.
In Stalingrad het Tsjoeikof die taktiek van "omarming" van die vyand (guerrilla-oorlogvoering) begin gebruik waardeur die Sowjet-magte so naby aan die soldate van Nazi-Duitsland gebly het dat dit hul uitstekende skietvermoë ondermyn het. Hulle het aan gevegte van naby deelgeneem, waarin die Sowjet-soldate weer beter was. Dit het ook meegebring dat Duitse vliegtuie nie die Sowjet-magte kon aanval sonder om hul eie soldate in gevaar te stel nie.[5][6]
Ná die oorwinning by Stalingrad het die 62ste Leër die 8ste Wagteleër geword en ’n veldtog deur Pole gelei. Eindelik was Tsjoeikof aan die hoof van die Sowjet-offensief wat Berlyn in April/Mei 1945 saam met die Geallieerdes verower het.
Hy het in die dokumentêre rolprent Berlin (1945) verskyn wat deur Joeli Raizman geregisseer is.
Ná die oorlog het Tsjoeikof in Duitsland gebly en later hoof van die Groep van Sowjet-magte daar geword. In 1953 het hy bevelvoerder van die Kiëfse Militêre Distrik geword en terwyl hy daar diens gedoen het, is hy op 11 Maart 1955 bevorder tot maarskalk van die Sowjetunie. Van 1961 tot met sy dood was hy lid van die Sentrale Komitee van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie.
Hy was ’n belangrike raadgewer met die oprig van die gedenkkompleks by die Mamajef Koergan in Stalingrad en is ná sy dood op 82 daar begrawe.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
