Millî dil

Millî dil veya ulusal dil, bir ulusla fiili veya hukuken bir bağlantısı bulunan dildir. Bir ülkenin topraklarında birinci dil olarak konuşulan bir veya daha fazla dil, gayri resmi olarak veya mevzuatta ülkenin ulusal dilleri olarak belirtilebilir. Ulusal diller 150'den fazla dünya anayasasında belirtilmiştir.^[1]

SPK Brann, bir yönetim biçiminde ulusal dil için birbirinden farklı dört anlam olduğunu öne sürer. Bunlar:^[2]

• Belirli bir grubun bölgesel dili
• "Bölgesel dil" (koro)
• Bir ülke genelinde kullanılan "ortak dil veya topluluk dili"
• Hükûmet tarafından kullanılan ve belki de sembolik bir değeri olan "merkezî dil"

Sonuncuya genellikle resmî dil unvanı verilir. Bazı durumlarda (örneğin, Filipinler), birkaç dil resmî olarak belirlenebilir.

Resmî dillere karşı ulusal diller

"Ulusal dil" ve "resmî dil", örtüşebilecek veya kasıtlı olarak ayrılabilecek anlam aralıklarına sahip iki kavram veya yasal kategori olarak nitelendirilir. Vatansız milletler, resmî bir dili yasama konumunda değillerdir.

Ulusal diller

Azerbaycan

Azerbaycan dili Azerbaycan'ın ulusal dildir.

Bulgaristan

Bulgarca, Bulgaristan'daki tek resmî dildir.^[3]

Fransa

Fransız Cumhuriyeti anayasasının 2. maddesine göre Fransızca, Fransa'nın tek resmî dilidir.^[4]

Almanya

Almanya'nın resmî dili Almanca'dır ve ülke nüfusunun %95'inden fazlası bu dili ilk dili olarak konuşur.^[5]

İtalya

İtalyanca, İtalya'nın yasal ve fiili resmî dilidir.^[6][7]

Rusya

Rus dili, Rusya'nın tek ulusal dilidir ve federal resmi statüye sahiptir, ancak diğer 27 dil Rusya'nın farklı Federal bölümlerinde resmî olarak kabul edilir.^[8]

Türkiye

Türkçe, Türk anayasasına göre Türkiye'nin tek ulusal dilidir.

Birleşik Krallık

İngiliz dili (İngiliz İngilizcesi), Birleşik Krallık'ın fiili resmî dilidir ve İngiliz nüfusunun tahminen %95'inin tek dilidir.

Amerika Birleşik Devletleri

Amerika Birleşik Devletleri'nde İngilizce (Amerikan İngilizcesi), sayılarla ve tarihsel ve çağdaş çağrışımlarla yalnızca gayri resmî anlamda ulusal dildir.

Ayrıca bakınız

• Dil politikası
• Standart dil
• Resmî dil

Notlar ve referanslar

1. "Jacques Leclerc". 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2015.
2. Brann, C.M.B. 1994. "The National Language Question: Concepts and Terminology." Logos [University of Namibia, Windhoek] Vol 14: 125–134
3. "Constitution of the Republic Bulgaria, article 3". 19 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2022.
4. "Legifrance - Le service public de l'accés au droit". 4 Haziran 2011. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2018.
5. "BBC Education". 8 Ağustos 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi.
6. Law 482, December 15, 1999 12 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. camera.it
7. Italian language. ethnologue.com
8. Joan F. Chevalier (2006). "Russian as the National Language: An Overview of Language Planning in the Russian Federation". Russian Language Journal. ss. 25-36. 15 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar eksik |soyadı1= (yardım)