İbrahim
Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam'ın müştereken kabul ettiği peygamber, bu dinlerin ortak atası / From Wikipedia, the free encyclopedia
İbrahim[lower-alpha 1] (başlangıçta Abram)[lower-alpha 2], Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam gibi İbrahimî dinlerin ortak atasıdır.[1] Yahudilikte, Yahudiler ile Tanrı arasındaki özel ilişkinin kurucu babası, Hristiyanlıkta, Yahudi ya da Yahudi olmayan tüm inananların ruhsal atası,[lower-alpha 3][2] İslam'da ise Adem ile başlayan ve Muhammed'de sona eren peygamberler zincirinin bir halkasıdır.[3]
İbrahim אַבְרָהָם إِبْرَاهِيمَ | |
---|---|
Patrik | |
Doğum | Ur, Kaldea, Sümer (günümüzde Aşağı Mezopotamya) |
Ölüm | Hebron, Kenan (günümüzde Batı Şeria) |
Yattığı yer | |
Tanınma nedeni | İlk İbrahimî din olan Yahudiliğin kurucusu |
Dinî hareket | İbrahimizm |
Ebeveyn(ler) |
|
Eş(ler) | |
Çocuk(lar) | Yaş sıralaması: |
Akraba(lar) |
Yaratılış Kitabında anlatılan hayatı, gelecek nesiller ve toprak temaları etrafında döner. İbrahim, babası Terah'ın evini terk etmeye ve Tanrı tarafından İbrahim'e ve onun soyuna vadettiği Kenan diyarına yerleşmeye çağrılır. Bu vaat daha sonra İbrahim'in eşi Sare'den oğlu İshak'a miras kalırken, İshak'ın üvey kardeşi İsmail'e de büyük bir ulus kuracağına dair söz verilir. İbrahim, Sara' için El-Halilde mezar olarak Atababalar Mağarasını satın alır ve böylece toprak üzerindeki hakkını tesis eder. Varisi İshak kendi akrabasından bir kadınla evlenir, böylece Kenanlıları herhangi bir mirastan mahrum bırakır. İbrahim daha sonra Kantura ile evlenir ve altı oğlu daha olur; ama öldüğü ve Sara'nın yanına gömüldüğünde, "İbrahim'in tüm mallarını" alan İshak'tır, diğer oğullar ise yalnızca "hediyeler" alır.[4]
Çoğu tarihçi, Çıkış ve yargıçlar dönemiyle birlikte ataerkil çağı, belirli bir tarihsel dönemle ilgisi olmayan geç bir edebi yapı olarak görür;[5] ve bir asırlık kapsamlı arkeolojik araştırmadan sonra, tarihsel bir İbrahim için hiçbir kanıt bulunamadı.[6]
Tevrat'ın, erken Pers döneminde (MÖ 6. yüzyılın sonlarında) Babil esareti sırasında Yahuda'da kalan ve toprak üzerindeki haklarını "babaları" İbrahim aracılığıyla izleyen Yahudi toprak sahipleri ve karşı iddialarını Musa ve Çıkış geleneğine dayandıran geri dönen sürgünler arasındaki gerilimlerin bir sonucu olarak yazıldığı sonucuna varılmıştır.[7] (Vadedilen toprakların öyküsü)