อักษรขโรษฐี
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรขโรษฐี (Kharoṣṭhī alphabet; ขโรษฐี: 𐨑𐨪𐨆𐨯𐨠𐨁) เป็นอักษรอินโด-อิเรเนียนโบราณที่ชาวอารยันหลายกลุ่มใช้ในภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือของอนุทวีปอินเดีย โดยเฉพาะรอบ ๆ บริเวณที่เป็นประเทศปากีสถานตอนเหนือและอัฟกานิสถานตะวันออกในปัจจุบัน และยังมีผู้ใช้งานในเอเชียกลางด้วย[1] อักษรสระประกอบนี้เริ่มมีการใช้งานอย่างน้อยในช่วงกลาวศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งอาจอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์ศักราช[6] จนกระทั่งหายสาบสูญประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 3[1]
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรขโรษฐี 𐨑𐨪𐨆𐨯𐨠𐨁, ชนิด ...
อักษรขโรษฐี 𐨑𐨪𐨆𐨯𐨠𐨁 | |
---|---|
ชนิด | |
ช่วงยุค | ศตวรรษที่ 4 ก่อน ค.ศ. – คริสต์ศตวรรษที่ 3 |
ทิศทาง | Right-to-left |
ภาษาพูด | |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | ไฮเออโรกลีฟอียิปต์
|
ระบบพี่น้อง |
|
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Khar (305), Kharoshthi |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Kharoshthi |
ช่วงยูนิโคด | U+10A00–U+10A5F |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด
เจมส์ ปรินเซฟ และคณะถอดความหมายอักษรนี้ เมื่อราว พ.ศ. 2400 พยัญชนะแต่ละตัวมีเสียงอะ เขียนจากขวาไปซ้ายในแนวนอน