ระบบกะฟาละฮ์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ระบบกะฟาละฮ์ (อาหรับ: نظام الكفالة, อักษรโรมัน: niẓām al-kafāla; แปลว่า "ระบบการอุปถัมภ์") เป็นระบบที่ใช้สำหรับกำกับดูแลแรงงานต่างด้าวที่ทำงานหลัก ๆ อยู่ในภาคการก่อสร้างและภาคครัวเรือนในรัฐสมาชิกสภาความร่วมมืออ่าวและในประเทศข้างเคียงอีกสองสามประเทศ ได้แก่ บาห์เรน คูเวต เลบานอน โอมาน ซาอุดีอาระเบีย และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[1][2] ระบบนี้บังคับให้แรงงานต่างด้าวทุกคน[3] ต้องมีคนในประเทศเป็นผู้อุปถัมภ์ โดยทั่วไปจะเป็นนายจ้าง ผู้อุปถัมภ์นี้มีภาระในการดูแลเรื่องวีซาและสถานะทางกฎหมายของลูกจ้าง ระบบนี้ถูกกลุ่มสิทธิมนุษยชนวิจารณ์ว่าทำให้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดการขูดรีดแรงงาน เนื่องจากนายจ้างจำนวนมากริบหนังสือเดินทางของลูกจ้างไว้และกระทำกับลูกจ้างในทางที่ไม่ถูกต้อง โดยแทบไม่ได้รับผลทางกฎหมายเลย[4]
นักวิชาการเช่น Omar Hesham AlShehabi และ Shirleen Anushika Datt ได้บรรยายไว้ว่ารากฐานของระบบกะฟาละฮ์มีมาตั้งแต่ยุคอาณานิคม เมื่อจักรวรรดิอังกฤษนำเอาแรงงานจากอนุทวีปอินเดียมายังตะวันออกกลาง[5][6]