พระเป็นเจ้าในศาสนาอิสลาม
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระเป็นเจ้าในศาสนาอิสลาม (อาหรับ: ٱللَّٰه อัลลอฮ์, ตรงข้ามกับ ٱلْإِلَٰه อัลอิลาฮ์, แปลว่า "พระเจ้า")[1] ถูกมองเป็นผู้สร้างและผู้ค้ำจุนจักรวาลที่เป็นอมตะ [2][1][3][4][5] ผู้จะฟื้นคืนชีพมนุษย์ทุกคน[6] ในศาสนาอิสลาม พระองค์เป็นพระเจ้าที่สมบูรณ์แบบ เป็นเอกะ เป็นอมตะ มีอำนาจโดยสมบูรณ์ และรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง โดยคุณลักษณะทั้งหมดของพระองค์ไม่มีที่สิ้นสุด[1][3][5][7] อิสลามเน้นย้ำว่าพระเจ้าเป็นผู้ทรงเมตตายิ่ง[8][9][10]
บทความนี้ทั้งหมดหรือบางส่วน มีเนื้อหา รูปแบบ หรือลักษณะการนำเสนอที่ไม่เหมาะสมสำหรับสารานุกรม |
ตามรายงานจากเทววิทยาอิสลาม พระเจ้าไม่มีรูปร่างทางกายภาพหรือเพศ ถึงแม้ว่าจะมีการกล่าวถึงพระองค์ด้วยคำกำกับนามของเพศชายตามไวยากรณ์[11] และไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือนพระองค์ในทางใดเลย ดังนั้น อิสลามจึงปฏิเสธแนวคิดการจุติลงมาเกิดและพระเจ้าอย่างบุคคล (personal god) ในฐานะมานุษยรูปนิยม เพราะมองว่าเป็นการดูหมิ่นอุตรภาพของพระเจ้า (transcendence of God) อัลกุรอานกล่าวถึงเกณฑ์พื้นฐานสำคัญในโองการต่อไปนี้: "พระองค์ผู้ทรงสร้างชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน พระองค์ทรงทำให้มีคู่ครองแก่พวกเจ้า จากตัวของพวกเจ้าเอง และจากปศุสัตว์ทรงให้มีคู่ผัวเมีย ด้วยเหตุนี้พระองค์ทรงแพร่พันธุ์พวกเจ้าให้มากมาย ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือนพระองค์ และพระองค์เป็นผู้ทรงได้ยิน ผู้ทรงเห็น" (42:11) ดังนั้ อิสลามจึงปฏิเสธอิสลามจึงปฏิเสธมานุษยรูปนิยมและanthropopathism ในแนวคิดของพระเจ้าอย่างเคร่งครัดและเด็ดขาดในทุกรูปแบบ[12][13][14][15]