Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ (อังกฤษ: Browning Hi-Power) เป็นปืนพกกึ่งอัตโนมัติที่มีประสิทธิภาพและทรงพลังชนิดหนึ่งของโลก[1][2] ออกแบบเมื่อปี พ.ศ. 2456 โดยจอห์น บราวนิง ผู้ผลิตและออกแบบอาวุธปืนชาวอเมริกัน ผลิตครั้งแรกในปี พ.ศ. 2475 โดยบริษัทผลิตอาวุธปืนเบลเยียมเอฟเอ็น (FN) และผลิตครั้งสุดท้ายในปี พ.ศ. 2560[4]
| บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ |
| แหล่งกำเนิด | เบลเยียม สหรัฐ |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 2483–ปัจจุบัน[1][2] |
| ผู้ใช้งาน | ดูประเทศที่ใช้ |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่สอง[2] สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม สงครามโรดีเชีย สงครามฟอล์กแลนด์ ความยุ่งยากไอร์แลนด์ สงครามต่อต้านการก่อการร้าย |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | จอห์น บราวนิง |
| ช่วงการออกแบบ | 2456–2478 |
| บริษัทผู้ผลิต | เอฟเอ็น |
| ช่วงการผลิต | 2478–2560 |
| จำนวนที่ผลิต | 1,500,000+ |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 1 กิโลกรัม |
| ความยาว | 199 มิลลิเมตร |
| กระสุน |
|
| ความยาวลำกล้อง | 119 มม. |
| อัตราการยิง | กึ่งอัตโนมัติ |
| ความเร็วปากกระบอก | 335 เมตร/วินาที[3] |
| ระยะหวังผล | 50 เมตร |
| ระบบป้อนกระสุน |
|
ไฮพาวเวอร์ บรรจุกระสุนได้ 13 นัด มีขนาดกะทัดรัด ลักษณะของปืนได้นำปืนพกรุ่นลูเกอร์ และเอ็ม 1911 มารวมในกระบอกเดียวกัน ไฮพาวเวอร์ใช้กระสุนขนาด 9×19 มิลลิเมตร และ .40 สมิตร์แอนด์เวสสัน ผลิตออกมาหลายรุ่น
ไฮพาวเวอร์ นำมาใช้ครั้งแรกในสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อปี พ.ศ. 2483 และเป็นปืนพกที่นิยมใช้ในการทหารมาก่อนปี พ.ศ. 2533 จึงมีการผลิตออกมาเรื่อย ๆ โดนรุ่นปัจจุบันผลิตครั้งล่าสุดใน พ.ศ. 2560 และยังเป็นปืนพกมาตรฐานในกองทัพแคนาดา โดยใช้รุ่น MK1[6] นอกจากนี้ยังมีหลายประเทศผลิตปืนพกที่มีลักษณะคล้ายปืนพกรุ่นนี้ เช่น ประเทศอินโดนีเซีย[7]
บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ มีรุ่นที่ผลิตหลายรุ่น แต่รุ่นที่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น
อาร์เจนตินา: ผลิตภายใต้ใบอนุญาตและใช้โดยทหารและตำรวจ กองทัพที่ใช้คือ M95 และ M02AR.[1][9][10]
ออสเตรเลีย: เป็นปืนพกรุ่นทั่วไปที่ใช้ในกองทัพออสเตรเลีย[9][10][11]
ออสเตรีย
บาห์เรน[10]
บังกลาเทศ[10]
บาร์เบโดส[10]
เบลเยียม: ได้รับการคัดเลือกให้เป็นอาวุธประจำกายของกองทัพเบลเยี่ยมเมื่อปี พ.ศ. 2478[9][12] และสำนักงานตำรวจเบลเยี่ยม
เบลีซ[10]
เบอร์มิวดา[10]
โบลิเวีย[10]
บอตสวานา[10]
บราซิล[ต้องการอ้างอิง]
บรูไน[10]
บุรุนดี[10]
กัมพูชา[10]
แคนาดา: กองทัพแคนาดาใช้ปืนพกของบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา ใช้ประจำการเป็นปืนพกหลัก[1][9][10][13]
ชาด[10]
ชิลี[14]
สาธารณรัฐจีน: ใช้ปืนพกที่ผลิตโดยบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา[1]
จีน: ผลิตโดยไม่มีใบอนุญาตโดยบริษัทนอรินโก[15]
โคลอมเบีย[10]
คิวบา[10]
ไซปรัส[10]
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก[10]
เดนมาร์ก[1][10]
สาธารณรัฐโดมินิกัน[14]
เอกวาดอร์[10]
เอลซัลวาดอร์[10]
เอสโตเนีย[1][16]
ฟินแลนด์[10]
ฝรั่งเศส: ใช้โดยกองสารวัตรทหารแห่งชาติและกองทัพอากาศฝรั่งเศส ในระหว่างสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่งและสงครามแอลจีเรีย[ต้องการอ้างอิง]
กานา[10]
กรีซ: ใช้ปืนพกที่ผลิตโดยบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา[1]
กัวเตมาลา[10]
ฮอนดูรัส[10]
ฮ่องกง[17]
ฮังการี: ผลิตภายใต้ใบอนุญาตเดียวกัน[18]
อินเดีย: ผลิตภายในประเทศในฐานะปืนพกออโต 9เอ็มเอ็ม 1เอ โดยโรงงานอาวุธอินเดีย/กองทัพ Ishapore โดยใช้แม่พิมพ์จากบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา[9][10][15]
อินโดนีเซีย: ใช้เป็นอาวุธทั่วไปในกองทัพแห่งชาติอินโดนีเซีย, โดยเฉพาะ กองบัญชาการกาเตาะ (Kopaska) ชุดปฎิบัติการประดาน้ำ และ กองบัญชาการคูซุส (Kopassus) กองกำลังปฎิบัติการพิเศษ[19] ผลิตภายใต้ใบอนุญาตโดยพินแดด เป็นพี1[20]
อิหร่าน: ใช้โดยกองทัพเรืออิหร่าน กองกำลังปฎิบัติการพิเศษ[ต้องการอ้างอิง]
อิรัก[10]
ไอร์แลนด์: ใช้โดยกองทัพไอริช แทนที่โดยปืนพกเฮคเลอร์แอนด์คอช ยูเอสพี.[21]
อิสราเอล: ใช้โดยยาแมม[22] ผลิตภายในประเทศ[15]
จาเมกา: ส่งออกให้แก่เจ้าหน้าที่ในกองทัพจาเมกา[23]
จอร์แดน[10]
เคนยา[10]
คูเวต[10]
เลบานอน[10]
ไลบีเรีย[10]
ลิเบีย[24]
ลิทัวเนีย[1][10]
ลักเซมเบิร์ก:[9] ถูกแทนที่โดยปืนพก กล็อก 17[25]
มาลาวี[10]
มาเลเซีย: ใช้เป็นอาวุธทั่วไปสำหรับเจ้าหน้าที่อาวุโสและกองกำลังพิเศษในกองทัพมาเลเซียและสำนักงานตำรวจแห่งชาติ[26]
มาลี
โมซัมบิก[10]
พม่า[10]
นามิเบีย: ใช้โดยกองกำลังตำรวจนามิเบีย (NAMPOL)[27]
ไรช์เยอรมัน: มากกว่า 300,000 กระบอกถูกสร้างขึ้นเพื่อ เวร์มัคท์ หลังจากโรงงานเอฟเอ็นถูกยึดโดยเยอรมนี ปืนพกถูกตั้งชื่อว่า พิสโทน 640 (บี)[1]
เกาหลีเหนือ: ใช้โดยกองกำลังพิเศษเกาหลีเหนือ[28]
เนปาล[10]
เนเธอร์แลนด์[1][10][16]
นิวซีแลนด์: ถูกแทนที่โดยปืนพกซิกซาวเออร์ พี-226[ต้องการอ้างอิง]
ไนจีเรีย: ผลิตภายใต้สิทธิบัตรโดยบริษัทอุตสาหกรรมป้องกันประเทศแห่งไนจีเรีย[29][10]
โอมาน[10]
ปากีสถาน: ใช้โดยกองปฎิบัติการพิเศษ กองทัพเรือปากีสถาน.[30]
ปานามา[10]
ปาปัวนิวกินี: จัดส่งจากออสเตรเลีย[10][31]
ปารากวัย[10]
เปรู[1][10]
ฟิลิปปินส์[10]
โปแลนด์[32] เคยใช้ในกองกำลังพิเศษโปแลนด์ (JW GROM)
โปรตุเกส: ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2478 โดยกองกำลังรักษาดินแดนสาธารณรัฐ[10][33]
โรดีเชีย[1][34]
โรมาเนีย[1]
รวันดา[10]
ซาอุดีอาระเบีย[10]
เซียร์ราลีโอน[10]
แอฟริกาใต้[35]
ศรีลังกา[10]
ซูดาน[10]
ซูรินาม[10]
ซีเรีย[36]
แทนซาเนีย[10]
ไทย: ใช้โดยกองทัพอากาศไทย[10]
โตโก[10]
ตรินิแดดและโตเบโก[10]
ตูนิเซีย[10]
ตุรกี: ใช้โดยกองอำนวยการรักษาความมั่นคงแห่งชาติ
ยูกันดา[10]
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[10]
สหราชอาณาจักร: ถูกนำมาใช้โดยกองทัพบกบริติชในปี พ.ศ. 2497[2][9][10] และโดยสำนักงานความมั่นคงไอร์แลนด์เหนือในปี พ.ศ. 2541[37] ถูกแทนโดยปืนพก กล็อก 17 เจ็น 4[38]
สหรัฐ: ใช้โดยหน่วยช่วยเหลือตัวประกัน[22]
อุรุกวัย:[10] ใช้แทนปืนพก กล็อก 17[39]
เวเนซุเอลา[9][10]
เวียดนาม: มีปริมาณน้อย นำเข้ามาในประเทศโดยกองทัพบกออสเตรเลียระหว่างสงครามเวียดนาม ยังคงพบเห็นได้ในกองทัพประชาชนเวียดนาม[ต้องการอ้างอิง]
ซิมบับเว[10]ไฮเพาว์เวอร์ ถูกผลิตเป็นครั้งสุดท้ายในปี พ.ศ. 2560[40] จากนั้นก็ได้ขายลิขสิทธิ์และกรรมสิทธิ์ทั้งหมดให้แก่โรงงานยุทโธปกรณ์อิสโพธิ์, ประเทศอินเดีย[41]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
