สาน

ดูเพิ่ม: ส่าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *saːn; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩣ᩠ᨶ (สาน), ภาษาลาว ສານ (สาน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦱᧃ (สาน), ภาษาเขิน ᩈᩣ᩠ᨶ (สาน), ภาษาไทใหญ่ သၢၼ် (สาน), ภาษาไทดำ ꪎꪱꪙ (สาน), ภาษาอาหม 𑜏𑜃𑜫 (สน์), ภาษาจ้วง san

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎan
	ราชบัณฑิตยสภา	san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศาณ ศานต์ ศาล สาร

คำกริยา

สาน (คำอาการนาม การสาน)

1. อาการที่ใช้เส้นตอกทำด้วยไม้ไผ่ หวาย กก ใบลาน เป็นต้น ขัดกันให้เป็นผืนเช่นเสื่อ หรือทำขึ้นเป็นวัตถุมีรูปร่างต่าง ๆ เช่นกระบุง กระจาด