เส้น

ดูเพิ่ม: เสน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *selꟲ; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 線 (MC sjenH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເສັ້ນ (เสั้น), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧃᧉ (สี้น), ภาษาไทใหญ่ သဵၼ်ႈ (เส้น), ภาษาแสก แซ̂น, ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥢᥲ (เส้น), ภาษาจ้วง sienq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เซ็่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sên
	ราชบัณฑิตยสภา	sen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sen˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		เซ่น

คำนาม

เส้น (คำลักษณนาม เส้น)

1. สิ่งที่มีลักษณะเป็นสาย แถว แนว ที่ไม่จำกัดความยาว

   เส้นผม

   เส้นขน

   เส้นโลหิต

2. เส้นเลือด เส้นเอ็น และเส้นประสาท

   ฉีดเข้าเส้น

   เส้นพลิก

   นอนทับเส้น

3. รอยที่ปรากฏเป็นทางบนพื้นเป็นแนว

   เส้นขอบฟ้า

4. (ล้าสมัย) ชื่อมาตราวัด โดย 1 เส้นเท่ากับ 20 วา
5. (เรขาคณิต) สิ่งซึ่งมีแต่ความยาว ไม่มีความกว้างและความหนา
6. (แสลง, สำนวน) โดยปริยายหมายถึงอิทธิพลของผู้มีอำนาจ หรือ ผู้ช่วยเหลือที่อำนวยประโยชน์ให้ได้

คำลักษณนาม

เส้น

1. เรียกสิ่งที่เป็นสาย แถว แนว

คำประสม

• กินเส้น
• ขนมเส้น
• ข้าวเส้น
• ขีดเส้นตาย
• ขีดเส้นใต้
• คงเส้นคงวา
• คัดเส้น
• คาบเส้น
• จับเส้น
• จี้เส้น
• เดินเส้น
• ตัดเส้น
• ตีเส้น
• ถูกเส้น
• ผิดเส้น
• ยาเส้น
• ยืดเส้นยืดสาย
• รู้เส้น
• แรเส้น
• ลงเส้น
• ลากเส้น
• ล้ำเส้น
• วุ้นเส้น
• เส้นกระแส
• เส้นแกงร้อน
• เส้นขนาน
• เส้นแข็ง
• เส้นจม
• เส้นชัย
• เส้นด้าย
• เส้นตรง
• เส้นตั้งฉาก
• เส้นตาย
• เส้นตึง
• เส้นตื้น
• เส้นทแยง
• เส้นทแยงมุม
• เส้นทาง
• เส้นบรรทัด
• เส้นบังคับ
• เส้นประสาท
• เส้นผมบังภูเขา
• เส้นผมผ่าแปด
• เส้นผ่านศูนย์กลาง
• เส้นผ่าศูนย์กลาง
• เส้นแผลง
• เส้นยาแดงผ่าแปด
• เส้นยึด
• เส้นรอบวง
• เส้นรัศมี
• เส้นรุ้ง
• เส้นแร
• เส้นลายมือ
• เส้นลึก
• เส้นเลือด
• เส้นวันที่
• เส้นแวง
• เส้นศูนย์สูตร
• เส้นสมมาตร
• เส้นสัมผัส
• เส้นสาย
• เส้นเสียง
• เส้นหมี่
• เส้นเอ็น
• เส้นฮ่อ
• เสียเส้น
• เหล็กเส้น