จี่หนาน

จี่หนาน (จีน: 济南) เป็นเมืองหลวงของมณฑลชานตง สาธารณรัฐประชาชนจีนที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของมณฑลชานตง ในการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2553 มีจำนวนประชากร 6.8 ล้านคน เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองในซานตงรองจากชิงเต่า พื้นที่ของจี่หนานในปัจจุบันมีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ของภูมิภาคนี้จากจุดเริ่มต้นของอารยธรรมที่เก่าแก่ที่สุด และได้พัฒนามาเป็นศูนย์กลางการปกครองเศรษฐกิจและการคมนาคมที่สำคัญของประเทศ เมืองนี้มีสถานะเป็นเขตการปกครองย่อยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 จี่หนานมักถูกเรียกว่า "เมืองแห่งบ่อน้ำพุ" เนื่องจากมีบ่อน้ำพุที่มีชื่อเสียง 72 แห่ง

จี่หนาน 济南市
นครระดับจังหวัด และนครระดับกิ่งมณฑล
จากรูปบนตามเข็มนาฬิกา: ทิวทัศน์นครจี่หนาน, จัตุรัสเฉวียนเฉิง (จัตุรัสเมืองบ่อน้ำพุ), ทะเลสาบต้าหมิง, ศูนย์กีฬาโอลิมปิกจี่หนาน และบ่อน้ำพุเป้าทู
สมญา:  เมืองแห่งบ่อน้ำพุ (泉城)
ที่ตั้งของนครจี่หนานในมณฑลชานตง
จี่หนาน ที่ตั้งในมณฑลชานตง แสดงแผนที่มณฑลชานตง จี่หนาน จี่หนาน (ประเทศจีน) แสดงแผนที่ประเทศจีน
พิกัด (ศูนย์ราชการมณฑลชานตง): 36°40′13″N 117°01′15″E
ประเทศ	สาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑล	ชานตง
จำนวนเขตการปกครอง ระดับเทศมณฑล	12
จำนวนเขตการปกครอง ระดับตำบล	166
ศูนย์กลางการปกครอง	เขตลี่เซี่ย (历下区)
การปกครอง
• เลขาธิการพรรค	ซุน ลี่เฉิง (孙立成)
• นายกเทศมนตรี	ซุน ชู่เทา (孙述涛)
พื้นที่
• นครระดับจังหวัด และนครระดับกิ่งมณฑล	10,244 ตร.กม. (3,955 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	7,170.8 ตร.กม. (2,768.7 ตร.ไมล์)
• รวมปริมณฑล	53,000 ตร.กม. (20,000 ตร.ไมล์)
ความสูง (ณ ท่าอากาศยาน)	23 เมตร (75 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2018)
• นครระดับจังหวัด และนครระดับกิ่งมณฑล	8,700,000 คน
• ความหนาแน่น	850 คน/ตร.กม. (2,200 คน/ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	4,693,700 คน
• ความหนาแน่นเขตเมือง	650 คน/ตร.กม. (1,700 คน/ตร.ไมล์)
• รวมปริมณฑล[1]	11,000,000 คน
• ความหนาแน่นรวมปริมณฑล	210 คน/ตร.กม. (540 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+8 (เวลามาตรฐานจีน)
รหัสไปรษณีย์	250000
รหัสพื้นที่	0531
รหัส ISO 3166	CN-SD-01
ป้ายทะเบียนรถ	鲁A, 鲁O, 鲁W, 鲁S
GDP (ค.ศ. 2018)	886.221 พันล้านเหรินหมินปี้
- ต่อหัว	101,864.5 เหรินหมินปี้
ต้นไม้ประจำนคร	หลิว
ดอกไม้ประจำนคร	บัวหลวง
เว็บไซต์	www.jinan.gov.cn (ภาษาจีน)

จี่หนาน
"Jǐnán" เขียนด้วยอักษรจีนตัวย่อ (บน) และอักษรจีนตัวเต็ม (ล่าง)
อักษรจีนตัวย่อ	济南
อักษรจีนตัวเต็ม	濟南
ความหมายตามตัวอักษร	"ทิศใต้ของ[แม่น้ำ]จี่"
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Jǐnán จู้อิน ㄐㄧˇ   ㄋㄢˊ กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Jii'nan เวด-ไจลส์ Chi3-nan2 IPA [tɕì.nǎn] ภาษาอู๋ อักษรโรมัน Tsi去noe平 ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Jái-nàahm IPA [tsɐ̌i.nȁːm] ยฺหวิดเพ็ง Zai2-naam4 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Chè-lâm ไถหลัว Tsē-lâm

ชื่อ

ชื่อจี่หนานในปัจจุบันมีความหมายตามตัวอักษรว่า "ทางใต้ของจี่" และหมายถึงแม่น้ำจี่เก่าที่ไหลไปทางเหนือของเมืองจนถึงกลางศตวรรษที่ 19 แม่น้ำจี่หายไปในปี พ.ศ. 2395^[2] เมื่อแม่น้ำฮวงโหเปลี่ยนเส้นทางไปทางเหนือและแม่น้ำเดิมกลายเป็นที่ราบแทน ปัจจุบันการออกเสียงอักขระ "Ji" ด้วยเสียงที่สาม (จี่ - jǐ) ก่อตั้งขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ก่อนหน้านี้ออกเสียงด้วยวรรณยุกต์ที่สี่ (จี้ - jì) ตำราเก่ากว่าสะกดชื่อเป็น "Tsinan" (ตามการสะกดอักษรโรมันแบบ Wade-Giles) หรือ "Chi-nan"

ในภาษาอังกฤษ แนะนำให้สะกดชื่อเมืองว่า Ji'nan (จี่หนาน) เพื่อหลีกเลี่ยงความคลุมเครือกับคำที่ออกเสียงว่า Jin'an (จินอาน 金安)

ในช่วงราชวงศ์โจว (1045 BC ถึง 256 BC) เรียกเมืองนี้ว่า ลี่เซี่ย (จีนตัวย่อ: 历下; จีนตัวเต็ม: 歷下; pinyin: Lìxià) เป็นที่ตั้งถิ่นฐานสำคัญในพื้นที่ ชื่อ ลี่เซี่ย มาจากตั้งของจี่หนานอยู่ที่เชิงเขาลี่ซึ่งอยู่ทางทิศใต้ของเมืองปัจจุบัน ลี่เซี่ย เป็นชื่อของเขตหนึ่งของเมือง อีกชื่อเรียกหนึ่งคิอ เมืองโบราณ Ān (จีน: 鞍) ได้รับการตั้งชื่อตาม ยุทธการแห่งอัน ซึ่งต่อสู้กันในพื้นที่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง (ในปี 589 ก่อนคริสต์ศักราช) ระหว่างรัฐ Qi และ Jin ซึ่งในปัจจุบันตั้งอยู่ภายในเขตเมืองของจี่หนาน ชื่อเรียกอื่นได้แก่ ชื่อเรียกที่มาร์โคโปโลให้คำจำกัดความสั้น ๆ เกี่ยวกับจี่หนานภายใต้ชื่อ ชิงลี่ หรือ ชินังลี และในตำราในศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 มักใช้ชื่อเมืองนี้ว่า "Tsinan Fu" โดยที่ ฝู่ - Fu (จีน: 府) ซึ่งมาจากศัพท์ที่ใช้สำหรับเมืองหลวงของมณฑล (จีน: 省府)

จี่หนานยังเรียกตามชื่อเล่นว่า "เมืองแห่งบ่อน้ำพุ" (จีน: 泉城) เนื่องจากมีบ่อน้ำพุหลายแห่งในใจกลางเมืองและบริเวณโดยรอบ

อ้างอิง

1. OECD Urban Policy Reviews: China 2015, OECD READ edition. OECD iLibrary. OECD Urban Policy Reviews (ภาษาอังกฤษ). OECD. 18 เมษายน 2015. p. 37. doi:10.1787/9789264230040-en. ISBN 9789264230033. ISSN 2306-9341. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มีนาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2017.Linked from the OECD here เก็บถาวร 2017-12-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
2. ISBN 9781615301348