จัมบัตติสตา วีโก

จัมบัตติสตา วีโก (อิตาลี: Giambattista Vico) ชื่อเกิด โจวัน บัตติสตา วีโก (Giovan Battista Vico; 23 มิถุนายน ค.ศ. 1668 – 23 มกราคม ค.ศ. 1744) เป็นนักปรัชญา นักวาทศิลป์ นักประวัติศาสตร์ และนักนิติศาสตร์ชาวอิตาลีในยุคเรืองปัญญาของอิตาลี เขาวิพากษ์วิจารณ์การแผ่ขยายและการพัฒนาของเหตุผลนิยมสมัยใหม่ โดยพบว่าการวิเคราะห์แบบคาร์ทีเซียนและคตินิยมลดทอนแบบอื่น ๆ ไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้ในชีวิตมนุษย์ได้ และเขายังเป็นผู้ปกป้องสมัยคลาสสิกและมนุษยนิยมสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา นอกจากนี้เขายังเป็นผู้อธิบายหลักพื้นฐานของสังคมศาสตร์และสัญศาสตร์

จัมบัตติสตา วีโก
เกิด	โจวัน บัตติสตา วีโก 23 มิถุนายน ค.ศ. 1668(1668-06-23) เนเปิลส์ ราชอาณาจักรเนเปิลส์
เสียชีวิต	23 มกราคม ค.ศ. 1744(1744-01-23) (75 ปี) เนเปิลส์ ราชอาณาจักรเนเปิลส์
การศึกษา	มหาวิทยาลัยเนเปิลส์ (นิติศาสตรดุษฎีบัณฑิต, 1694)
ผลงานเด่น	Principî di Scienza Nuova De antiquissima Italorum sapientia
ยุค	ศตวรรษที่ 18
แนวทาง	ปรัชญาตะวันตก ปรัชญาอิตาลี
สำนัก	มนุษยนิยมคริสต์ Counter-Enlightenment[1] ยุคเรืองปัญญาอิตาลี กฎธรรมชาติ[1] ทัศนพิสัยนิยม[2][3]
สถาบัน	มหาวิทยาลัยเนเปิลส์
ความสนใจหลัก	ญาณวิทยา, มนุษยศาสตร์, นิติศาสตร์, ปรัชญาประวัติศาสตร์, ปรัชญาวิทยาศาสตร์, กวีนิพนธ์, ปรัชญาการเมือง, วาทศาสตร์
แนวคิดเด่น	การต่อสู้ระหว่างชนชั้น[1] การวิพากษ์เหตุผลนิยมและคตินิยมลดทอน มนุษยศาสตร์ในฐานะศาสตร์แห่งมนุษย์หรือศาสตร์แห่งสังคม Ideal eternal history ปรัชญาประวัติศาสตร์ ทฤษฎีความเชื่อปรัมปราทางการเมือง "Verum esse ipsum factum" (รูปแบบแรกเริ่มของ constructivist epistemology)
ได้รับอิทธิพลจาก เพลโต อาริสโตเติล กิแกโร วาร์โร ตากิตุส ออกัสติน ดันส์ สโกตัส อไควนัส ดันเต มาเกียเวลลี ซัวเรซ เซลเดิน ฮอบส์ เตเซาโร[4] มาลบร็องช์ เบคอน เดอ โครต ปัลลาวีชีโน[5] พูเฟินดอร์ฟ ไลบ์นิทซ์ เฮอรอโดทัส
เป็นอิทธิพลต่อ อัลเบร์ดิ เอาเออร์บัค[6] เบอร์ลิน กัสโตรีอาดิส กัตตาเนโอ[6] คอเลริดจ์ คอลลิงวุด กอร์เตส โกรเช กูโอโก[6] เอโวลา แฟร์รารี[6] ฟอสโกโล[6] ฟราย เกอเทอ[7] กรัมชี เฮเกิล ฮิลล์แมน เฮิสเลอ จอยซ์ เลวี[6] โลโมนาโก[6] แม็สทร์ มาคส์ แม็กลูอัน มิชแล เปรเว กีแน ซาอิด ซอแรล เฟอเกอลีน ไวต์ เดล โนเช

อ้างอิง

1. Bertland, Alexander. "Giambattista Vico (1668—1744)". Internet Encyclopedia of Philosophy.
2. Gambarota, Paola (2017). "Giambattista Vico, the Vernacular, and the Foundations of Modern Italy". Irresistible Signs. Toronto: University of Toronto Press. pp. 99–144. doi:10.3138/9781442695269-004. ISBN 9781442695269.
3. Lollini, Massimo (2011). "Vico's More than Human Humanism". Annali d'Italianistica. 29: 381–399. JSTOR 24016434.
4. Tedesco, Salvatore (2005). "La retorica arguta di Emanuele Tesauro e il problema del paralogismo". Laboratorio dell'ISPF. I: 257–266. ISSN 1824-9817.
5. B. Croce, Estetica (Bari, Laterza, 1922), pp. 253-4; Storia della età barocca in Italia (Bari, Laterza, 1929), p. 228; F. Nicolini, Fonti e riferimenti storici della seconda Scienza Nuova (Bari, Laterza, 1931), I, 94.
6. Piperno, Martina (2018). "Giambattista Vico's 'Constructive' Language and its Post-Revolutionary Readers". Comparative Critical Studies. 15 (2): 261–278. doi:10.3366/ccs.2018.0292. S2CID 149891225.
7. "Vichian Theories of Language, Genius, and History in Goethe's FAUST | Comparative Literature".

•  Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Vico, Giovanni Battista" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 28 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
• Fabiani, Paolo. "The Philosophy of the Imagination in Vico and Malebranche". F.U.P. (Florence UP), Italian edition 2002, English edition 2009.
• Goetsch, James. Vico's Axioms: The Geometry of the Human World.. New Haven: Yale UP, 1995.
• Mooney, Michael. Vico in the Tradition of Rhetoric. New Jersey: Princeton UP, 1985.
• Pompa, Leon. Vico: A Study of the New Science. Cambridge: Cambridge UP, 1990.
• จัมบัตติสตา วีโก entry in the Stanford Encyclopedia of Philosophy