โดฮา

โดฮา (อังกฤษ: Doha; อาหรับ: الدوحة) เป็นเมืองหลวงและศูนย์กลางทางการเงินหลักของประเทศกาตาร์ ตั้งอยู่ริมชายฝั่งอ่าวเปอร์เซียทางตะวันออกของประเทศ ทางเหนือของอัลวักเราะฮ์และทางใต้ของอัลเคาร์ นครนี้เป็นที่ตั้งของประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ^[2] และยังเป้นนครที่เติบโตเร็วที่สุดของประเทศ โดยประชากรมากกว่าร้อยละ 80 ของประเทศอาศัยอยู่ในโดฮาหรือชานเมืองรอบนคร^[1]

โดฮา الدوحة
เมืองหลวง
ทวนเข็มนาฬิกาจากบน: ตึกระฟ้าโดฮายามค่ำคืน; อาคารสมัยใหม่ที่ย่านเวสต์เบย์; อะมีรีดีวานที่ทำหน้าที่เป็นสำนักงานของเอมีร์แห่งกาตาร์; ซูกวากิฟ; พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ; ย่านมุชัยริบ และหมู่บ้านวัฒนธรรมกะตารอ
โดฮา ที่ตั้งของโดฮาในประเทศกาตาร์ แสดงแผนที่กาตาร์ โดฮา ที่ตั้งของโดฮาในบริเวณอ่าวเปอร์เซีย แสดงแผนที่อ่าวเปอร์เซีย
พิกัด: 25°17′12″N 51°32′0″E
ประเทศ	กาตาร์
เทศบาล	โดฮา
สถาปนา	ค.ศ. 1825
พื้นที่
• พื้นที่นคร	132 ตร.กม. (51 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2015)[1]
• พื้นที่นคร	956,457 คน
• ความหนาแน่น	7,200 คน/ตร.กม. (19,000 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+3 (AST)
เว็บไซต์	visitqatar.com/about-qatar/doha

โดฮาได้รับการสถาปนาในคริสต์ทศวรรษ 1820 ในฐานะเมืองสาขาของอัลบิดดะอ์ เมื่อกาตาร์ประกาศเอกราชจากรัฐในอารักขาของบริติช โดฮาจึงได้รับการประกาศเป็นเมืองหลวงของประเทศใน ค.ศ. 1971^[3]

นครนี้เป็นเจ้าภาพจัดการประชุมการพัฒนารอบโดฮาระดับรัฐมนตรีครั้งแรกขององค์การการค้าโลก และยังได้รับเลือกเป็นเมืองเจ้าภาพกีฬาหลายครั้ง เช่น เอเชียนเกมส์ 2006, แพนอาหรับเกมส์ 2011, เวิลด์บีชเกมส์ 2019, กีฬาทางน้ำชิงแชมป์โลก, วอลเลย์บอลชายชิงแชมป์สโมสรโลก, ดับเบิลยูทีเอ รอบชิงชนะเลิศ และเกมส่วนใหญ่ในเอเชียนคัพ 2011 ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2011 World Petroleum Council จัดการประชุมปิโตรเลียมโลกครั้งที่ 20 ที่โดฮา^[4] นอกจากนี้ ตัวนครยังเป็นที่จัดงานการประชุมการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแห่งสหประชาชาติ ค.ศ. 2012 และฟุตบอลโลก 2022^[5]

ศัพทมูลวิทยา

กระทรวงเทศบาลและสิ่งแวดล้อมโดฮารายงานว่า ชื่อ "โดฮา" มีต้นตอจากศัพท์ภาษาอาหรับว่า เดาฮะฮ์ หมายถึง "ความกลม" ซึ่งสื่อถึงอ่าวโค้งมนล้อมรอบแนวชายฝั่งของนคร^[6]

ประวัติศาสตร์

ภูมิประเทศ

โดฮาถ่ายจากสถานีอวกาศนานาชาติใน ค.ศ. 2010 แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาอย่างรวดเร็วของนครนับตั้งแต่การค้นพบน้ำมันในคริสต์ทศวรรษ 1960

โดฮาตั้งอยู่บริเวณส่วนกลาง-ตะวันออกของประเทศกาตาร์ โดยชายฝั่งติดกับอ่าวเปอร์เซีย มีความสูง 10 เมตร (33 ฟุต)^[7] โดฮามีความเป็นนครอย่างมาก การถมที่ดินนอกชายฝั่งเพิ่มพื้นผิวที่ไป 400 เฮกตาร์และชายฝั่ง 30 กิโลเมตร^[8] มีการสร้างท่าอากาศยานนานาชาติฮะมัดขึ้นบนบริเวณที่ถมดินครึ่งหนึ่งของพื้นที่ผิว 22 ตารางกิโลเมตร^[9]

ภูมิอากาศ

โดฮามีสภาพภูมิอากาศแบบทะเลทรายเขตร้อน (การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน BWh) ที่มีฤดูร้อนยาวนานและร้อนจัด และฤดูหนาวที่อบอุ่นเล็กน้อยถึงอบอุ่นและสั้น อุณหภูมิสูงสุดโดยเฉลี่ยในช่วงเดือนพฤษภาคมถึงกันยายนสูงกว่า 38 องศาเซลเซียส (100 องศาฟาเรนไฮต์) และมักถึง 45 องศาเซลเซียส (113 องศาฟาเรนไฮต์) ความชื้นมักต่ำสุดในช่วงเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน ในช่วงฤดูร้อน จุดน้ำค้างอาจสูงกว่า 30 องศาเซลเซียส (86 องศาฟาเรนไฮต์) ตลอดช่วงฤดูร้อนโดยเฉลี่ย ตัวนครเกือบไม่มีหยาดน้ำฟ้า ส่วนในช่วงเดือนอื่นมีน้อยกว่า 20 มิลลิเมตร (0.79 นิ้ว)^[10] อุณหภูมิสูงสุดเท่าที่บันทึกมาอยู่ที่ 50.4 องศาเซลเซียส (122.7 องศาฟาเรนไฮต์) ในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 2010^[11]

ข้อมูลภูมิอากาศของโดฮา (ค.ศ. 1962–2013, สูงสุด ค.ศ. 1962–2013)
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	32.4 (90.3)	36.5 (97.7)	41.5 (106.7)	46.0 (114.8)	47.7 (117.9)	49.1 (120.4)	50.4 (122.7)	48.6 (119.5)	46.2 (115.2)	43.4 (110.1)	38.0 (100.4)	32.7 (90.9)	50.4 (122.7)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	22.0 (71.6)	23.4 (74.1)	27.3 (81.1)	32.5 (90.5)	38.8 (101.8)	41.6 (106.9)	41.9 (107.4)	40.9 (105.6)	38.9 (102)	35.4 (95.7)	29.6 (85.3)	24.4 (75.9)	33.06 (91.51)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)	17.8 (64)	18.9 (66)	22.3 (72.1)	27.1 (80.8)	32.5 (90.5)	35.1 (95.2)	36.1 (97)	35.5 (95.9)	33.3 (91.9)	30.0 (86)	25.0 (77)	20.0 (68)	27.8 (82.04)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	13.5 (56.3)	14.4 (57.9)	17.3 (63.1)	21.4 (70.5)	26.1 (79)	28.5 (83.3)	30.2 (86.4)	30.0 (86)	27.7 (81.9)	24.6 (76.3)	20.4 (68.7)	15.6 (60.1)	22.48 (72.46)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	3.8 (38.8)	5.0 (41)	8.2 (46.8)	10.5 (50.9)	15.2 (59.4)	21.0 (69.8)	23.5 (74.3)	22.4 (72.3)	20.3 (68.5)	16.6 (61.9)	11.8 (53.2)	6.4 (43.5)	3.8 (38.8)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)	13.2 (0.52)	17.1 (0.673)	16.1 (0.634)	8.7 (0.343)	3.6 (0.142)	0.0 (0)	0.0 (0)	0.0 (0)	0.0 (0)	1.1 (0.043)	3.3 (0.13)	12.1 (0.476)	75.2 (2.961)
ความชื้นร้อยละ	74	70	63	53	44	41	50	58	62	63	66	74	59.8
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 1.0 mm)	1.7	2.1	1.8	1.4	0.2	0.0	0.0	0.0	0.0	0.1	0.2	1.3	8.8
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด	244.9	224.0	241.8	273.0	325.5	342.0	325.5	328.6	306.0	303.8	276.0	241.8	3,432.9
แหล่งที่มา 1: NOAA[12]
แหล่งที่มา 2: Qatar Meteorological Department (ภูมิอากาศปกติ 1962–2013)[13][14]

ประชากร

ประวัติจำนวนประชากร

ปี	ประชากร	±%
1820[15]	250	—
1893[16]	6,000	+2300.0%
1970[17]	80,000	+1233.3%
1986[3]	217,294	+171.6%
1998[18]	264,009	+21.5%
2001[19]	299,300	+13.4%
2004[3]	339,847	+13.5%
2005[20][21]	400,051	+17.7%
2010[22]	796,947	+99.2%
2015[1]	956,457	+20.0%

ประชากรทั้งหมดในเขตมหานครโดฮา[23]
ปี	ประชากรในมหานคร
1997	434,000[24]
2004	644,000[25]
2008	998,651[26]

ประชากรในประเทศกาตาร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในโดฮาและในเขตมหานคร^[27] เขตที่มีความหนาแน่นประชากรมากที่สุดคืออันนะญาดะฮ์ ซึ่งก็เป็นบริเวณที่มีประชากรมากที่สุดของประเทศ ความหนาแน่นประชากรทั่วเขตมหานครโดฮาอยู่ในช่วง 20,000 คนต่อตารางกิโลเมตรถึง 25-50 คนต่อตารางกิโลเมตร^[28] โดฮาเผชิญกับอัตราการเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในทศวรรษแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 21 ซึ่งดึงดูดประชากรส่วนใหญ่หลายพันคนที่อพยพไปยังกาตาร์ทุกเดือน^[29]: 6

กลุ่มชาติพันธุ์และภาษา

ประชากรในโดฮาเต็มไปด้วยชาวต่างชาติ ส่วนชาวกาตาร์เป็นชนกลุ่มน้อย ชาวต่างชาติที่มีจำนวนมากที่สุดมาจากประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้ ส่วนใหญ่มาจากอินเดีย, ปากีสถาน, ศรีลังกา, เนปาล, ฟิลิปปินส์ และบังกลาเทศ และมีชาวต่างชาติจำนวนมากประเทศอาหรับแถบลิแวนต์, จิบูตี, โซมาเลีย, แอฟริกาเหนือ และเอเชียตะวันออก โดฮายังเป้นที่อยู่อาศัยของชาวต่างชาติหลายคนจากยุโรป, อเมริกาเหนือ, อเมริกาใต้ และออสเตรเลีย^[30]

ป้ายจราจรสองภาษาในโดฮาระบุหมายเลขโซน ชื่อถนน และหมายเลขถนนของถนนสองเส้นที่ตั้งฉากกัน

ภาษาอาหรับเป็นภาษาราชการในประเทศกาตาร์ ส่วนภาษาอังกฤษโดยทั่วไปใช้เป็นภาษาที่สอง^[31] และเริ่มกลายเป็นภาษากลาง โดยเฉพาะในด้านการค้า^[32] เนื่องจากมีประชากรต่างชาติจำนวนมาก มำให้ภาษาอย่างมลยาฬัม, ทมิฬ, เบงกอล, ตากาล็อก, สเปน, สิงหล, ฝรั่งเศส, อูรดู และฮินดีมีผู้พูดอย่างแพร่หลาย^[30]

การแจ้งเกิดในโดฮาตามสัญชาติ[23][33][34]
ปี	ชาวกาตาร์	ไม่ใช่ชาวกาตาร์	รวม
2001	2,080	3,619	5,699
2002	1,875	3,657	5,532
2003	2,172	4,027	6,199
2004	2,054	3,760	5,814
2005	1,767	3,899	5,666
2006	1,908	4,116	6,024
2007	1,913	4,708	6,621
2008	1,850	5,283	7,133
2009	2,141	5,979	8,120
2010[35]	1,671	5,919	7,590
2011[36]	1,859	6,580	8,439
2015	1,949	9,215	11,164
2020	4,005	15,381	19,386

ศาสนา

บทความหลัก: ศาสนาในประเทศกาตาร์

พลเมืองในโดฮาส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม^[37] ส่วนประชากรชาวคริสต์ 150,000 คนในโดฮา แบ่งออกเป็นผู้ที่นับถือโรมันคาทอลิกมากกว่า 90%^[38] หลังเอมีร์ประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาในการจัดสรรที่ดินแก่โบสถ์ โบสถ์แม่พระแห่งลูกประคำเปิดให้สักการะในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2008 โครงสร้างโบสถ์เป็นแบบพินิจพิเคราะห์ และไม่มีการแสดงสัญลักษณ์ของศาสนาคริสต์ที่ด้านนอกอาคาร^[39]

เขตการปกครอง

เขต

ในช่วงที่เข้าสู่คริสต์ศตวรรษที่ 20 โดฮามีเพียง 9 เขตหลัก^[40] ในสำมะโน ค.ศ. 2010 มีบันทึกเขตในเทศบาลโดฮามากกว่า 60 เขต^[41] จำนวนเขตด้านล่างคือตัวอย่างบางส่วน ดังนี้:

• อัลบิดดะอ์ (البدع)
• อัดดัฟนะฮ์ (الدفنة)
• อัลฆอนิม (الغانم)
• อัลมัรคียะฮ์ (المرخية)
• อัสซัดด์ (السد)
• อัลวะอับ (الوعب)
• ฟะรีจญ์ บิน มะห์มูด (فريج بن محمود)
• มะดีนะฮ์ เคาะลีฟะฮ์ (مدينة خليفة)
• มุชัยริบ (مشيرب)
• นัจญ์มะฮ์ (نجمه)
• ท่าอากาศยานเก่า (المطار القديم)
• อัลกุฏ็อยฟียะฮ์ (القطيفية)
• รอสอะบูอะบูด (راس أبو عبود)
• อัรรุมัยละฮ์ (الرميلة)
• อุมม์ฆุวัยลีนะฮ์ (ام غو يلينه)
• เวสต์เบย์ (الخليج الغربي)

หลังกาตาร์เป็นเอกราชไม่นาน มาหลายเขตในโดฮาเก่า ซึ่งรวมไปถึงอันนะญาดะฮ์, Al Asmakh และอัลฮิตมีเก่าเผชิญกับการเสื่อมถอยทีละน้อยและเป็นผลให้สถาปัตยกรรมทางประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ถูกทำลาย^[42] ส่วนรัฐบาลหันไปมุ่งเน้นในพื้นที่อ่าวโดฮา ซึ่งเป็นที่ตั้งของเขตอัดดัฟนะฮ์และเวสต์เบย์^[42]

เศรษฐกิจ

บทความหลัก: เศรษฐกิจกาตาร์

น้ำมันและแก๊สธรรมชาติของกาตาร์ส่วนมาก เป็นตัวสำคัญทำให้เศรษฐกิจก้าวหน้า และโดฮายังเป็นแหล่งเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอีกด้วย เศรษฐกิจโดฮาสร้างรายได้กับประเทศได้อย่างมหาศาล รัฐบาลกาตาร์พยายามที่จะกระจายการลงทุนในการสั่งซื้อน้ำมันอย่างรวดเร็ว เป็นผลให้มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจและการขยายตัวเมืองขึ้นมาก

สายการบิน กาตาร์แอร์เวย์ มีสำนักงานใหญ่ที่กรุงโดฮา

การคมนาคม

ท่าอากาศยานนานาชาติโดฮาเก่า

บทความหลัก: การคมนาคมในโดฮา

โดฮา มีการพัฒนาการคมนาคมอย่างมาก เช่น การสร้างทางหลวงสายใหม่ การสร้างท่าอากาศยานนานาชาติโดฮาใหม่ และวางแผนสร้างรถไฟฟ้าใต้ดิน ซึ่งการคมนาคมของโดฮาเติบโตในระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น

การศึกษา

มหาวิทยาลัยกาตาร์

สถานบันอุดมศึกษาในโดฮา

• มหาวิทยาลัยเครือจักรภพเวอร์จิเนีย
• Weill Cornell Medical College in Qatar
• Texas A&M University at Qatar
• Carnegie Mellon University in Qatar
• Georgetown University School of Foreign Service in Qatar
• มหาวิทยาลัยนอร์ทเวสเทิร์น
• HEC Paris
• UCL Qatar

สถานบันอุดมศึกษาอื่น ๆ ในโดฮา

• มหาวิทยาลัยกาตาร์
• College of the North Atlantic
• มหาวิทยาลัยซีเอชเอ็น
• มหาวิทยาลัยคาลการี

กีฬา

ฟุตบอล

อัสซัดด์เป้นสโมสรที่ประสบความสำเร็จที่สุดในกาตาร์สตาร์ลีก

ฟุตบอลเป็นกีฬายอดนิยมที่สุดในโดฮา โดยมีสโมสรฟุตบอลจากโดฮาถึง 6 ทีมในกาตาร์สตาร์ลีก ลีกฟุตบอลระดับสูงสุดของประเทศ ได้แก่ อัลอะฮ์ลี, อัลอะเราะบี, อัสซัดด์, อัดดุฮัยล์ และกาตาร์^[43] อัสซัดด์ อัลอะเราะบี และกาตาร์เป็น 3 สโมสรที่ประสบความสำเร็จที่สุดในประวัติศาสตร์ลีก^[44]

มีการจัดการแข่งขันฟุตบอลในโดฮาหลายครั้ง โดยครั้งที่สำคัญที่สุดคือเอเชียนคัพใน ค.ศ. 1988 และ2011^[45] กับฟุตบอลเยาวชนชิงแชมป์โลก 1995^[46]

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2010 กาตาร์ชนะสิทธิ์เป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก 2022^[47]

เมืองพี่น้อง

เมืองพี่น้องของนครโดฮา ได้แก่:

• ตูนิส ประเทศตุนิเซีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 1994)^[48]
• แอลามีดา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2004)^[49]
• พอร์ตลูอิส ประเทศมอริเชียส (ตั้งแต่ ค.ศ. 2007)^[50]
• ปักกิ่ง ประเทศจีน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2008)^[51]
• บัยต์ซาฮูร รัฐปาเลสไตน์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2009)^[52]
• บันจูล ประเทศแกมเบีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2011)^[53]
• แอลเจียร์ ประเทศแอลจีเรีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2013)^[54]
• ซาราเยโว ประเทศบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา (ตั้งแต่ ค.ศ. 2018)^[55]
• บราซิเลีย ประเทศบราซิล (ตั้งแต่ ค.ศ. 2014)^[56]
• โซเฟีย ประเทศบัลแกเรีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2012)^[57]
• ซานซัลวาดอร์ ประเทศเอลซัลวาดอร์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2018)^[58]
• ทบิลีซี ประเทศจอร์เจีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2012)^[59]
• อัสตานา ประเทศคาซัคสถาน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2011)^[60]
• บิชเคก ประเทศคีร์กีซสถาน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2018)^[61]
• โมกาดิชู ประเทศโซมาเลีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2014)^[62]
• อังการา ประเทศตุรกี (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016)^[63]
• ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016)^[64] (แม้จะมีการระบุไว้ตามข้อตกลง ในเว็บไซต์ทางการของลอสแอนเจลิสกลับไม่ระบุเป็นเมืองพี่น้อง)
• ไมแอมี รัฐฟลอริดา สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016)^[65]
• ลีเบร์ตาดอร์ ประเทศเวเนซุเอลา (ตั้งแต่ ค.ศ. 2015)^[66]
• ชาลส์ตัน รัฐเซาท์แคโรไลนา สหรัฐ (2019)^[67]
• เยเรวาน ประเทศอาร์มีเนีย (ตั้งแต่ ค.ศ. 2022)^[68]

ห้องแสดงภาพ

• 
  ตึกระฟ้าย่านเวสต์เบย์ของโดฮาจากสวนเชอราตัน
• 
  เทศกาลฤดูใบไม้ผลิที่ซูกวากีฟ โดฮา
• 
  อะมีรีดีวาน
• 
  ตึกแฝดนี้เป็นหนึ่งในตึกแรก ๆ ของโดฮา และเป็นตัวอย่างสำคัญของสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่
• 
  Msheireb Enrichment Centre
• 
  สวนแอสไพร์
• 
  ตึกระฟ้าโดฮามองจากพิพิธภัณฑ์ศิลปะอิสลาม
• 
  ตึกระฟ้าโดฮายามค่ำคืน
• 
  โดฮาคอร์นิช
• 
  ภาพถ่ายทางอากาศส่วนหนึ่งของนคร
• 
  Villaggio Mall
• 
  โรงแรม Marsa Malaz Kempinski ที่โดฮา
• 
  โดฮาจากเบื้องบน ค.ศ. 2009