สมเกียรติ ฉันทวานิช

สมเกียรติ ฉันทวานิช (เกิด 18 มีนาคม พ.ศ. 2477) อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรกรุงเทพมหานคร 4 สมัย สังกัดพรรคประชาธิปัตย์

สมเกียรติ ฉันทวานิช ม.ป.ช., ม.ว.ม.
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรกรุงเทพมหานคร
ดำรงตำแหน่ง 13 กันยายน พ.ศ. 2535 – 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2538
ก่อนหน้า	พลตรี ฤกษ์ดี ชาติอุทิศ
ถัดไป	กันตธีร์ ศุภมงคล
ดำรงตำแหน่ง 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2539 – 5 มกราคม พ.ศ. 2548
ก่อนหน้า	กันตธีร์ ศุภมงคล
ถัดไป	พงษ์พิสุทธิ์ จินตโสภณ
ดำรงตำแหน่ง 23 ธันวาคม พ.ศ. 2550 – 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
ก่อนหน้า	พงษ์พิสุทธิ์ จินตโสภณ
ถัดไป	อภิรักษ์ โกษะโยธิน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	18 มีนาคม พ.ศ. 2477 (91 ปี)
พรรคการเมือง	ประชาธิปัตย์ (2498–ปัจจุบัน)

บทบาททางการเมือง

สมเกียรติชนะเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร (ส.ก.) จากเขตยานนาวาในการเลือกตั้งสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2528^[1] ต่อมาในการเลือกตั้งสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2533 เขาลงสมัครรับเลือกตั้งอีกครั้งแต่ลงเขตบางคอแหลม เขาไม่ได้รับเลือก^[2]

สมเกียรติเข้าสู่การเมืองระดับประเทศด้วยการลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรกรุงเทพมหานคร ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป มีนาคม พ.ศ. 2535 โดยนายสมเกียรติลงเขต 6 กรุงเทพมหานคร สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง^[3] ต่อมาในการเลือกตั้งเดือนกันยายนในปีเดียวกัน เขาชนะการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร สังกัดพรรคประชาธิปัตย์เช่นเดิม ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2538 สมเกียรติลงสมัครรับเลือกตั้งเช่นเดิม แต่ไม่ได้รับเลือก โดยในขณะนั้นจะมีสมาชิกสภาผู้แทนราฎร 2-3 คน ต่อ 1 เขตการเลือกตั้ง ซึ่งเขต 6 ที่นายสมเกียรติลงสมัครนั้นมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 3 คน เขาเป็นผู้สมัครเพียงคนเดียวของพรรคประชาธิปัตย์ที่ไม่ได้รับเลือก (อีก 2 คนที่ได้รับเลือกคือ นายเจริญ คันธวงศ์ และนายพิชัย รัตตกุล)^[4]

ในยุคที่พรรคประชาธิปัตย์มีคู่แข่งทางการเมืองคือพรรคไทยรักไทย สมเกียรติเป็น 1 ใน 8 สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรกรุงเทพมหานครสังกัดพรรคประชาธิปัตย์ ที่ได้รับเลือกตั้งในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2544^[5] และได้รับเลือกตั้งอีกครั้งในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2550 แต่ต่อมาในวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553 เขาถูกศาลวินิจฉัยให้ออกจากตำแหน่งเพราะขาดคุณสมบัติพร้อมกับนักการเมืองอีก 5 คน^[6] และมีการจัดการเลือกตั้งซ่อมขึ้นในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2553 แต่เขาไม่ได้ลงสมัครเนื่องจากอายุมากแล้ว^[7]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2551 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[8]
• พ.ศ. 2545 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[9]