มุอาวิยะฮ์ที่ 1

มุอาวิยะฮ์ที่ 1 หรือชื่อจริงคือ มุอาวิยะฮ์ อิบน์ อะบีซุฟยาน (อาหรับ: معاوية بن أبي سفيان, อักษรโรมัน: Muʿāwiya ibn Abī Sufyān; ป. ค.ศ. 597, 603 หรือ 605 – เมษายน ค.ศ. 680) เป็นผู้ก่อตั้งและเคาะลีฟะฮ์องค์แรกของรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ ครองราชย์ใน ค.ศ. 661 จนกระทั่งสวรรคต

มุอาวิยะฮ์ที่ 1 معاوية
อะมีรุลอุอ์มินีน เคาะลีฟะตุลลอฮ์
เคาะลีฟะฮ์องค์ที่ 1 แห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์
ครองราชย์	มกราคม ค.ศ. 661 – เมษายน ค.ศ. 680
ก่อนหน้า	จัดตั้งราชวงศ์ ฮะซัน อิบน์ อะลี (ในฐานะเคาะลีฟะฮ์)
ผู้สืบทอด	ยะซีดที่ 1
ผู้ว่าการแห่งซีเรีย
ดำรงตำแหน่ง	639–661
ก่อนหน้า	ยะซีด อิบน์ อะบีซุฟยาน
ถัดไป	ยุบเลิกตำแหน่ง
ประสูติ	ป. ค.ศ. 597–605 มักกะฮ์ ฮิญาซ คาบสมุทรอาหรับ
สวรรคต	เมษายน ค.ศ. 680 (ประมาณ 75–83 พรรษา) ดามัสกัส รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์
ฝังพระศพ	บาบุศเศาะฆีร ดามัสกัส
คู่อภิเษก	Katwa bint Qurayza al-Nawfaliyya ฟาคิตะฮ์ บินต์ กุร็อยเซาะฮ์ มัยซูน บินต์ บะห์ดัล นาอิละฮ์ บินต์ อุมาเราะฮ์
พระราชบุตร	ยะซีด อับดุลลอฮ์ ร็อมละฮ์
พระนามเต็ม มุอาวิยะฮ์ อิบน์ อะบีซุฟยาน (معاوية ابن أبي سفيان)
ราชวงศ์	ซุฟยาน
ราชวงศ์	อุมัยยะฮ์
พระราชบิดา	อะบูซุฟยาน อิบน์ ฮัรบ์
พระราชมารดา	ฮินด์ บินต์ อุตบะฮ์
ศาสนา	อิสลาม

ต้นกำเนิดและชีวิตช่วงต้น

แผนที่การเติบโตของรัฐเคาะลีฟะฮ์ในช่วงต่าง ๆ ในช่วงที่ศาสดามุฮัมมัดเสียชีวิตใน ค.ศ. 632 ศาสนาอิสลามได้กระจายไปทั่วคาบสมุทรอาหรับ (สีเขียว)

ปีเกิดของมุอาวิยะฮ์ยังไม่เป็นที่กระจ่าย โดยข้อมูลอิสลามยุคแรกให้ปีเกิดที่ ค.ศ. 597, 603 หรือ 605^[1] อะบูซุฟยาน อิบน์ ฮัรบ์ พ่อของเขา เป็นพ่อค้าชาวมักกะฮ์คนสำคัญที่นำกองคาราวานไปที่ซีเรีย ซึ่งในเวลานั้นเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิไบแซนไทน์^[2] ในช่วงแรกของความขัดแย้งต่อศาสดามุฮัมมัด เขากลายเป็นผู้นำตระกูลบะนูอับด์ชัมส์ของเผ่ากุร็อยช์ ชนเผ่าที่โดดเด่นของมักกะฮ์^[1] โดยมุฮัมมัดก็มาจากเผ่ากุร็อยช์และเป็นญาติห่าง ๆ กับอุมัยยะฮ์ผ่านอับด์มะนาฟ อิบน์ กุศ็อยย์ บรรพบุรุษฝ่ายพ่อของทั้งสอง^[3] ฮินด์ บินต์ อุตบะฮ์ แม่ของมุอาวิยะฮ์ ก็เป็นสมาชิกตระกูลอับด์ชะมส์^[1]

ใน ค.ศ. 624 มุฮัมมัดกับผู้ติดตามพยายามของท่านพยายามขัดขวางกองคาราวานมักกะฮ์ที่นำโดยพ่อของมุอาวิยะฮ์ ขณะเดินทางกลับจากซีเรีย ทำให้อะบูซุฟยานต้องเรียกกำลังเสริม^[4] ภายหลังมีการส่งกองกำลังบรรเทาทุกข์ของกุร็อยช์ไปในยุทธการที่บะดัร โดย Hanzala พี่ชายของมุอาวิยะฮ์กับอุตบะฮ์ อิบน์ เราะบีอะฮ์ ตาของทั้งสอง ถูกฆ่าที่นั่น^[2] อะบูซุฟยานจึงเข้ามาแทนที่อะบูญะฮัลที่ถูกฆ่าเมื่อสงครามก่อนหน้า และนำฝ่ายมักกะฮ์รบชนะต่อพวกมุสลิมในยุทธการที่อุฮุดใน ค.ศ. 625 หลังการปิดล้อมที่ไม่สำเร็จในยุทธการสนามเพลาะที่มะดีนะฮ์เมื่อ ค.ศ. 627 เขาจึงสูญเสียตำแหน่งผู้นำของเผ่ากุร็อยช์^[1]

พ่อของมุอาวิยะฮ์ไม่ได้มีส่วนร่วมในการเจรจาสงบศึกที่ฮุดัยบียะฮ์ระหว่างเผ่ากุร็อยช์กับมุฮัมมัดใน ค.ศ. 628 ปีถัดมา มุฮัมมัดได้แต่งงานกับอุมม์ ฮะบีบะฮ์ พี่/น้องสาวหม้ายของมุอาวิยะฮ์ที่เข้ารับอิสลามเมื่อ 15 ปีที่แล้ว การแต่งงานนี้ลดความเป็นปรปักษ์ของอะบูซุฟยานต่อมุฮัมมัด และอะบูซุฟยานเดินทางมาเจรจากับท่านที่มะดีนะฮ์ใน ค.ศ. 630 หลังฝ่ายสมาพันธ์ของกุร็อยช์ละเมิดสนธิสัญญาฮุดัยบียะฮ์^[2] เมื่อมุฮัมมัดยึดครองมักกะฮ์ใน ค.ศ. 630 ทั้งมุอาวิยะฮ์ พ่อของเขา และยะซีด พี่ชายของเขา เข้ารับอิสลาม ตามรายงานที่อ้างโดยอัลบะลาษุรีและอิบน์ ฮะญัร นักประวัติศาสตร์มุสลิมยุคแรก ความว่า คอนที่มีการเจรจาฮุดัยบียะฮ์ มุอาวิยะฮ์แอบเข้ารับอิสลาม^[1]ใน ค.ศ. 632 มีการขยายอำนาจมุสลิมไปทั่วคาบสมุทรอาหรับโดยมีมะดีนะฮ์เป็นศูนย์กลางของรัฐบาลมุสลิม^[5] มุอาวิยะฮ์ได้รับเลือกเป็นหนึ่งในกาติบ (อาลักษณ์) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะคืนดีกับเผ่ากุร็อยช์ของมุฮัมมัด เนื่องจากมุอาวิยะฮ์เป็นหนึ่งในสมาชิกเผ่ากุร็อยช์ 17 คนที่อ่านหนังสือออกในเวลานั้น^[1] อะบูซุฟยานย้ายไปที่มะดีนะฮ์เพื่อรักษาอิทธิพลใหม่ในชุมชนมุสลิมที่เพิ่งได้รับการจัดตั้ง^[6]

สวรรคต

มุอาวิยะฮ์สวรรคตจากอาการพระประชวรที่ดามัสกัสในเดือนเราะญับ ฮ.ศ. 60 (เมษายนหรือพฤษภาคม ค.ศ. 680) โดยมีพระชนมพรรษาประมาณ 80 พรรษา^[1][7] บันทึกในสมัยกลางระบุวันที่สวรรคตต่างกัน โดยฮิชาม อิบน์ อัลกัลบี (เสียชีวิต ค.ศ. 819) ระบุเป็นวันที่ 7 เมษายน อัลวากิดีระบุเป็นวันที่ 21 เมษายน และ al-Mada'ini ระบุเป็นวันที่ 29 เมษายน^[8] อะบูมิคลัฟ (เสียชีวิต ค.ศ. 774) ระบุว่า ยะซีด (ตอนที่มุอาวิยะฮ์สวรรคต พระองค์ไม่ได้อยู่ที่ดามัสกัส)^[9] จะสืบทอดอำนาจต่อจากพระองค์ในวันที่ 7 เมษายน ในขณะที่เอลียาห์แห่งนีซีบิส (เสียชีวิต ค.ศ. 1046) ผู้บันทึกเหตุการณ์จากกลุ่มเนสตอเรียน ระบุว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันที่ 21 เมษายน^[10] ศพของพระองค์ถูกฝังถัดจากประตูเมืองบาบุศเศาะฆีร

สุสานของมุวิยะฮ์กลายเป็นพื้นที่เยี่ยมชมในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 10 อัลมัสอูดีระบุว่า มีการสร้างสุสานเหนือหลุมฝังพระศพ และเปิดให้ผู้เข้าชมทุกวันจันทร์ถึงพฤหัสบดี อิบน์ ตัฆรีบิรดีระบุว่า อะห์มัด อิบน์ ฏูลูน ผู้ปกครองอิสระแห่งอียิปต์และซีเรียในคริสต์ศตวรรษที่ 9 สร้างโครงสร้างเหนือหลุมฝังพระศพใน ค.ศ. 883 หรือ 884 และว่าจ้างประชาชนให้อ่านอัลกุรอานเป็นประจำและจุดเทียนรอบหลุมฝังศพ^[11]

อ้างอิง

1. Hinds 1993, p. 264.
2. Watt 1960a, p. 151.
3. Hawting 2000, pp. 21–22.
4. Watt 1960b, p. 868.
5. Wellhausen 1927, pp. 22–23.
6. Wellhausen 1927, pp. 20–21.
7. Morony 1987, p. 210, 212–213.
8. Morony 1987, p. 210.
9. Morony 1987, pp. 209, 213–214.
10. Wellhausen 1927, p. 139.
11. Grabar 1966, p. 18.

บรรณานุกรม

• Athamina, Khalil (1994). "The Appointment and Dismissal of Khalid ibn al-Walid from the Supreme Command: A Study of the Political Strategy of the Early Muslim Caliphs in Syria". Arabica. Brill. 41 (2): 253–272. doi:10.1163/157005894X00191. JSTOR 4057449.
• Bosworth, C. Edmund (1991). "Marwān I b. al-Ḥakam". ใน Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume VI: Mahk–Mid. Leiden: E. J. Brill. pp. 621–623. ISBN 978-90-04-08112-3.
• Bosworth, C. Edmund (1996). "Arab Attacks on Rhodes in the Pre-Ottoman Period". Journal of the Royal Asiatic Society. 6 (2): 157–164. doi:10.1017/S1356186300007161. JSTOR 25183178. S2CID 163550092.
• Christides, Vassilios (2000). "ʿUkba b. Nāfiʿ". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 789–790. ISBN 978-90-04-11211-7.
• Crone, Patricia; Hinds, Martin (2003) [1986]. God's Caliph: Religious Authority in the First Centuries of Islam. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-32185-9.
• Crone, Patricia (1994). "Were the Qays and Yemen of the Umayyad Period Political Parties?". Der Islam. Berlin: Walter de Gruyter & Co. 71 (1): 1–57. doi:10.1515/islm.1994.71.1.1. ISSN 0021-1818. S2CID 154370527.
• Crone, Patricia (2003) [1980]. Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52940-9.
• Dixon, 'Abd al-Ameer A. (1971). The Umayyad Caliphate, 65–86/684–705: (a Political Study). London: Luzac. ISBN 978-0-7189-0149-3.
• Dixon, 'Abd al-Ameer A. (1978). "Kalb b. Wabara – Islamic Period". ใน van Donzel, E.; Lewis, B.; Pellat, Ch. & Bosworth, C. E. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume IV: Iran–Kha. Leiden: E. J. Brill. pp. 493–494. OCLC 758278456.
• Donner, Fred M. (2012) [2010]. Muhammad and the Believers, at the Origins of Islam. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-05097-6.
• Donner, Fred M. (2014) [1981]. The Early Islamic Conquests. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-05327-1.
• Elad, Amikam (1999). Medieval Jerusalem and Islamic Worship: Holy Places, Ceremonies, Pilgrimage (2nd ed.). Leiden: Brill. ISBN 90-04-10010-5.
• Ende, Werner (1977) [1974]. Arabische Nation und islamische Geschichte: Die Umayyaden im Urteil arabischer Autoren des 20. Jahrhunderts. Beirut: Orient-Institut der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft.
• Gardet, Louis (1965). "Fitna". ใน Lewis, B.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume II: C–G. Leiden: E. J. Brill. pp. 930–931. OCLC 495469475.
•  de Goeje, Michael Jan (1911). "Caliphate" . ใน Chisholm, Hugh (บ.ก.). สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 5 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. pp. 23–54.
• Grabar, Oleg (1966). "The Earliest Islamic Commemorative Structures, Notes and Documents". Ars Orientalis. 6: 7–46. JSTOR 4629220.
• Fowden, Garth (2004). Quṣayr ʻAmra: Art and the Umayyad Elite in Late Antique Syria. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. ISBN 0-520-23665-3.
• Foss, Clive (2016) [2010]. "Muʿāwiya's State". ใน Haldon, John (บ.ก.). Money, Power and Politics in Early Islamic Syria: A Review of Current Debates. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-7546-6849-7.
• Foss, Clive (2009). "Egypt under Muʿāwiya Part II: Middle Egypt, Fusṭāṭ and Alexandria". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 72 (2): 259–278. doi:10.1017/S0041977X09000512. JSTOR 40379004.
• Gibb, H. A. R. (1960). "ʿAbd al-Raḥmān b. Khālid b. al-Walīd". ใน Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. p. 85. OCLC 495469456.
• Halm, Heinz (2003). Die Kalifen von Kairo: Die Fatimiden in Ägypten, 973–1074 [The Caliphs of Cairo: The Fatimids in Egypt, 973–1074] (ภาษาเยอรมัน). Munich: C. H. Beck. ISBN 3-406-48654-1.
• Hasson, Isaac (1982). "Remarques sur l'inscription de l'époque de Mu'āwiya à Ḥammat Gader" [Notes on the inscription from the time of Mu'āwiya to Ḥammat Gader]. Israel Exploration Journal (ภาษาฝรั่งเศส). 32 (2/3): 97–102. JSTOR 27925830.
• Hasson, Isaac (2002). "Ziyād b. Abīhi". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume XI: W–Z. Leiden: E. J. Brill. pp. 519–522. ISBN 978-90-04-12756-2.
• Hawting, G. R., บ.ก. (1996). The History of al-Ṭabarī, Volume XVII: The First Civil War: From the Battle of Siffīn to the Death of ʿAlī, A.D. 656–661/A.H. 36–40. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-2393-6.
• Hawting, Gerald R. (2000). The First Dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661–750 (Second ed.). London and New York: Routledge. ISBN 0-415-24072-7.
• Hawting, Gerald R. (2002). "Yazīd (I) b. Muʿāwiya". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume XI: W–Z. Leiden: E. J. Brill. pp. 309–311. ISBN 978-90-04-12756-2.
• Hinds, Martin (1972). "The Siffin Arbitration Agreement". Journal of Semitic Studies. 17 (1): 93–129. doi:10.1093/jss/17.1.93.
• Hinds, Martin (1991). "Makhzūm". ใน Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume VI: Mahk–Mid. Leiden: E. J. Brill. pp. 137–140. ISBN 978-90-04-08112-3.
• Hinds, Martin (1993). "Muʿāwiya I b. Abī Sufyān". ใน Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume VII: Mif–Naz. Leiden: E. J. Brill. pp. 263–268. ISBN 978-90-04-09419-2.
• Hirschfeld, Yizhar (1987). "The History and Town-Plan of Ancient Ḥammat Gādẹ̄r". Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins. 103: 101–116. JSTOR 27931308.
• Howard-Johnston, James (2010). Witnesses to a World Crisis: Historians and Histories of the Middle East in the Seventh Century. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-920859-3.
• Hoyland, Robert G. (1999). "Jacob of Edessa on Islam". ใน Reinink, G. J.; Klugkist, A. C. (บ.ก.). After Bardaisan: Studies on Continuity and Change in Syriac Christianity in Honour of Professor Han J. W. Drijvers. Leuven: Peeters Publishers. ISBN 90-429-0735-5.
• Hoyland, Robert G. (2015). In God's Path: the Arab Conquests and the Creation of an Islamic Empire. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-991636-8.
• Humphreys, R. Stephen (2006). Mu'awiya ibn Abi Sufyan: From Arabia to Empire. Oneworld. ISBN 1-85168-402-6.
• Hyder, Syed Akbar (2006). Reliving Karbala: Martyrdom in South Asian Memory. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-537302-8.
• Jandora, John W. (1986). "Developments in Islamic Warfare: The Early Conquests". Studia Islamica (64): 101–113. doi:10.2307/1596048. JSTOR 1596048.
• Jankowiak, Marek (2013). "The First Arab Siege of Constantinople". ใน Zuckerman, Constantin (บ.ก.). Travaux et mémoires, Vol. 17: Constructing the Seventh Century. Paris: Association des Amis du Centre d’Histoire et Civilisation de Byzance. pp. 237–320.
• Kaegi, Walter E. (1995) [1992]. Byzantium and the Early Islamic Conquests. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-41172-6.
• Kaegi, Walter E. (2010). Muslim Expansion and Byzantine Collapse in North Africa. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-19677-2.
• แม่แบบ:Cambridge History of Egypt
• แม่แบบ:Kennedy-The Armies of the Caliphs
• แม่แบบ:The Prophet and the Age of the Caliphates
• Kennedy, Hugh (2007). The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. Philadelphia, Pennsylvania: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-81740-3.
• Kennedy, Hugh (2016). Caliphate: The History of an Idea. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-09439-4.
• Kohlberg, Etan (2020). In Praise of the Few. Studies in Shiʿi Thought and History. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-40697-1.
• Kraemer, Joel L. (1992) [1986]. Humanism in the Renaissance of Islam: The Cultural Revival During the Buyid Age (Second Revised ed.). Leiden, New York and Koln: Brill. ISBN 90-04-09736-8.
• Lammens, Henri (1960). "Baḥdal". ใน Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 919–920. OCLC 495469456.
• Lewis, Bernard (2002). Arabs in History. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-164716-1.
• Lilie, Ralph-Johannes (1976). Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber. Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jhd [The Byzantine Response to the Spread of the Arabs. Studies on the structural change of the Byzantine state in the 7th and 8th centuries] (ภาษาเยอรมัน). Munich: Institut für Byzantinistik und Neugriechische Philologie der Universität München. OCLC 797598069.
• Lynch, Ryan J. (2016). "Cyprus and Its Legal and Historiographical Significance in Early Islamic History". Journal of the American Oriental Society. 136 (3): 535–550. doi:10.7817/jameroriesoci.136.3.0535. JSTOR 10.7817/jameroriesoci.136.3.0535.
• Madelung, Wilferd (1997). The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-56181-7.
• Marsham, Andrew (2013). "The Architecture of Allegiance in Early Islamic Late Antiquity: The Accession of Mu'awiya in Jerusalem, ca. 661 CE". ใน Beihammer, Alexander; Constantinou, Stavroula; Parani, Maria (บ.ก.). Court Ceremonies and Rituals of Power in Byzantium and the Medieval Mediterranean. Leiden and Boston: Brill. pp. 87–114. ISBN 978-90-04-25686-6.
• Miles, George C. (1948). "Early Islamic Inscriptions Near Ṭāʾif in the Ḥijāz". Journal of Near Eastern Studies. 7 (4): 236–242. doi:10.1086/370887. JSTOR 542216. S2CID 162403885.
• Morony, M. (1986). "Kisrā". ใน Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume V: Khe–Mahi. Leiden: E. J. Brill. pp. 184–185. ISBN 978-90-04-07819-2.
• Pierce, Matthew (2016). Twelve Infallible Men: The Imams and the Making of Shiʿism. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-73707-5.
• Al-Rashid, Saad bin Abdulaziz (2008). "Sadd al-Khanaq: An Early Umayyad Dam near Medina, Saudi Arabia". Proceedings of the Seminar for Arabian Studies. Archaeopress. 38: 265–275. JSTOR 41223953.
• Morony, Michael G., บ.ก. (1987). The History of al-Ṭabarī, Volume XVIII: Between Civil Wars: The Caliphate of Muʿāwiyah, 661–680 A.D./A.H. 40–60. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-87395-933-9.
• Shaban, M. A. (1976) [1971]. Islamic History, A New Interpretation: Volume 1, AD 600–750 (A.H. 132). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-29131-6.
• Shahid, Irfan (2000). "Tanūkh". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 190–192. ISBN 978-90-04-11211-7.
• Shahid, Irfan (2000). "Ṭayyīʾ". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 402–403. ISBN 978-90-04-11211-7.
• Sharon, Moshe (2018). "Witnessed by Three Disciples of the Prophet: The Jerusalem 32 Inscription from 32 AH/652 CE". Israel Exploration Journal. 68 (1): 100–111. JSTOR 26740639.
• Sourdel, D. (1965). "Filasṭīn – I. Palestine under Islamic Rule". ใน Lewis, B.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume II: C–G. Leiden: E. J. Brill. pp. 910–913. OCLC 495469475.
• Sprengling, Martin (1939). "From Persian to Arabic". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. The University of Chicago Press. 56 (2): 175–224. doi:10.1086/370538. JSTOR 528934. S2CID 170486943.
• Stratos, Andreas N. (1978). Byzantium in the Seventh Century, Volume IV: 668–685. Amsterdam: Adolf M. Hakkert. ISBN 978-90-256-0665-7.
• Vaglieri, L. Veccia (1960). "ʿAlī b. Abī Ṭālib". ใน Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 381–386. OCLC 495469456.
• Watt, W. Montgomery (1960). "Abū Sufyān". ใน Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. p. 151. OCLC 495469456.
• Watt, W. Montgomery (1960). "Badr". ใน Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 866–867. OCLC 495469456.
• Wellhausen, Julius (1927). The Arab Kingdom and its Fall. แปลโดย Margaret Graham Weir. Calcutta: University of Calcutta. OCLC 752790641.

อ่านเพิ่ม

• Shahin, Aram A. (2012). "In Defense of Muʿāwiya ibn Abī Sufyān: Treatises and Monographs on Muʿāwiya from the Eighth to the Nineteenth Centuries". ใน Cobb, Paul M. (บ.ก.). The Lineaments of Islam: Studies in Honor of Fred McGraw Donner. Leiden and Boston: Brill. pp. 177–208. doi:10.1163/9789004231948_010. ISBN 978-90-04-21885-7.