อินโนเวีย โมโนเรล (อังกฤษ: Innovia Monorail) เป็นซีรีส์ของระบบโมโนเรลแบบอัตโนมัติไร้คนขับที่ผลิตโดยอัลสตอม โดยออกแบบให้รถไฟฟ้าวิ่งคร่อมไปบนคานทางวิ่ง ตั้งอยู่บนพื้นฐานของโมโนเรล Alweg ซึ่งได้รับการพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี 1950 และต่อมาเป็นที่นิยมในสวนสนุกของดิสนีย์
.jpg)
 | บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
 | บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
| อินโนเวีย โมโนเรล Innovia Monorail | |
|---|---|
อินโนเวีย โมโนเรล 300 ในเซาเปาโล, บราซิล | |
| ประจำการ | พ.ศ. 2532–ปัจจุบัน |
| ผู้ผลิต |
|
| ผลิตที่ | |
| ตระกูล | Innovia |
ประวัติ
ในปี 1989 วอลต์ดิสนีย์เวิลด์ได้ขบวนรถโมโนเรลขบวนใหม่ของ Mark VI ที่สร้างโดยบอมบาร์เดียร์ทรานสปอร์ต[1] บอมบาร์เดียร์ได้จัดหาระบบรถโมโนเรลระบบแรกในปี 1991 ให้กับสนามบินนานาชาติแทมปา ในฟลอริดา ตามด้วยสัญญาสำหรับระบบ JTA Skyway Monorail ใน Jacksonville, Florida ในปี 1994 หลังจากนั้นไม่นานในปี 1996 ท่าอากาศยานนานาชาตินวร์กลิเบอร์ตี้ ได้เปิดใช้ระบบโมโนเรล Von Roll เพื่อเชื่อมต่ออาคารผู้โดยสารทั้งหมด เทคโนโลยี Von Roll ถูกขายให้กับ Adtranz และได้มาโดย Bombardier ระบบเริ่มต้นเหล่านี้ได้รับการจัดกลุ่มภายใต้ชื่อ Innovia Monorail 100
ในเดือนกรกฎาคม 2004 ลาสเวกัสได้เปิดระบบรางโมโนเรล Mark IV ลาสเวกัส ยาว 6 ไมล์ (ปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันในนามเทคโนโลยีของ Innovia Monorail) ระบบได้รับความเดือดร้อนจากปัญหาทางเทคนิคซ้ำ ๆ รวมถึงชิ้นส่วนที่ตกลงมาจากยานพาหนะที่กำลังเคลื่อนที่ในช่วงสองสามเดือนแรกของการบริการ ทำให้ระบบถูกปิดชั่วคราวเป็นเวลา 4 เดือนและเปิดอีกครั้งในเดือนธันวาคม 2004 ตั้งแต่นั้นมาโมโนเรลมีผู้โดยสารวันละ 30,000 คน แม้ว่าจะยังไม่เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้
ในปี 2010 เมืองริยาด ซาอุดีอาระเบียและเซาเปาโล ประเทศบราซิลได้ซื้อรถโมโนเรลจากบอมบาร์เดียร์ในระบบล่าสุด Innovia Monorail 300 ตั้งแต่ปี 2015 ทั้งสองระบบยังคงอยู่ในการส่งมอบ ริยาดเป็นระบบการเงินใหม่ของกษัตริย์อับดุลลาห์ ซึ่งจะเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจที่ปราศจากรถยนต์ในตะวันออกกลาง ส่วนที่เซาเปาโลจะเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายขนส่งมวลชนของเมืองและให้บริการ 17 สถานีระหว่างเขตที่อยู่อาศัยของ Vila Prudente และ Cidade Tiradentes เฟส 1a เปิดในเดือนสิงหาคม 2014 โดยมีสองสถานี
ในเดือนพฤศจิกายน 2014 บอมบาร์เดียร์ได้ลงนามในข้อตกลงร่วมทุน (JV) กับ CSR Puzhen ในประเทศจีนเพื่อพัฒนาและผลิตยานพาหนะ Innovia Monorail (รวมถึงยานยนต์ Innovia APM) สำหรับตลาดในประเทศจีน
ในเดือนสิงหาคม 2019 กลุ่มบริษัท Bombardier ได้ลงนามในข้อตกลงกับ National Authority for Tunnels ในกรุงไคโร ประเทศอียิปต์ ซึ่งรวมถึงการพัฒนาและสร้างรถไฟรางเดี่ยว 70 คันจำนวน 4 ขบวนราคา 2.85 พันล้านเหรียญสหรัฐสำหรับสองสายใหม่ระหว่าง East Cairo และเมืองหลวงใหม่ และระหว่างเมืองกิซ่าและเมืองที่ 6 ตุลาคม
ลักษณะทางเทคนิค
รถไฟฟ้ารุ่นอินโนเวีย โมโนเรล มีคุณสมบัติการกำหนดหลายประการ
- ยานพาหนะแบบต่ำ / พื้นต่ำเหนือคานทางวิ่ง[2]
- จมูก / ฝาท้ายที่แตกต่างกัน
- มีทางเชื่อมระหว่างขบวน (เฉพาะในรุ่น 300 เท่านั้น)
- ล้อยางและมอเตอร์แม่เหล็กถาวร
- ตัวรถทำจากอะลูมิเนียมโครงเหล็กฝาท้ายคอมโพสิต
- "ไฟ Warp" ในเสื้อยานพาหนะ
การทำงานแบบไร้คนขับ
อินโนเวีย โมโนเรล ควบคุมด้วยระบบอัตโนมัติเต็มรูปแบบและสามารถใช้ระบบอาณัติสัญญาณควบคุมการเดินรถได้หลากหลาย อย่างไรก็ตามโมโนเรลของริยาดและเซาเปาลูนั้นติดตั้งระบบอาณัติสัญญาณรุ่น CITYFLO 650
การใช้ระบบควรมคุมการเดินรถอัตโนมัติ มีข้อดีหลายประการ รวมถึงการเดินรถที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น ความหน้าเชื่อถือสูง ใช้ความถี่ในการให้บริการได้สูง และสามารถลดค่าบำรุงรักษาการเดินรถทั้งระบบได้
คานทางวิ่ง
โมโนเรลวิ่งบนพื้นที่แคบ ซึ่งวิ่งอยู่บนคานทางวิ่ง (Guidebeams) ยกระดับ ใช้ทางวิ่งปูนหรือเหล็กสำเร็จรูป โดยหล่อหรือสร้างนอกสถานที่แล้วติดตั้งที่บริเวณไซด์งาน คานทางวิ่งมีความกว้าง 690 มิลลิเมตร
Innovia Monorail 300 ได้รับการออกแบบมาเพื่อวิ่งในรัศมีโค้งที่แคบที่สุด 46 เมตรและความชันสูงสุด 6% ประแจของโมโนเรลมีทั้งแบบสับได้รางเดียวหรือประแจแบบสับได้หลายราง
ความปลอดภัย
อินโนเวีย โมโนเรล มีทางเดินอพยพฉุกเฉินตลอดแนวเส้นทาง ทางเดินตลอดแนวฯช่วยให้ผู้โดยสารสามารถอพยพออกจากตัวรถในกรณีฉุกเฉินใดๆ และสามารถใช้ทางเดินเหล่านี้ เพื่อซ่อมแซมและบำรุงรักษาระบบการเดินรถได้
การผลิต
โมโนเรลของ Innovia ทั้งสามรุ่นถูกนำมารวมกันในหลายประเทศ โดยมีโรงงานผลิตหลายแห่งที่ผลิตรถไฟรวมถึงคิงส์ตัน, แคนาดา, อู่หูจีน; Hortolândia, Brazil และ Derby, สหราชอาณาจักร
การใช้งาน
ซีรีส์ อินโนเวีย 100
- สนามบินนานาชาติแทมปา สหรัฐอเมริกา
- Jacksonville Skyway Monorail, สหรัฐอเมริกา
- AirTrain Newark, ท่าอากาศยานนานาชาตินูอาร์ก ลิเบอร์ตี, สหรัฐอเมริกา
ซีรีส์ อินโนเวีย 200
- Robert N. Broadbent ลาสเวกัส, สหรัฐอเมริกา
ซีรีส์ อินโนเวีย 300
- King Abdullah Financial District (KAFD) Monorail, ประเทศซาอุดีอาระเบีย
- สาย 15 (สีเงิน) เซาเปาโลเมโทร ประเทศบราซิล
- รถไฟฟ้าสายสีเหลือง และรถไฟฟ้าสายสีชมพู ประเทศไทย (สายสีเหลืองเปิดให้บริการในวันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ส่วนสายสีชมพูเปิดให้บริการในวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2567)
- Monorail line 1 & 2, อู๋หู, ประเทศจีน
- องค์การแห่งชาติเพื่ออุโมงค์ในกรุงไคโรสายโมโนเรลใหม่ของอียิปต์
รางวัล
Chicago Athenaeum จัดการแข่งขัน Good Design Award ทุกปี ในปี 2014, Innovia Monorail 300 เป็นผู้ชนะรางวัลการออกแบบที่ดีในหมวดการขนส่ง 2014
ดูเพิ่ม
- รถไฟรางเดี่ยว
- บอมบาร์ดิเอร์ อินโนเวีย เอพีเอ็ม
- บอมบาร์ดิเอร์ อินโนเวีย เมโทร
- ฮิตาชิ
- Mitsubishi Heavy Industry
- Scomi SUTRA
อ้างอิง
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
