รัฐและดินแดนสหภาพของประเทศอินเดีย

ประเทศอินเดียเป็นสหพันธรัฐ ประกอบด้วย 28 รัฐ และ 8 ดินแดนสหภาพ^[1] รวมทั้งหมด 36 หน่วยการปกครอง

รัฐและดินแดนสหภาพของประเทศอินเดีย
หมวดหมู่	สหพันธรัฐ
ที่ตั้ง	สาธารณรัฐอินเดีย
จำนวน	28 รัฐ 8 ดินแดนสหภาพ
ประชากร	รัฐ: รัฐสิกขิม – 610,577 คน (น้อยที่สุด) รัฐอุตตรประเทศ – 199,812,341 คน (มากที่สุด) ดินแดนสหภาพ: ลักษทวีป – 64,473 คน (น้อยที่สุด) เดลี – 16,787,941 คน (มากที่สุด)
พื้นที่	รัฐ: รัฐกัว – 3,702 km2 (1,429 sq mi) (น้อยที่สุด) รัฐราชสถาน – 342,269 km2 (132,151 sq mi) (มากที่สุด) ดินแดนสหภาพ: ลักษทวีป – 32 km2 (12 sq mi) (น้อยที่สุด) ลาดัก – 59,146 km2 (22,836 sq mi) (มากที่สุด)
หน่วยการปกครอง	มณฑล (Division), อำเภอ (District)

รายชื่อ

แผนที่แสดง 28 รัฐ และ 8 ดินแดนสหภาพของประเทศอินเดีย (คลิกที่แผนที่เพื่อไปยังบทความของแต่ละรัฐและดินแดนสหภาพ)

รัฐ

รัฐ	ISO 3166-2:IN	รหัส ทะเบียนรถ	สภาเขต	เมืองหลวง	เมืองใหญ่สุด	วันที่จัดตั้ง	ประชากร[2]	พื้นที่ (ตร.กม.)	ภาษา ราชการ[3]	ภาษาราชการ อื่น ๆ[3]
รัฐอานธรประเทศ	IN-AP	AP	ใต้	ไฮเดอราบาด (โดยนิตินัย) อมราวตี (โดยพฤตินัย) [4][5]	วิศาขาปัฏฏนัม	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	49,506,799	160,205	ภาษาเตลูกู	—
รัฐอรุณาจัลประเทศ	IN-AR	AR	ตะวันออกเฉียงเหนือ	อิฏานคร		20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1987	1,383,727	83,743	ภาษาอังกฤษ	—
รัฐอัสสัม	IN-AS	AS	ตะวันออกเฉียงเหนือ	ทิสปุระ	คุวาหาฏี	26 มกราคม ค.ศ. 1950	31,205,576	78,550	ภาษาอัสสัม	ภาษาเบงกอล, ภาษาโบโด
รัฐพิหาร	IN-BR	BR	ตะวันออก	ปัฏนา		26 มกราคม ค.ศ. 1950	104,099,452	94,163	ภาษาฮินดี	ภาษาอูรดู
รัฐฉัตตีสครห์	IN-CT	CG	กลาง	นยารายปุระ	รายปุระ	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000	25,545,198	135,194	ภาษาฮินดี	—
รัฐกัว	IN-GA	GA	ตะวันตก	ปณชี	วัชกู ดา กามา	30 พฤษภาคม ค.ศ. 1987	1,458,545	3,702	ภาษากงกณี	ภาษาอังกฤษ, ภาษามราฐี
รัฐคุชราต	IN-GJ	GJ	ตะวันตก	คานธีนคร	อะห์มดาบาด	1 พฤษภาคม ค.ศ. 1960	60,439,692	196,024	ภาษาคุชราต	—
รัฐหรยาณา	IN-HR	HR	เหนือ	จัณฑีครห์	ฟรีดาบาด	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1966	25,351,462	44,212	ภาษาฮินดี	ภาษาปัญจาบ[6][7]
รัฐหิมาจัลประเทศ	IN-HP	HP	เหนือ	ศิมลา (ฤดูร้อน) ธรรมศาลา (ฤดูหนาว)[8]	ศิมลา	25 มกราคม ค.ศ. 1971	6,864,602	55,673	ภาษาฮินดี	ภาษาสันสกฤต[9]
รัฐฌารขัณฑ์	IN-JH	JH	ตะวันออก	รางจี	ชัมเศทปุระ	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000	32,988,134	74,677	ภาษาฮินดี	ภาษาอูรดู[10]
รัฐกรณาฏกะ	IN-KA	KA	ใต้	เบงคลูรู		1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	61,095,297	191,791	ภาษากันนาดา	ภาษาอังกฤษ
รัฐเกรละ	IN-KL	KL	ใต้	ติรุวนันตปุรัม	โกชิ	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	33,406,061	38,863	ภาษามลยาฬัม	ภาษาอังกฤษ
รัฐมัธยประเทศ	IN-MP	MP	กลาง	โภปาล	อินโดร์	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	72,626,809	308,252	ภาษาฮินดี	—
รัฐมหาราษฏระ	IN-MH	MH	ตะวันตก	มุมไบ (ฤดูร้อน) นาคปุระ (ฤดูหนาว)[11]	มุมไบ	1 พฤษภาคม ค.ศ. 1960	112,374,333	307,713	ภาษามราฐี	—
รัฐมณีปุระ	IN-MN	MN	ตะวันออกเฉียงเหนือ	อิมผาล		21 มกราคม ค.ศ. 1972	2,855,794	22,347	ภาษามณีปุระ	ภาษาอังกฤษ
รัฐเมฆาลัย	IN-ML	ML	ตะวันออกเฉียงเหนือ	ชิลลอง		21 มกราคม ค.ศ. 1972	2,966,889	22,720	ภาษาอังกฤษ	ภาษาคาซี
รัฐมิโซรัม	IN-MZ	MZ	ตะวันออกเฉียงเหนือ	ไอซอล		20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1987	1,097,206	21,081	ภาษาอังกฤษ, ภาษาฮินดี, ภาษามีโซ	—
รัฐนาคาแลนด์	IN-NL	NL	ตะวันออกเฉียงเหนือ	โกหิมา	ทีมาปุระ	1 ธันวาคม ค.ศ. 1963	1,978,502	16,579	ภาษาอังกฤษ	—
รัฐโอฑิศา	IN-OR	OD	ตะวันออก	ภุพเนศวร		26 มกราคม ค.ศ. 1950	41,974,218	155,820	ภาษาโอริยา	—
รัฐปัญจาบ	IN-PB	PB	เหนือ	จัณฑีครห์	ลุธิยานา	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1966	27,743,338	50,362	ภาษาปัญจาบ	—
รัฐราชสถาน	IN-RJ	RJ	เหนือ	ชัยปุระ		1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	68,548,437	342,269	ภาษาฮินดี	ภาษาอังกฤษ
รัฐสิกขิม	IN-SK	SK	ตะวันออกเฉียงเหนือ	กังต็อก		16 พฤษภาคม ค.ศ. 1975	610,577	7,096	ภาษาอังกฤษ, ภาษาเนปาล	ภาษาสิกขิม, ภาษากูรุง, ภาษาเลปชา, ภาษาลิมบู, ภาษามาคัร, ภาษาสุนุวาร์, ภาษาเนวาร์, Rai, ภาษาเศรปา, ภาษาตามาง
รัฐทมิฬนาฑู	IN-TN	TN	ใต้	เจนไน		1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	72,147,030	130,058	ภาษาทมิฬ	ภาษาอังกฤษ
รัฐเตลังคานา	IN-TG	TS	ใต้	ไฮเดอราบาด		2 มิถุนายน ค.ศ. 2014	35,193,978[12]	114,840[12]	ภาษาเตลูกู, ภาษาอูรดู[13]	—
รัฐตริปุระ	IN-TR	TR	ตะวันออกเฉียงเหนือ	อัครตละ		21 มกราคม ค.ศ. 1972	3,673,917	10,492	ภาษาเบงกอล, ภาษาอังกฤษ, ภาษากอกบอรอก	—
รัฐอุตตรประเทศ	IN-UP	UP	เหนือ	ลัคเนา	กานปุระ	26 มกราคม ค.ศ. 1950	199,812,341	243,286	ภาษาฮินดี	ภาษาอูรดู
รัฐอุตตราขัณฑ์	IN-UT	UK	เหนือ	แกร์แซน (ฤดูร้อน) เดห์ราดูน (ฤดูหนาว)[14]	เดห์ราดูน	9 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000	10,086,292	53,483	ภาษาฮินดี	ภาษาสันสกฤต[15]
รัฐเบงกอลตะวันตก	IN-WB	WB	ตะวันออก	โกลกาตา		26 มกราคม ค.ศ. 1950	91,276,115	88,752	ภาษาเบงกอล, ภาษาเนปาล	ภาษาฮินดี, ภาษาโอริยา, ภาษาปัญจาบ, ภาษาสันถาลี, ภาษาอูรดู

ดินแดนสหภาพ

ดินแดนสหภาพ	ISO 3166-2:IN	รหัส ทะเบียนรถ	เมืองหลวง	เมืองใหญ่สุด	ประชากร[2]	พื้นที่ (ตร.กม.)	ภาษา ราชการ[3]	ภาษาราชการ อื่น ๆ[3]
หมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์	IN-AN	AN	พอร์ตแบลร์		380,581	8,249	ภาษาอังกฤษ, ภาษาฮินดี	ภาษาเบงกอล, ภาษาทมิฬ, ภาษาเตลูกู, ภาษามลยาฬัม
จัณฑีครห์	IN-CH	CH	จัณฑีครห์	—	1,055,450	114	ภาษาอังกฤษ, ภาษาฮินดี, ภาษาปัญจาบ	—
ดาดราและนครหเวลี และดามันและดีอู	IN-DD	DD	ดามัน		586,956	603	ภาษาอังกฤษ, ภาษาคุชราต, ภาษาฮินดี	ภาษากงกณี, ภาษามราฐี
เดลี	IN-DL	DL	นิวเดลี	—	16,787,941	1,490	ภาษาอังกฤษ, ภาษาฮินดี	ภาษาปัญจาบ, ภาษาอูรดู[16]
ชัมมูและกัศมีร์	IN-JK	JK	ศรีนคร (ฤดูร้อน) ชัมมู (ฤดูหนาว)	ศรีนคร	12,258,433	55,538	ภาษาอังกฤษ, ภาษาอูรดู	ภาษาโดกรี, ภาษากัศมีร์
ลาดัก	IN-LA	LA	เลห์ (ฤดูร้อน) การ์คิล (ฤดูหนาว)[17]	เลห์	290,492	174,852	ภาษาอังกฤษ, ภาษาลาดัก	—
ลักษทวีป	IN-LD	LD	กวรัตติ		64,473	32	ภาษาอังกฤษ, ภาษามลยาฬัม	—
ปุฑุเจรี	IN-PY	PY	ปุฑุเจรี		1,247,953	492	ภาษาอังกฤษ,[18] ภาษาทมิฬ	ภาษาเตลูกู, ภาษามลยาฬัม

อ้างอิง

1. DelhiAugust 5. "States and Union Territories" (ภาษาอังกฤษ). Know India Programme. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-19. สืบค้นเมื่อ 2020-04-21.
2. "List of states with Population, Sex Ratio and Literacy Census 2011".
3. "Report of the Commissioner for linguistic minorities: 50th report (July 2012 to June 2013)" (PDF). Commissioner for Linguistic Minorities, Ministry of Minority Affairs, Government of India. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 July 2016. สืบค้นเมื่อ 14 January 2015.
4. "After 2200 Years, Amaravati Gets Back Power!".
5. "Data". ap.gov.in. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 August 2017. สืบค้นเมื่อ 27 June 2014.
6. "Haryana grants second language status to Punjabi". Hindustan Times. 28 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-03. สืบค้นเมื่อ 2020-05-19.
7. "Punjabi gets second language status in Haryana". Zee news. 28 January 2010.
8. "Dharamshala Declared Second Capital of Himachal". www.hillpost.in (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-01-21.
9. Pratibha Chauhan (17 February 2019). "Bill to make Sanskrit second official language of HP passed". The Tribune. Shimla. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 February 2019. สืบค้นเมื่อ 18 February 2019.
10. "Research data". ierj.in. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-02-25. สืบค้นเมื่อ 2020-05-19.
11. Monsoon session to start in Maha’s winter Capital Nagpur from July 4
12. "Telangana State Profile". Telangana government portal. p. 34. สืบค้นเมื่อ 11 June 2014.
13. "Urdu Gets First Language Status".
14. "Gairsain Named Uttarakhand's New Summer Capital". The Times of India (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-03-05.
15. "Sanskrit: Reviving the language in today's India – Livemint".
16. "Official Language Act 2000" (PDF). Government of Delhi. 2 July 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 17 July 2015.
17. Excelsior, Daily (12 November 2019). "LG, UT Hqrs, Head of Police to have Sectts at both Leh, Kargil: Mathur". สืบค้นเมื่อ 17 December 2019.
18. "Regional data" (PDF). lawsofindia.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-05-03. สืบค้นเมื่อ 2020-05-19.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Official Government of India website: States and Union Territories