![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/Commentaries_of_the_Analects_of_Confucius.jpg/640px-Commentaries_of_the_Analects_of_Confucius.jpg&w=640&q=50)
โฮอั๋น
From Wikipedia, the free encyclopedia
โฮอั๋น (ป. ค.ศ. 195 – 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 249)[lower-alpha 1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เหอ เยี่ยน (จีน: 何晏; พินอิน: Hé Yàn) ชื่อรอง ผิงชู (จีน: 平叔; พินอิน: Píngshū) เป็นนักปรัชญาและขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นหลานปู่ของโฮจิ๋นผู้เป็นขุนพลและผู้สำเร็จราชการในช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก บิดาของโฮอั๋นชื่อเหอ เซี่ยน เสียชีวิตตั้งแต่อายุไม่มาก อิ่นชื่อผู้เป็นมารดาของโฮอั๋นจึงแต่งงานใหม่กับขุนศึกโจโฉ โฮอั๋นจึงเติบโตในฐานะบุตรบุญธรรมของโจโฉ โฮอั๋นมีชื่อเสียงในเรื่องสติปัญญาและความเป็นนักวิชาการตั้งแต่อายุยังน้อย แต่โฮอั๋นไม่เป็นที่นิยมชมชอบทั้งยังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นคนเย่อหยิ่งและเหลวไหล โฮอั๋นถูกปฏิเสธไม่ให้ดำรงตำแหน่งในราชสำนักทั้งจากจักรพรรดิโจผีและโจยอย แต่ในที่สุดก็กลายเป็นเสนาบดีในช่วงที่โจซองเป็นผู้สำเร็จราชการแทนจักรพรรดิโจฮอง เมื่อสุมาอี้และตระกูลสุมาเข้ายึดอำนาจในราชสำนักในการก่อรัฐประหารในปี ค.ศ. 249 โฮอั๋นก็ถูกประหารชีวิตพร้อมกับขุนนางคนอื่น ๆ ที่ภักดีต่อโจซอง
โฮอั๋น (เหอ เยี่ยน) | |
---|---|
何晏 | |
ราชเลขาธิการกรมบุคลากร (吏部尚書 ลี่ปู้ช่างชู) | |
ดำรงตำแหน่ง ป. ทศวรรษ 240 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 249 (249) | |
กษัตริย์ | โจฮอง |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | ป. ค.ศ. 195 นครหนานหยาง มณฑลเหอหนาน |
เสียชีวิต | 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 249[lower-alpha 1] นครลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน |
คู่สมรส | เจ้าหญิงจินเซียง |
บุพการี |
|
ความสัมพันธ์ |
|
อาชีพ | นักปรัชญา, ขุนนาง |
ชื่อรอง | ผิงชู (平叔) |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/Commentaries_of_the_Analects_of_Confucius.jpg/640px-Commentaries_of_the_Analects_of_Confucius.jpg)
โฮอั๋นพร้อมด้วยหวาง ปี้ (王弼) เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งร่วมของสำนักเต๋าเสฺวียนเสฺว (玄學) โฮอั๋นสังเคราะห์สำนักปรัชญาของลัทธิเต๋าเข้ากับลัทธิขงจื๊อ เพราะโฮอั๋นเชื่อว่าทั้งสองสำนักส่งเสริมซึ่งกันและกัน โฮอั๋นเขียนตำราอธิบายเต้าเต๋อจิงซึ่งมีอิทธิพลอย่างมากในยุคนั้น แต่ไม่มีฉบับสำเนาใด ๆ เหลือรอดมาถึงปัจจุบัน ตำราอธิบายหลุน-ยฺหวี่ที่โฮอั๋นเขียนถือเป็นมาตรฐานและเป็นที่ยอมรับเกือบ 1,000 ปี จนกระทั่งการตีความของโฮอั๋นถูกแทนที่ด้วยตำราอธิบายโดยจู ซีในศตวรรษที่ 14