เทศมณฑลยฺหวินหลิน
เทศมณฑลในประเทศไต้หวัน / From Wikipedia, the free encyclopedia
เทศมณฑลยฺหวินหลิน (พินอิน: Yúnlín Xiàn; เป่อ่วยยี: Hûn-lîm-koān) เป็นเทศมณฑลหนึ่งทางตะวันตกของประเทศไต้หวัน ตั้งอยู่ทางตะวันออกของช่องแคบไต้หวัน ทางตะวันตกของเทศมณฑลหนานโถว ติดกับเทศมณฑลจางฮว่าโดยมีแม่น้ำจั๋วฉุ่ยเป็นเส้นแบ่งอาณาเขต และติดกับเทศมณฑลเจียอี้โดยมีแม่น้ำเป๋ย์ก่างเป็นเส้นแบ่งอาณาเขต เมืองหลวงของเทศมณฑลคือ นครโต่วลิ่ว ซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเทศมณฑล เป็นเทศมณฑลเดียวบนเกาะหลักของไต้หวันที่ไม่มีเมืองที่มีชื่อเดียวกันกับชื่อของเทศมณฑล
เทศมณฑลยฺหวินหลิน 雲林縣 | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
สถานที่ต่าง ๆ ในเทศมณฑลยฺหวินหลิน | |||||||||||||
![]() ที่ตั้งของเทศมณฑลยฺหวินหลินในประเทศไต้หวัน | |||||||||||||
พิกัด: 23°42′18″N 120°28′34″E | |||||||||||||
ประเทศ | ![]() | ||||||||||||
มณฑล | มณฑลไต้หวัน (ยุบแล้วในทางพฤตินัย) | ||||||||||||
ภูมิภาค | ภาคตะวันตก | ||||||||||||
เมืองหลวง | โต่วลิ่ว | ||||||||||||
เมืองใหญ่สุด | โต่วลิ่ว | ||||||||||||
การแบ่งเขตการปกครอง | 1 นคร, 5 เมือง, 14 ตำบล | ||||||||||||
การปกครอง | |||||||||||||
• ผู้ว่าการเทศมณฑล | จาง ลี่ชั่น (ก๊กมินตั๋ง) | ||||||||||||
พื้นที่ | |||||||||||||
• ทั้งหมด | 1,290.84 ตร.กม. (498.40 ตร.ไมล์) | ||||||||||||
อันดับพื้นที่ | 13 จาก 22 | ||||||||||||
ประชากร (กันยายน 2019) | |||||||||||||
• ทั้งหมด | 682,066 คน | ||||||||||||
• อันดับ | 12 จาก 22 | ||||||||||||
• ความหนาแน่น | 530 คน/ตร.กม. (1,400 คน/ตร.ไมล์) | ||||||||||||
เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานชาติ) | ||||||||||||
รหัส ISO 3166 | TW-YUN | ||||||||||||
เว็บไซต์ | www.yunlin.gov.tw | ||||||||||||
|
เทศมณฑลยฺหวินหลิน | |||||||||||||||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 雲林縣 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||
เทศมณฑลยฺหวินหลินเป็นส่วนหนึ่งของที่ราบเจียหนาน ที่ราบที่ขึ้นชื่อเรื่องเกษตรกรรม ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรของเทศมณฑลยฺหวินหลิน ได้แก่ ส้มโอ ใบชา ซึงฉ่าย มะละกอ และแตงไทย มีการผลิตไฟฟ้าพลังน้ำจากแม่น้ำในยฺหวินหลิน ยฺหวินหลินเป็นหนึ่งในเทศมณฑลที่พัฒนาน้อยที่สุดบนชายฝั่งตะวันตก และต้องประสบกับการย้ายถิ่นประชากรออกจากชนบทสู่เมือง[2]