หมู่เกาะจินเหมิน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หมู่เกาะจินเหมิน หรือ คีมอย, กิมหมึง (จีน: 金門縣; พินอิน: Jīnmén Lièdǎo; ฮกเกี้ยน: Kinmen) หมู่เกาะขนาดเล็กซึ่งในปัจจุบันได้ขึ้นอยู่ภายใต้การปกครองของสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)[2][3] ชื่อเกาะมีความหมายว่า ประตูทองคำ[3] ตั้งอยู่ใกล้กับนครเซี่ยเหมิน ในมณฑลฝูเจี้ยนของสาธารณรัฐประชาชนจีน (จีนแผ่นดินใหญ่) ซึ่งห่างกันเพียง 6 กิโลเมตรเท่านั้น[3] ปัจจุบันหมู่เกาะจินเหมินได้รับการพัฒนาให้เป็นเสมือนเมืองหน้าด่าน เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวจากจีนแผ่นดินใหญ่ที่เดินทางไปท่องเที่ยวยังเกาะไต้หวัน จึงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับนครเซี่ยเหมินได้อย่างรวดเร็ว[3]
เทศมณฑลจินเหมิน 金門縣 คีมอย | |
|---|---|
 สถานที่ต่าง ๆ ในเทศมณฑลจินเหมิน | |
 ธง  ตรา | |
 | |
| พิกัด: 24°26′N 118°20′E | |
| ประเทศ |  สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) |
| มณฑล | มณฑลฝูเจี้ยน (ถูกยุบแล้ว) |
| ศูนย์กลางการปกครอง | จินเฉิง |
| เมืองใหญ่สุด | จินเฉิง |
| จำนวนตำบลและหมู่บ้าน | 3 เมือง, 3 ตำบล 37 หมู่บ้าน (หมู่บ้านในเมือง 24 แห่ง, หมู่บ้านชนบท 13 แห่ง) |
| การปกครอง | |
| • ผู้บริหารเทศมณฑล | หยาง เจิ้นอู๋ (楊鎮浯) (ก๊กมินตั๋ง) |
| พื้นที่[1][lower-alpha 1] | |
| • ทั้งหมด | 153.011 ตร.กม. (59.078 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | ที่ 20 จาก 22 |
| ประชากร (ธันวาคม 2014) | |
| • ทั้งหมด | 127,723 คน |
| • อันดับ | ที่ 20 จาก 22 |
| • ความหนาแน่น | 830 คน/ตร.กม. (2,200 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานไต้หวัน) |
| รหัส ISO 3166 | TW-KIN |
| เว็บไซต์ | www.kinmen.gov.tw/ |
| จินเหมิน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 金門 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ไปรษณีย์ | Kinmen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| เทศมณฑลจินเหมิน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 金門縣 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| แผนที่ | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| ชื่อ | อักษรจีน | พินอิน ภาษาจีนกลาง | เป่อ่วยจี ภาษาฮกเกี้ยน | ความหมาย |
| เมืองจินเฉิง | 金城鎮 | Jīnchéng | Kim-siâⁿ-tìn | เมืองทอง |
| เมืองจินชา | 金沙鎮 | Jīnshā | Kim-soaⁿ-tìn | ทรายทอง |
| เมืองจินหู | 金湖鎮 | Jīnhú | Kim-ô·-tìn | ทะเลสาบทอง |
| ตำบลจินหนิง | 金寧鄉 | Jīnníng | Kim-lêng-hiong | ทองสงบ |
| ตำบลเลี่ยยวี่ | 烈嶼鄉 | Lièyǔ | Lia̍t-sū-hiong | เกาะกล้าหาญ |
| ตำบลอูชิว | 烏坵鄉 | Wūqiū | O·-kiu-hiong | ภูเขาสีดำ |
ประชากรส่วนมากที่อาศัยอยู่ดั้งเดิมบนเกาะจินเหมินเป็นชาวฮกเกี้ยน และใช้ภาษาหมิ่นหนาน (ฮกเกี้ยน) แต่เนื่องจากการแยกตัวออกมาจากการปกครองของสาธารณรัฐประชาชนจีน (จีนแผ่นดินใหญ่) พวกเขาจึงเรียกภาษาของพวกเขาว่า ภาษาจินเหมิน เพื่อให้เกิดความแตกต่างกับภาษาไต้หวันซึ่งใช้บนเกาะไต้หวัน ทั้งนี้ทั้งสองภาษาทั้งจินเหมินและไต้หวัน ก็สามารถใช้สื่อสารด้วยกันเข้าใจกันได้อย่างดี แต่ด้วยลักษณะภูมิประเทศของจินเหมินที่ห่างจากจีนแผ่นดินใหญ่ไม่มากนัก ทำให้มีผู้คนในเมืองอูชิวใช้ภาษาปู้เซียน ซึ่งมีความแตกต่างกับภาษาหมิ่นหนาน ที่ใช้กันโดยทั่วของประชากรในแถบหมู่เกาะจินเหมิน
ชาวจินเหมินมีความเชื่อเกี่ยวกับเทพเสือ และนิยมประดับประดาไว้ตามบ้าน โดยเชื่อว่าเทพองค์นี้จะดลบันดาลและปัดเป่าทุกขภัย และดูแลผืนน้ำเพื่อไม่ให้เกิดลมพายุ[3] และศิลปกรรมของชาวจินเหมินนิยมตกแต่งให้สีสันฉูดฉาดลดลายสดใสสวยงาม[3]
ด้วยความที่หมู่เกาะจินเหมินมีความสะอาด เงียบสงบ และบรรยากาศดี ทำให้ในจินเหมินเองมีสินค้าท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงอย่าง ข้าวฟ่าง, เหล้าข้าวฟ่าง, ขนมถั่วบด และมีดที่ทำมาจากแผ่นเหล็กหุ้มระเบิดในสงคราม 823 ในปี ค.ศ. 1958 ระหว่างเซี่ยเหมินกับจินเหมิน[3] นอกจากนี้จินเหมินยังได้รับอานิสงส์จากการท่องเที่ยวระหว่างจีนแผ่นดินใหญ่กับเกาะไต้หวัน ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางผ่านจินเหลียน[2][4][5] และได้รับการพัฒนาเป็นเมืองท่องเที่ยว[3]
หลังจากการเริ่มนโยบายเกี่ยวกับการคมนาคมระหว่างจีนแผ่นดินใหญ่กับเกาะไต้หวัน ทำให้จินเหมินเริ่มมีความสำคัญในการเป็นหนึ่งเมืองนำร่องในการเป็นช่องทางการเดินเรือตามนโยบาย 3 ตัวเชื่อมย่อย (Mini Three Links) ซึ่งส่งผลให้จินเหมินกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับเซี่ยเหมินในระยะเวลาอันรวดเร็ว[3] ในเขตเสียงอัน (翔安区) ของเซี่ยเหมินยังมีเกาะต้าเติง (大嶝岛) ซึ่งเป็นเขตตลาดสินค้าปลอดภาษี (Duty free market) มีชื่อว่า ตลาดค้าขายสินค้าขนาดเล็กไต้หวัน (对台小额贸易市场) เป็นตลาดที่มีจุดเด่นเนื่องจากเป็นสถานที่ซื้อขายสินค้านำเข้าจากเกาะจินเหมินและเกาะไต้หวันที่ปลอดภาษีนำเข้าและภาษีมูลค่าเพิ่ม แต่มีการจำกัดปริมาณยอดการซื้อ ตลาดแห่งนี้เปิดในปี ค.ศ. 1995 เป็นเขตปลอดภาษีที่ดึงดูดลูกค้าชาวจีนและต่างชาติเป็นจำนวนมาก เป็นช่องทางสำคัญด้านการค้าระหว่างช่องแคบไต้หวัน ซึ่งจากสถิติศุลกากรนครเซี่ยเหมินระบุว่า ในเดือนมกราคม-สิงหาคม ค.ศ. 2008 ตลาดแห่งนี้ได้รองรับสินค้านำเข้าจากไต้หวันกว่า 8,277 ตัน หรือคิดเป็นมูลค่ารวมกว่า 8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[3]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
