รัฐปัญจาบ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ปัญจาบ (ปัญจาบ: ਪੰਜਾਬ) เป็นรัฐหนึ่งในตอนเหนือของประเทศอินเดีย ติดกับรัฐชัมมูและกัศมีร์ทางตอนเหนือ, รัฐหิมาจัลประเทศทางตะวันออก, รัฐหรยาณาทางใต้และตะวันออกเฉียงใต้, รัฐราชสถานทางตะวันตกเฉียงใต้ และแคว้นปัญจาบ ประเทศปากีสถานทางตะวันตก รัฐปัญจาบครอบคลุมพื้นที่ 50,362 ตารางกิโลเมตร หรือ 1.53% พื้นที่ในประเทศอินเดีย คิดเป็นรัฐที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่ 20 ของประเทศ มีประชากร 27,704,236 คน (2011) คิดเป็นรัฐที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 16 ของประเทศ และประกอบด้วย 22 เขต ประชากรใช้ภาษาหลักคือภาษาปัญจาบ อันเป็นภาษาราชการของรัฐ กลุ่มชาติพันธุ์ประกอบด้วยชาวปัญจาบ และมีประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาซิกข์ ราว 58% ของประชากรในรัฐ เมืองหลวงของรัฐคือจัณฑีครห์ ซึ่งเป็นเมืองหลวงร่วมกับรัฐหรยาณาซึ่งอยู่ติดกัน
รัฐปัญจาบ | |
---|---|
ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน: หริมนเทียรสาหิบ, พรมแดนวากาห์, วีรสเตขาลสา, กีลามูบารัค, การแสดงภังครา, อนุสรณ์สถานเหตุกราดยิงที่จลิยานวาลาบาค | |
ที่มาของชื่อ: ปัญจ (ห้า) และ อาบ (น้ำ) | |
ที่ตั้งของปัญจาบในประเทศอินเดีย | |
พิกัด (จัณฑีครห์): 30.79°N 75.84°E / 30.79; 75.84 | |
ประเทศ | อินเดีย |
เมืองหลวง | จัณฑีครห์† |
เมืองใหญ่สุด | ลุธิอาณา |
อำเภอ | 22 อำเภอ |
การปกครอง | |
• ราชยปาล | วิชาเยนทรปาล สิงห์ (Vijayendrapal Singh) |
• มุกขยมนตรี | กัปตันอมรินทร สิงห์ (Captain Amarinder Singh) (พรรค INC) |
• นิติบัญญัติ | ระบบสภาเดี่ยว (117 ที่นั่ง) |
• โลกสภา | โลกสภา (13 ที่นั่ง) ราชยสภา (7 ที่นั่ง) |
• ศาลสูง | ศาลสูงปัญจาบและหรยาณา†† |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 50,362 ตร.กม. (19,445 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 20 |
ความสูงจุดสูงสุด | 551 เมตร (1,808 ฟุต) |
ความสูงจุดต่ำสุด | 150 เมตร (490 ฟุต) |
ประชากร (2011)[1] | |
• ทั้งหมด | 27,743,338 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 16 |
• ความหนาแน่น | 550 คน/ตร.กม. (1,400 คน/ตร.ไมล์) |
เดมะนิม | ชาวปัญจาบ (Punjabi) |
จีดีพี (2018–19)[2][3] | |
• รวม | ₹5.18ข้อผิดพลาดนิพจน์: "lc" เป็นคำที่ไม่รู้จัก |
• ต่อประชากร | ₹153,061 |
เขตเวลา | UTC+05:30 (IST) |
รหัส ISO 3166 | IN-PB |
เอชดีไอ (2018) | 0.723 (สูง)[4] · 9th |
การรู้หนังสือ (2011) | 76.68% |
ภาษาทางการ | ภาษาปัญจาบ[5] |
เว็บไซต์ | punjab |
^† เมืองหลวงร่วมกับรัฐหรยาณา ††เก่นกันทั้งในปัญจาบ หรยาณา และจัณฑีครห์ | |
สัญลักษณ์ของรัฐปัญจาบ | |
ตรา | ตราสัญลักษณ์ปัญจาบ (เสาอโศก ต้นข้าว และดาบไขว้) |
ภาษา | ภาษาปัญจาบ |
การแสดง | ภังครา, Giddha |
สัตว์ | แอนทิโลปอินเดีย |
สัตว์ปีก | Northern goshawk[6] (Accipiter gentilis) |
ในอดีจบริเวณรัฐปัญจาบเป็นที่ตั้งของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ จนถึงประมาณ 1900 ปีก่อนคริสตกาล ได้ถูกรุกรานโดยอเล็กซานเดอร์มหาราช เมื่อ 330 ปีก่อนคริสตกาล และต่อมาถูกปกครองโดยพระเจ้าจันทรคุปตเมารยะ กษัตริย์ไชนะ ภายใต้คำแนะนำของปราชญ์นามว่าจาณักยะ ปัญจาบกลายมาเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรคุปตะ, อาณาจักรของชาว Alchon Huns, อาณาจักรของพระเจ้าหรรษวรรธนะ แห่งอาณาจักร Pushyabhuti และอาณาจักรมองโกล ต่อมาประมาณ ค.ศ. 1000 ถูกรุกรานโดยมุสลิมและกลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐสุลต่านเดลี และ อาณาจักรโมกุล ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันศาสนาซิกข์ก็ถือกำเนิดขึ้นในปัญจาบ และสมาพันธรัฐซิกข์ (Sikh Confederacy) ก็ถือกำเนิดขึ้นและเข้าปกครองบริเวณปัญจาบหลังการล่มสลายของอาณาจักรโมกุล และรวมเป็นอาณาจักรซิกข์โดยมหาราชารันจิต สิงห์ หลังการเข้ามาของบริษัทอินเดียตะวันออกของบริเตนและสงครามอังกฤษ-ซิกข์ในปี 1849 จังหวัดปัญจาบของบริทิชอินเดียได้ถูกแบ่งเป็นปัญจาบตะวันตกและปัญจาบตะวันออก ตามความแตกต่างทางศาสนา ซึ่งต่อมาปัญจาบตะวันตกรวมเข้ากับประเทศมุสลิม ปากีสถาน และปัญจาบตะวันออก (ต่อมาเรียกว่า ปัญจาบของอินเดีย) ถูกรวมเข้ากับ PEPSU ก่อนจะถูกแบ่งอาณาเขตใหม่ตามภาษาพูด เป็นรัฐหรยาณา ซึ่งเป็นชนกลุ่มพูดสำเนียงหรยาณีของภาษาฮินดี, รัฐหิมาจัลประเทศซึ่งพูดภาษาปหารี และรัฐปัญจาบซึ่งพูดภาษาปัญจาบในปัจจุบัน
เศรษฐกิจของปัญจาบขับเคลื่อนด้วยเกษตรกรรมเป็นหลัก ด้วยแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์[7] อุตสาหกรรมอื่น ๆ ประกอบด้วยชิ้นส่วนทางวิทยาศาสตร์ ผลิตผลทางการเกษตร ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ บริการด้านการเงิน เครื่องจักรเครื่องกล ผ้าดิบ เสื้อผ้า เครื่องจักรเย็บผ้า อุปกรณ์กีฬา แป้ง ปุ๋ย จักรยาน น้ำมันสน น้ำตาล และการท่องเที่ยว นอกจากนี้ปัญจาบมีโรงงานกลึงโลหะ (metal rolling) มากที่สุดในอินเดีย โดยเฉพาะใน "เมืองเหล็กกล้า" หรือ Mandi Gobindgarh ใน Fatehgarh Sahib district