คองเกรสแห่งชาติอินเดีย

คองเกรสแห่งชาติอินเดีย (Indian National Congress; pronunciation^ⓘ) (INC, นิยมเรียกย่อ ๆ ว่า พรรคคองเกรส หรือ คองเกรส) เป็นพรรคการเมืองในประเทศอินเดียที่มีรากฐานอันแพร่หลาย^[21] เป็นหนึ่งในสองพรรคที่ใหญ่ที่สุดในอินเดีย ควบคู่ไปกับพรรคภารติยชนตา^[22] พรรคคองเกรสก่อตั้งขึ้นในปี 1885 และเป็นพรรคชาตินิยมสมัยใหม่พรรคแรกที่เกิดขึ้นในจะจักรวรรดิบริเตนในเอเชียและแอฟริกา^{[lower-alpha 1][23]} ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา โดยเฉพาะหลังปี 1920 ภายใต้การนำของมหาตมะ คานธี พรรคคองเกรสได้กลายมาเป็นผู้นำสำคัญในการเคลื่อนไหวเรียกร้องเอกราชของอินเดีย^[24] พรรคคองเกรสได้นำพาให้ประเทศอินเดียหลุดพ้นจากสหราชอาณาจักร,^{[lower-alpha 2][25][lower-alpha 3][26]} และมีผลอย่างมากต่อการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมสายชาตินิยมต่าง ๆ ในจักรวรรดิอังกฤษ^{[lower-alpha 4][23]}

คองเกรสแห่งชาติอินเดีย Indian National Congress
ชื่อย่อ	INC
ผู้ก่อตั้ง	อัลลัน ออคเทวเวียน วิลเลียม วัดเดอร์เบิร์น ดับเบิลยู. ซี. บอนเนอร์จี สุเรนทรนาถ บาเนร์จี โมโนโมหัน โฆเส ลัลโมหัน โฆษ บาดรุดดีน ตยาบจี เอ็ม. จี. รานาเด ดาดาไภ นาวโรจี ดินศอว วาจา เพโรเซสชาห์ เมห์ตา
ประธาน	ซอนยา คานธี (ชั่วคราว)
คณะผู้บริหารสูงสุด	คณะกรรมการออล์อินเดียคองเกรส
ประธานในรัฐสภา	ซอนยา คานธี[1]
ผู้นำในโลกสภา	อาธีร์ รันชัน เชาธุรี[2]
ผู้นำในราชยสภา	Mallikarjun Kharge (ผู้นำฝ่ายค้าน)[3]
ก่อตั้ง	28 ธันวาคม 1885 (138 ปีก่อน) (1885-12-28)
ที่ทำการ	24, ถนนอัคบาร์, นิวเดลี-110001[4]
หนังสือพิมพ์	คองเกรสสนเทศ เนชันนอลเฮรอลด์
ฝ่ายนักเรียนนักศึกษา	สหภาพนักเรียนนักศึกษาแห่งชาติอินเดีย
ฝ่ายเยาวชน	คองเกรสเยวชนอินเดีย
ฝ่ายสตรี	คองเกรสออล์อินเดียมหิลา
ปีกแรงงาน	คองเกรสสหภาพการค้าแห่งชาติอินเดีย
สมาชิกภาพ	20 ล้าน[5]
อุดมการณ์	เสรีนิยมสังคม[6][7][8][9] ประชาธิปไตยสังคม[10][11] ชาตินิยมพลเมือง[7] รัฐฆราวาสนิยม[7] บิ๊กเต็นต์[10][12]
จุดยืน	กลาง[13] ถึง ซ้ายกลาง[14]
กลุ่มระดับสากล	พรอเกสสีฟอัลไลอันซ์[15] ซอเชียลลิสต์อินเทอร์เนชันนอล[16]
สี	น้ำเงินท้องฟ้า[17][18]
สถานะโดย ECI	พรรคแห่งชาติ[19]
พันธมิตร	พันธมิตรยูไนเต็ดพรอเกรสสีฟ (All India) พันธมิตรเดมอเครติกพรอเกรสสีฟ (รัฐทมิฬนาฑู) มหาวิกสอัฆที (รัฐมหาราษฏระ) มหาคาถพันธัน (รัฐพิหาร) มหาคาถพันธัน (รัฐฌารขัณฑ์) เซอคูลาร์พรอเกรสสีฟฟรอนท์ (มณีปุระ) ยูไนเท็ดเดมอเครติกฟรอนต์ (รัฐเกรละ)
ที่นั่งในโลกสภา	50 / 543 (ปัจจุบัน 542 ตำแหน่ง และ 1 ว่าง)
ที่นั่งในราชยสภา	40 / 245 (ปัจจุบัน 241 ตำแหน่ง และ 4 ว่าง)[20]
ที่นั่งในสภานิติบัญญัติประจำรัฐต่าง ๆ	727 / 4,121 (ปัจจุบัน 3983 คน และ 136 ว่าง) (see complete list)
ที่นั่งในคณะกรรมการนิติบัญญัติประจำรัฐต่าง ไ	55 / 426 (ปัจจุบัน 373 คน และ 53 ว่าง) (see complete list)
จำนวนรัฐและดินแดนสหภาพที่เป็นรัฐบาล	6 / 31 (currently 28 รัฐ และ 2 ยูที)
เว็บไซต์
www.inc.in
การเมืองอินเดีย รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

เชิงอรรถ

หมายเหตุ

1. "The first modern nationalist movement to arise in the non-European empire, and one that became an inspiration for many others, was the Indian Congress."^[23]
2. "South Asian parties include several of the oldest in the post-colonial world, foremost among them the 129-year-old Indian National Congress that led India to independence in 1947"^[25]
3. "The organization that led India to independence, the Indian National Congress, was established in 1885."^[26]
4. "... anti-colonial movements ... which, like many other nationalist movements elsewhere in the empire, were strongly infuenced by the Indian National Congress."^[23]

อ้างอิง

1. "A day before Rahul takes over, Sonia says she'll retire". The Hindu. 16 December 2017. สืบค้นเมื่อ 17 December 2017.
2. "After Rahul Gandhi refuses, Congress names Adhir Ranjan Chowdhury as its leader in Lok Sabha: Reports". Times Now. 18 June 2019. สืบค้นเมื่อ 18 June 2019.
3. Politics hidden (8 June 2014). "Ghulam Nabi Azad named Congress party leader in Rajya Sabha". Firstpost. สืบค้นเมื่อ 16 August 2018.
4. "Rent relief unlikely for Congress's Delhi properties | India News – Times of India". M.timesofindia.com. สืบค้นเมื่อ 16 August 2018.
5. "Indian National Congress – Policy and structure". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 17 November 2014.
6. N. S. Gehlot (1991). The Congress Party in India: Policies, Culture, Performance. Deep & Deep Publications. pp. 150–200. ISBN 978-81-7100-306-8.
7. Soper, J. Christopher; Fetzer, Joel S. (2018). Religion and Nationalism in Global Perspective. Cambridge University Press. pp. 200–210. ISBN 978-1-107-18943-0.
8. DeSouza, Peter Ronald (2006). India's Political Parties Readings in Indian Government and Politics series. SAGE Publishing. p. 420. ISBN 978-9-352-80534-1.
9. Rosow, Stephen J.; George, Jim (2014). Globalization and Democracy. Rowman & Littlefield. pp. 91–96. ISBN 978-1-442-21810-9.
10. Lowell Barrington (2009). Comparative Politics: Structures and Choices. Cengage Learning. p. 379. ISBN 978-0-618-49319-7.
11. Agrawal, S. P.; Aggarwal, J. C., บ.ก. (1989). Nehru on Social Issues. New Delhi: Concept Publishing. ISBN 978-817022207-1.
12. Meyer, Karl Ernest; Brysac, Shareen Blair (2012). Pax Ethnica: Where and How Diversity Succeeds. PublicAffairs. p. 50. ISBN 978-1-61039-048-4. สืบค้นเมื่อ 7 April 2016.
13. "India's election results were more than a 'Modi wave'". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 31 May 2019. The BJP's primary rival, the centrist Indian National Congress (Congress), won only 52 seats.
14. Saez, Lawrence; Sinha, Aseema (2010). "Political cycles, political institutions and public expenditure in India, 1980–2000". British Journal of Political Science. 40 (1): 91–113. doi:10.1017/s0007123409990226.
15. "Progressive Alliance Participants". Progressive Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2015. สืบค้นเมื่อ 20 March 2016.
16. "Full Member Parties of Socialist International". Socialist International.
17. "India General (Lok Sabha) Election 2014 Results". mapsofindia.com.
18. "Election Results India, General Elections Results, Lok Sabha Polls Results India – IBNLive". in.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 April 2015.
19. "List of Political Parties and Election Symbols main Notification Dated 18.01.2013" (PDF). India: Election Commission of India. 2013. สืบค้นเมื่อ 9 May 2013.
20. "STRENGTHWISE PARTY POSITION IN THE RAJYA SABHA". Rajya Sabha. สืบค้นเมื่อ 14 July 2018.
21. "Indian National Congress". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 26 February 2018.
22. "In Numbers: The Rise of BJP and decline of Congress". The Times of India. 19 พฤษภาคม 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2017. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2017.
23. Marshall, P. J. (2001), The Cambridge Illustrated History of the British Empire, Cambridge University Press, p. 179, ISBN 978-0-521-00254-7
24. "Information about the Indian National Congress". www.open.ac.uk. Arts & Humanities Research council. สืบค้นเมื่อ 29 July 2015.
25. Chiriyankandath, James (2016), Parties and Political Change in South Asia, Routledge, p. 2, ISBN 978-1-317-58620-3
26. Kopstein, Jeffrey; Lichbach, Mark; Hanson, Stephen E. (2014), Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order, Cambridge University Press, p. 344, ISBN 978-1-139-99138-4

แหล่งข้อมูล

• Mahendra Prasad Singh (1981). Split in a Predominant Party: The Indian National Congress in 1969. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-140-9.

อ่านเพิ่มเติม

• The Indian National Congress: An Historical Sketch, by Frederick Marion De Mello. Published by H. Milford, Oxford University Press, 1934.
• The Indian National Congress, by Hemendra Nath Das Gupta. Published by J. K. Das Gupta, 1946.
• Indian National Congress: A Descriptive Bibliography of India's Struggle for Freedom, by Jagdish Saran Sharma. Published by S. Chand, 1959.
• Social Factors in the Birth and Growth of the Indian National Congress Movement, by Ramparkash Dua. Published by S. Chand, 1967.
• Split in a Predominant Party: The Indian National Congress in 1969, by Mahendra Prasad Singh. Abhinav Publications, 1981. ISBN 81-7017-140-7.
• Concise History of the Indian National Congress, 1885–1947, by B. N. Pande, Nisith Ranjan Ray, Ravinder Kumar, Manmath Nath Das. Published by Vikas Pub. House, 1985. ISBN 0-7069-3020-7.
• The Indian National Congress: An Analytical Biography, by Om P. Gautam. Published by B.R. Pub. Corp., 1985.
• A Century of Indian National Congress, 1885–1985, by Pran Nath Chopra, Ram Gopal, Moti Lal Bhargava. Published by Agam Prakashan, 1986.
• The Congress Ideology and Programme, 1920–1985, by Pitambar Datt Kaushik. Published by Gitanjali Pub. House, 1986. ISBN 81-85060-16-9.
• Struggling and Ruling: The Indian National Congress, 1885–1985, by Jim Masselos. Published by Sterling Publishers, 1987.
• The Encyclopedia of Indian National Congress, by A. Moin Zaidi, Shaheda Gufran Zaidi, Indian Institute of Applied Political Research. Published by S.Chand, 1987.
• Indian National Congress: A Reconstruction, by Iqbal Singh, Nehru Memorial Museum and Library. Published by Riverdale Company, 1988. ISBN 0-913215-32-5.
• INC, the Glorious Tradition, by A. Moin Zaidi, Indian National Congress. AICC. Published by Indian Institute of Applied Political Research, 1989.
• Indian National Congress: A Select Bibliography, by Manikrao Hodlya Gavit, Attar Chand. Published by U.D.H. Pub. House, 1989. ISBN 81-85044-05-8.
• The Story of Congress PilgrFile: 1885–1985, by A. Moin Zaidi, Indian National Congress. Published by Indian Institute of Applied Political Research, 1990. ISBN 81-85355-46-0. (7 vols)
• Indian National Congress in England, by Harish P. Kaushik. Published by Friends Publications, 1991.
• Women in Indian National Congress, 1921–1931, by Rajan Mahan. Published by Rawat Publications, 1999.
• History of Indian National Congress, 1885–2002, by Deep Chand Bandhu. Published by Kalpaz Publications, 2003. ISBN 81-7835-090-4.
• Bipan Chandra, Amales Tripathi, Barun De. Freedom Struggle. India: National Book Struggle. ISBN 978-81-237-0249-0.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ
• คองเกรสแห่งชาติอินเดีย ที่เว็บไซต์ Curlie
• Congress Party แหล่งข้อมูลบนเครือข่ายเว็บจัดทำโดย GovPubs ที่หอสมุดมหาวิทยาลัยโคโลราโด โบลเดอร์
• ผลงานเกี่ยวกับ/โดย คองเกรสแห่งชาติอินเดีย ที่อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์
• คองเกรสแห่งชาติอินเดีย ที่สารานุกรมบริตานิกา