ซีเอเอซีแอร์ไลน์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ซีเอเอซีแอร์ไลน์ (จีน: 中国民航; พินอิน: Zhōngguó mínháng; อังกฤษ: CAAC Airlines) เป็นสายการบินสัญชาติจีนในอดีต มีฐานะเป็นสายการบินในสังกัดของสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน (ซีเอเอซี) และสายการบินพาณิชย์เพียงสายการบินเดียวในประเทศจีนในขณะนั้น ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1952 โดยใช้ชื่อ "บริษัทการบินประชาชนจีน" (จีน: 中國人民航空公司; พินอิน: Zhōngguó rénmín hángkōnggōngsī; อังกฤษ: People's Aviation Company of China) และถูกผนวกรวมกับซีเอเอซีเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 1953 ซีเอเอซีแอร์ไลน์ปิดตัวและแยกออกเป็นหกสายการบินใน ค.ศ. 1988 แยกตามภูมิภาคที่ตั้ง ซึ่งต่อมาสายการบินดังกล่าวได้ควบรวมกิจการจนเหลือเพียงสามสายการบินหลักได้แก่แอร์ไชนา (ปักกิ่ง) ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (กว่างโจว) และไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (เซี่ยงไฮ้)
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
| |||||||
ก่อตั้ง | 1952 (ในฐานะ "บริษัทการบินประชาชนจีน") 1953 (ในฐานะ "ซีเอเอซีแอร์ไลน์") | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
เลิกดำเนินงาน | 1988 (แยกออกเป็นหกสายการบิน) | ||||||
ท่าหลัก |
| ||||||
จุดหมาย | 85 เมืองใน 25 ประเทศ (1987) | ||||||
บริษัทแม่ | สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน | ||||||
สำนักงานใหญ่ | ปักกิ่ง ประเทศจีน | ||||||
บุคลากรหลัก | Director of the General Office |
ซีเอเอซีเริ่มดำเนินเส้นทางบินระหว่างประเทศเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1962 โดยเริ่มจากกลุ่มประเทศคอมมิวนิสต์ได้แก่สหภาพโซเวียต มองโกเลีย เกาหลีเหนือ ลาว พม่า บังกลาเทศ เวียดนามเหนือ และกัมพูชา[1] และขยายไปยังสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย และประเทศอื่น ๆ ในทวีปยุโรปและภูมิภาคตะวันออกกลาง ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 โดยใช้เครื่องบินโบอิงเป็นหลัก ในขณะที่เส้นทางบินไปยังยุโรปตะวันออกจะใช้เครื่องบินที่ผลิตในสหภาพโซเวียต[2]
เครื่องบินของซีเอเอซีจะมีลำตัวสีขาว มีธงชาติจีนประดับส่วนหาง มีแถบสีน้ำเงินสองแถบขนาบแต่ละข้าง และประดับด้วยตราสัญลักษณ์ของซีเอเอซีและลายมือพู่กันจีนของอดีตประธานคณะมนตรีรัฐกิจโจว เอินไหล[3]