Injaci
From Wikipedia, the free encyclopedia
Injaci i Antiokisë ose Shën Jaci (lindi rreth vitit 35, dhe vdiq dëshmor i fesë krishterë, rreth 98-110) ishte një ipeshkv i Antiokisë, në qindvjeçarin e II, pas Shën Pjetrit dhe Evodiusit të Antiokisë, i cili vdiq rreth vitit 68. Eusebiusi, në Historia Ecclesiastica, II.iii.22) shënon që Injaci ishte pasuesi i Evodiusit. Theodoreti (Dial. Immutab., I, iv, 33a) rrëfen që, Sh. Pjetri vetë e emëroi Injacin në postin e ipeshkvit. Injaci mbante edhe emrin Theoforos - ai që mban Perëndinë (në zemër), ka mundësi të ketë qënë nxënësi i apostullit Gjon. Injaci mbahet si një prej Etërve apostolikë (grupi i mëparshëm autoritar i Etërve të kishës) dhe është shenjt për të dyja kishat: Kishën katolike, e cila kremton ditën e tij me 17 tetor, dhe Kishën Ortodokse, e cila e kremton ditën e tij me 20 dhjetor. Injaci e bazoi jetën e tij në imitimin e Jezusit.
Ky artikull dyshohet se përmban hulumtim vetjak apo thënie të pacituara prandaj nuk mund të merret si i saktë. Ju lutemi ndihmoni edhe ju në përmirësimin e këtij artikulli. |
Shtatë prej letrave të tij njihen si dorëshkrime të tija.
Sh. Injaci u kap nga autoritet romake, asokohe nën sundimin e perandorit Trajan, dhe dhe u dërgua në Romë, ku ai edhe vdiq si dëshmor i fesë së krishterë në arenë, i shqyer për së gjalli nga luanët.