From Wikipedia, the free encyclopedia
Sirmione (venecijanski Sirmion) je naselje i općina od 8,243 stanovnika[1] u Sjevernoj Italiji u lombardskoj Provinciji Brescia.[2]
Sirmione | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 45°29′N 10°36′E | |
| Država |  Italija |
| Regija | Lombardija |
| Provincija | Brescia |
| frazioni | Colombare di Sirmione, Lugana, Rovizza |
| Vlast | |
| - Sindaco | Luisa Lavelli |
| Površina | |
| - Ukupna | 33.9 km²[1] |
| Visina | 68 metara[1] |
| Stanovništvo (2017.) | |
| - Grad | 8,243[1] |
| - Gustoća | 243.4 stan / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 25019 |
| Pozivni broj | 030 |
| Karta | |
  Sirmione Pozicija Sirmionea u Italiji | |
Na periferiji se nalazi lokalitet - Lugana Vecchia, ona je 2011. uvrštena na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi kao jedan od lokaliteta Prahistorijskih naselja sojenica oko Alpa.[3]
Sirmione leži na južnom kraju Jezera Garda[4] udaljen četrdesetak km zapadno od Verone. Historijski centar leži na kraju uskog poluotoka koji duboko zalazi u jezero i razdvaja Zaljev Desenzano od Zaljeva Peschiera. Današnji Sirmione je pitoreskno ljetovalište, popularan zbog ljepote krajolika, blage klime, termalnih izvora i sportova na vodi.[2]
Tragovi ljudske prisutnosti na području Sirmionea datiraju iz 2. milenija pne.[4] o tome svjedoči i lokalitet Lugana Vecchia.
Sirmione je nastao za Rimskog Carstva, iz tih vremena su poznate - Grotte di Catullo (Katulove spilje) ostatci rimske vile iz 1. vijeka, koja se po legendi, netočno pripisuje pjesniku Katulu, koji je živio u 1. vijeku pne.. Ona je najvjerovatnije pripadala veronskoj porodici Valeri, kojoj je i pjesnik pripadao, što se zna iz njegovih stihova. Izgleda da je poluotok kao i čitava južna obala jezera bila letovalište rimskih aristokratskih porodica, o tom svjedoči otkriće najmanje tri vile od kojih su najočuvanije ostale - Grotte di Catullo.[5]
Izgleda da Sirmione za rimskih vremena nije bio samo ljetovalište, već i važna međustanica na putu Via Gallica, koji je iz Bergama preko Brescie vodio do Verone, gdje se spajao sa Via Postumiom, izgrađenom 148. pne..[5]
Period od velike važnosti u historiji Sirmiona bio je kad su njime vladali Langobardi, tad je bio jedan od centara sudbene vlasti. Tad su u drugoj polovici 8. vijeka podignute tri crkve; San Martino, San Vito i San Pietro in Mavinas.[6] Pred kraj njihove vladavine negdje nakon 760. - Ansa, žena Deziderija posljednjeg langobardskog kralja, osnovala je mali ženski samostan.[6]
Nakon propasti Langobardskog kraljevstva 774. pod navalom Karla Velikog - Sirmione je izgubio administrativni značaj. Nešto kasnije postao je nezavisna komuna, direktno podređen jedino caru, to potvrđuje dokument iz 1220. kojim car Svetog rimskog carstva Friedrich II njegovim stanovnicima potvrđuje dotad dane privilegije, među kojima i pravo na ribolov po cijelom jezeru.[6]
Od 1197. Sirmione je pod vlašću veronske komune, a nakon tog porodice Scaligeri (Della Scala), koja je postala moćna zahvaljujući kontroli nad zamkom. I prije Scaligerija na tom mjestu, postojala je neka fortifikacija (za to se zna iz više dokumenata), ali današnji zamak duguje svoj izgled toj porodici.[7] Njen član kondotjer Mastino I della Scala počeo ga je graditi u 13. vijeku.[7]
Nakon sloma dinastije Scaligeri, kraj oko Verone postao je poprište borbi između Milanskog Vojvodstva i Mletačke Republike. To je potrajalo do 1405. kad je započeo period mletačke vladavine.[7]
Historija naselja u vrijeme kad je njime vladala Venecija prilično je nejasna. U svakom slučaju bio je malo selo ribara i ratara, koji su uzgajali masline, vinovu lozu i dud. Zna se da je 1530. imao 1155 stanovnika, a njihov broj znao je i dobrano pasti za čestih epidemija..[7]
Dugovijeka venecijanska dominacija završila je 1796. kad je Napoleon zauzeo Veneto. Nakon kraćeg perioda naizmjenične habsburško-napoleonske vlasti Venetom i Sirmionom sve do 1866. vlada Austrijsko Carstvo, od tad je dio Kraljevine Italije.[7]
Još od renesanse se zna za termalni izvor - Bojola, bogat sumporom, koji se nalazi na dnu jezera, udaljen 250 metara od istočne obale poluotoka. On se zbog tehničkih razloga nije mogao koristiti sve do 1896., od tad Sirmione ima terme koje su značajno utjecale na njegovu ekonomiju.[8] Sirmione danas ima dva termalna kupališta Catullo u historijskom centru, i Virgilio (od 1987.) u kvartu Colombare.[8]
Termalna voda se koristi u liječenju i prevenciji otorinolaringoloških, bronhatoloških, reumatoloških, ortopedijskih, dermatoloških i ginekoloških bolesti.[8]
Najpoznatija atrakcija i simbol Sirmionea je lokalitet - Grotte di Catullo, koji se prostire na dva hektara. Ti ostatci rimske vile iz 1. vijeka su najimpresivnije arheološko nalazište Sjeverne Italije.[5]
Pored toga simbol je i Zamak Scaligeri potpuno okružen vodom koji dominira Jezerom Garda. Građen je u tri faze, počeo ga je graditi u 13. vijeku Mastino I della Scala, dograđivan je početkom 14. vijeka, a finaliziran krajem 14. vijeka. kad je i oko lučice podignut bedem. Jezgra zamka je centralno dvorište, opasano četverostrukim bedemima sa ugaonim kulama, tri niže i jednom višom.[7]
Stara langobardska crkva San Pietro in Mavinas iz 8. vijeka kompletno je restaurirana u 14. vijeku i dekorirana freskama naslikanim od 13 do 16. vijeka, ali joj je ostao romanički zvonik je iz 1070.. I današnja parohijska crkva Santa Maria Maggiore s kraja 15. vijeka, podignuta je po svemu sudeći na ruševinama starije langobardske posvećene sv. Martinu. Ta jednobrodna građevina oslikana je freskama početkom 16. vijek[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
.jpg)
