Nagrada Švedske banke za ekonomske nauke u znak sećanja na Alfreda Nobela (na švedskom Sveriges Riksbanks pris i ekonomisk vetenskap till Alfred Nobels minne) je nagrada koja se dodjeljuje svake godine za vanserijske intelektualne doprinose u oblasti ekonomije. Nagrada je osnovana od strane Švedske banke (najstarije centralne banke na svijetu) na 300. godišnjicu njenog osnivanja 1968. godine. Iako ta nagrada nije utemeljena na testamentu Alfreda Nobela, laureati iz ekonomije primaju diplomu i zlatnu medalju od švedskog kralja 10. 12. u Stokholmu na istoj ceremoniji na kojoj i dobitnici Nobelove nagrade iz fizike, hemije, fiziologije ili medicine i književnosti. Iznos novčane nagrade za ekonomiju jednak je drugim nagradama.
Prestiž ove nagrade delimično proističe iz njenog povezivanja sa nagradama stvorenim na osnovu testamenta Alfreda Nobela, što je često bilo izvor kontroverzi. Nagrada se obično naziva Nobelova nagrada za ekonomiju ili preciznije, Nobelova memorijalna nagrada za ekomomiju.
U februaru 1995. godine je odlučeno da nagrada za ekonomiju bude definisana kao nagrada za društvene nauke, otvarajući tako Nobelovu nagradu velikim doprinosima iz drugih oblasti, kao što su političke nauke, psihologija i sociologija. Takođe, struktura Komiteta za nagradu za ekonomiju je izmjenjena, budući da sada dva člana nisu ekonomisti, dok se ranije komitet ove nagrade sastojao od pet ekonomista.
Postupak dobijanja nagrade
Laureate iz ekonomije, kao i laureate iz hemije i fizike, bira Kraljevska švedska akademija nauka. Svake godine oko sto živih osoba bude nominovano od strane kvalifikovanih predlagača, koje se prosleđuju odboru od pet do osam članova, a koji zatim podnosi svoj izbor dobitnika Švedskoj akademiji na finalno odobrenje. Nagradu može podeliti najviše troje dobitnika. Nagrada se dodeljuje u Stokholmu i praćena je novčanom nagradom od 10,000.000 kruna, ili otprilike 1,000.000 eura.
Dobitnici
Godina | Slika | Dobitnik | Država | Razlog |
---|---|---|---|---|
1969. | Ragnar Friš | Norveška | „za razvoj i primenu dinamičkih modela za analizu ekonomskih procesa”[1] | |
Jan Tinbergen | Holandija | |||
1970. | Pol Samjuelson | Sjedinjene Američke Države | „za razvoj statičke i dinamičke ekonomske teorije i za aktivni doprinos u podizanju nivoa analize u ekonomiji”[2] | |
1971. | Sajmon Kuznec | Sjedinjene Američke Države | „za empirijski zasnovanu interpretaciju ekonomskog rasta, koja je dovela do detaljnijeg uvida u ekonomsku i socijalnu strukturu i razvoj”[3] | |
1972. | Džon Hiks | Ujedinjeno Kraljevstvo | „za pionirski doprinos teoriji opšte ekonomske ravnoteže i teoriji blagostanja”[4] | |
Kenet Arou | Sjedinjene Američke Države | |||
1973. | Vasilij Leontijev | Sovjetski Savez Sjedinjene Američke Države |
„za razvoj input-autput metoda i za njegovu primenu na važne ekonomske probleme”[5] | |
1974. | Gunar Mirdal | Švedska | „za pionirski rad u teoriji novca i ekonomskih fluktuacija i za analizu međuzavisnosti ekonomskih, društvenih i institucionalnih fenomena”[6] | |
Fridrih Hajek | Austrija Ujedinjeno Kraljevstvo | |||
1975. | Leonid Kantorovič | Sovjetski Savez | „za doprinos teoriji optimalne alokacije resursa”[7] | |
Tjaling Kopmans | Holandija Sjedinjene Američke Države | |||
1976. | Milton Fridman | Sjedinjene Američke Države | „za proučavanje analize potrošnje, monetarne istorije i teorije i za demonstraciju složenosti stabilizacione politike”[8] | |
1977. | Bertil Olin | Švedska | „za veliki doprinos teoriji spoljne trgovine i međunarodnih tokova kapitala”[9] | |
Džejms Mid | Ujedinjeno Kraljevstvo | |||
1978. | Herbert Sajmon | Sjedinjene Američke Države | „za pionirsko istraživanje postupaka donošenja odluka unutar ekonomskih organizacija”[10] | |
1979. | Teodor Šulc | Sjedinjene Američke Države | „za pionirsko istraživanje ekonomskog razvoja sa posebnim naglaskom na rešavanje problema zemalja u razvoju”[11] | |
Artur Luis | Sveta Lucija Ujedinjeno Kraljevstvo | |||
1980. | Lorens Klajn | Sjedinjene Američke Države | „za stvaranje ekonometrijskih modela i njihovu primenu u analizi ekonomskih fluktuacija i ekonomskih politika”[12] | |
1981. | Džejms Tobin | Sjedinjene Američke Države | „za analizu finansijskih tržišta i njihovih veza sa odlukama o troškovima, zaposlenošću, proizvodnjom i cenama”[13] | |
1982. | Džordž Stigler | Sjedinjene Američke Države | „za važne studije o industrijskim strukturama, funkcionisanju tržišta i uzrocima i efektima državne regulacije”[14] | |
1983. | Žerar Debre | Francuska | „za uključivanje novih analitičkih metoda u ekonomsku teoriju i za temeljnu reformulaciju teorije opšte ravnoteže”[15] | |
1984. | Ričard Stoun | Ujedinjeno Kraljevstvo | „za fundamentalne doprinose razvoju sistema nacionalnih računa čime su poboljšane osnove empirijske ekonomske analize”[16] | |
1985. | Franko Modiljani | Italija | „za pionirsku analizu štednje i finansijskih tržišta”[17] | |
1986. | Džejms M. Bjukenan | Sjedinjene Američke Države | „za razvoj ugovorne i konstitucionalne osnove u teoriji donošenja ekonomskih i političkih odluka”[18] | |
1987. | Robert Solou | Sjedinjene Američke Države | „za doprinos teoriji ekonomskog rasta”[19] | |
1988. | Moris Ale | Francuska | „za pionirski doprinos teoriji tržišta i efikasnog korišćenja resursa”[20] | |
1989. | Trigve Havelmo | Norveška | „za razjašnjenje teorije verovatnoće kao osnove ekonometrije i za analizu simultanih ekonomskih struktura”[21] | |
1990. | Hari Markovic | Sjedinjene Američke Države | „za pionirski rad u teoriji finansijske ekonomije”[22] | |
Merton Miler | ||||
Vilijam Šarp | ||||
1991. | Ronald Kouz | Ujedinjeno Kraljevstvo | „za otkriće i razjašnjenje značenja transakcionih troškova i vlasničkih prava za institucionalne strukture i funkcionisanje ekonomije”[23] | |
1992. | Gari Beker | Sjedinjene Američke Države | „za proširenje domena mikroekonomske analize na široki spektar ljudskih ponašanja i interakcija, uključujući i ponašanja nevezana za tržište”[24] | |
1993. | Robert Fogel | Sjedinjene Američke Države | „za obnavljanje istraživanja ekonomske istorije primenom ekonomske teorije i kvantitativnih metoda radi objašnjenja ekonomskih i institucionalnih promena”[25] | |
Daglas Nort | ||||
1994. | Džon Haršani | Mađarska Sjedinjene Američke Države |
„za pionirsku analizu ravnoteže u teoriji nekooperativnih igara”[26] | |
Džon Neš | Sjedinjene Američke Države | |||
Rajnhard Zelten | Nemačka | |||
1995. | Robert Lukas | Sjedinjene Američke Države | „za razvoj i primenu hipoteze o racionalnim očekivanjima, što je transformisalo makroekonomsku analizu i produbilo naše razumevanje ekonomske politike”[27] | |
1996. | Džejms Merliz | Ujedinjeno Kraljevstvo | „za fundamentalne doprinose ekonomskoj teoriji podsticaja u uslovima asimetričnih informacija”[28] | |
Vilijam Vikri | Kanada Sjedinjene Američke Države | |||
1997. | Robert K. Merton | Sjedinjene Američke Države | „za novi metod određivanja vrednosti derivata”[29] | |
Majron Šouls | Kanada Sjedinjene Američke Države | |||
1998. | Amartija Sen | Indija | „za doprinos ekonomici blagostanja”[30] | |
1999. | Robert Mandel | Kanada | „za analizu monetarne i fiskalne politike u uslovima različitih režima deviznog kursa i analizu optimalnih valutnih područja”[31] | |
2000. | Džejms Hekman | Sjedinjene Američke Države | „za razvoj teorije i metoda analize selektivnih uzoraka”[32] | |
Danijel Makfaden | Sjedinjene Američke Države | „za razvoj teorije i metoda analize diskretnog izbora”[32] | ||
2001. | Džordž Akerlof | Sjedinjene Američke Države | „za analizu tržišta sa asimetrijom informacija”[33] | |
Majkl Spens | ||||
Džozef Stiglic | ||||
2002. | Danijel Kaneman | Izrael Sjedinjene Američke Države |
„za integrisanje uvida iz psiholoških istraživanja u ekonomsku nauku, posebno onih koji se odnose na čovekovo prosuđivanje i donošenje odluka u uslovima neizvesnosti”[34] | |
Vernon Smit | Sjedinjene Američke Države | „za laboratorijske eksperimente kao oruđa u empirijskoj ekonomskoj analizi, posebno u studijama alternativnih tržišnih mehanizama”[34] | ||
2003. | Robert Ingl | Sjedinjene Američke Države | „za metode analize ekonomskih vremenskih serija sa varijabilnošću vremena”[35] | |
Klajv Grejndžer | Ujedinjeno Kraljevstvo | „za metode analize ekonomskih vremenskih serija sa zajedničkim trendovima”[35] | ||
2004. | Fin Kidland | Norveška | „za doprinose dinamičnoj makroekonomiji: vremenska konzistentnost ekonomske politike i pokretačke snage iza privrednih ciklusa”[36] | |
Edvard Preskot | Sjedinjene Američke Države | |||
2005. | Robert Auman | Sjedinjene Američke Države Izrael |
„za bolje razumevanje konflikta i saradnje kroz analizu teorije igara”[37] | |
Tomas Šeling | Sjedinjene Američke Države | |||
2006. | Edmund Felps | Sjedinjene Američke Države | „za analizu međuvremenskih kompromisa u makroekonomskoj politici”[38] | |
2007. | Leonid Hurvič | Poljska Sjedinjene Američke Države |
„za postavljanje temelja teorije konstruktivnog mehanizma”[39] | |
Erik Maskin | Sjedinjene Američke Države | |||
Rodžer Majerson | ||||
2008. | Pol Krugman | Sjedinjene Američke Države | „za analizu trgovinskih obrazaca i lokacije ekonomske aktivnosti”[40] | |
2009. | Elinor Ostrom | Sjedinjene Američke Države | „za analizu ekonomskog upravljanja, naročito zajedničkih dobara”[41] | |
Oliver Vilijamson | „za analizu ekonomskog upravljanja, naročito granice čvrstine”[41] | |||
2010. | Piter Dajmond | Sjedinjene Američke Države | „za analizu tržišta sa traženjem neslaganja”[42] | |
Dejl Mortensen | ||||
Kristofer Pisarides | Kipar Ujedinjeno Kraljevstvo | |||
2011. | Tomas Sardžent | Sjedinjene Američke Države | „za empirijsko istraživanje uzroka i posledica u makroekonomiji”[43] | |
Kristofer Sims | ||||
2012. | Alvin Rot | Sjedinjene Američke Države | „za teoriju stabilnih raspodela i praksu tržišnog dizajna”[44] | |
Lojd Šepli | ||||
2013. | Judžin Fama | Sjedinjene Američke Države | „za empirijsku analizu cena aktiva”[45] | |
Lars Piter Hansen | ||||
Robert Šiler | ||||
2014. | Žan Tirol | Francuska | „za analizu tržišne moći i regulacije”[46] | |
2015. | Angus Diton | Ujedinjeno Kraljevstvo Sjedinjene Američke Države |
„za analizu potrošnje, siromaštva i blagostanja”[47] | |
2016. | Oliver Hart | Ujedinjeno Kraljevstvo Sjedinjene Američke Države |
„za doprinos u oblasti teorije ugovora”[48] | |
Bengt Holmstrem | Finska | |||
2017. | Ričard Taler | Sjedinjene Američke Države | „za doprinos u oblasti bihejvioralne ekonomije”[49] | |
2018. | Vilijam Nordhaus | Sjedinjene Američke Države | „za integrisanje klimatskih promena u makroekonomsku analizu na duge staze”[50] | |
Pol Romer | „za integrisanje tehnoloških inovacija u makroekonomsku analizu na duge staze”[50] | |||
2019. | Abidžit Banerdži | Indija Sjedinjene Američke Države |
„za eksperimentalni pristup ublažavanju globalnog siromaštva”[51] | |
Ester Duflo | Francuska Sjedinjene Američke Države | |||
Majkl Kremer | Sjedinjene Američke Države | |||
2020. | Pol Milgrom | Sjedinjene Američke Države | „za poboljšanja teorije aukcija i pronalaske novih formata aukcija”[52] | |
Robert B. Vilson | ||||
2021. | Dejvid Kard | Kanada | „za empirijski doprinos ekonomiji rada”[53] | |
Džošua Angrist | Izrael Sjedinjene Američke Države |
„za metodološki doprinos analizi uzročno-posledičnih veza”[53] | ||
Gvido Imbens | Holandija Sjedinjene Američke Države |
Reference
Eksterni linkovi
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.