From Wikipedia, the free encyclopedia
Nagrada za najagresivnijeg vozača na Tur de Fransu je uspostavljena 1952. Na kraju svake etape tu nagradu dobija vozač koji je najviše napadao i najviše vremena proveo u begu. Na kraju, bira se najagresivniji vozač celog Tur de Fransa, to je biciklista koji je najviše puta proglašavan za najagresivnijeg.
 Crveni broj, koji se dodeljuje Najagresivnijem vozaču | |
| Osnovne informacije | |
|---|---|
| Sport | Drumski biciklizam |
| Takmičenje | Tur de Frans |
| Oblast | Najagresivniji vozač na Tur de Fransu |
| Izvorno ime |
|
| Druga imena |
|
| Istorija | |
| Prva nagrada | 1952. |
| Broj nagrada | 72 (do 2024) |
| Prvi pobednik |  Vaut Vagtmans |
| Najviše pobeda |
|
| Trenutni pobednik |  Voren Bargi (2017) |
Od 1981. najagresivniji vozač nije osvojio Tur iste godine.
Od 1952. dodeljuje se nagrada najagresivnijem vozaču.[1] Na kraju svake etape, dodeljuje se nagrada najagresivnijem vozaču, a na kraju trke se dodeljuje najagresivnijem vozaču celog Tura.[2] 1954. nagradu su dobila dvojica biciklista.[3] 1956. Andre Darigad je proglašen najagresivnijim vozačem.[4]
1961. nije dodeljena individualna nagrada, već je dodeljena celom timu.
Sistem se menjao tokom godina. Ranije su vozači dobijali poene i vozač sa najviše poena je bio pobednik.[5] Biciklista nije morao da završi trku da bi dobio nagradu, Siril Gimar 1972. nije završio trku, ali je dobio nagradu za najagresivnijeg vozača.
1979. nagrada je dodeljena Jopu Zutemelku, ali je kasnije diskvalifikovan zbog dopinga i nagrada je pripala Heniju Kojperu.[6]
Trenutni sistem nagrađivanja je aktivan od 2003. Osam sudija, koji su specijalisti za biciklizam, bira najagresivnijeg vozača na kraju svake etape (osim na hronometru).[7] Za najagresivnijeg na kraju etape može biti izabrano više od jednog bicikliste, a nagradu može dobiti i celi tim. Najagresivniji vozač ne dobija majicu koju će nositi na narednoj etapi, već dobija crveni broj (beli broj na crvenoj pozadini), od 1998.[8][9]
Na kraju Tur de Fransa, obično u toku zadnje etape, proglašava se najagresivniji vozač cele trke i dobija nagradu od 20.000 eura.[7][10][11]
Dobitnici nagrade za najagresivnijeg vozača.[12]
|
|
|
| Pozicija | Ime | Država | Broj pobeda | Godine |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Edi Merks |  Belgija | 4 | 1969, 1970, 1974, 1975 |
| 2 | Bernar Ino | Francuska | 3 | 1981, 1984, 1986 |
| Rišar Virenk | Francuska | 3 | 1996, 1997, 2004 | |
| 3 | Luis Okanja |  Španija | 2 | 1971, 1973 |
| Klaudio Kjapuči |  Italija | 2 | 1991, 1992 | |
| Režis Kler | Francuska | 2 | 1982, 1987 | |
| Žak Diran | Francuska | 2 | 1998, 1999 | |
| Loran Žalaber | Francuska | 2 | 2001, 2002 | |
| Silvan Šavanel | Francuska | 2 | 2008, 2010 |
| Pozicija | Država | Broj pobeda | Vozač sa najviše pobeda | Zadnji pobednik |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Francuska | 32 | Bernar Ino, Rišar Virenk (3) | Voren Bargi 2017. |
| 2 | Španija | 7 | Luis Okanja (2) | Amets Čuruka 2007. |
| Belgija | 7 | Edi Merks (4) | Pol Velens 1978. | |
| 4 | Italija | 6 | Klaudio Kjapuči (2) | Alesandro de Marki 2014. |
| 5 | Nizozemska | 5 | Vaut Vagmans, Geri Kneteman, Heni Kojper, Marten Dikrot, Erik Deker (svi po 1) | Erik Deker 2000. |
| 6 |  Danska | 1 | Kris Anker Serensen (1) | Kris Anker Serensen 2012. |
 Luksemburg | 1 | Šarli Gol (1) | Šarli Gol 1955. | |
 Slovačka | 1 | Peter Sagan (1) | Peter Sagan 2016. | |
 Kazahstan | 1 | Aleksandar Vinokurov, (1) | Aleksandar Vinokurov 2003. | |
 Kolumbija | 1 | Ernan Buenaora (1) | Ernan Buenaora 1995. | |
 Švicarska | 1 | Serž Demijer | Serž Demijer 1983. | |
 Njemačka | 1 | Rudi Altig | Rudi Altig 1966. |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
