From Wikipedia, the free encyclopedia
Mon oncle (sh. Moj ujak) je francusko-italijanska filmska komedija snimljena 1958. u režiji Jacquesa Tatija, koja se smatra najboljim filmom u Tatijevoj filmografiji, te jednim od najuspješnijih i najuticajnijih ostvarenja francuske i svjetske kinematografije 1950-ih.
| Mon Oncle | |
|---|---|
 suvremena replika Ville Arpel koja se pojavljuje u filmu | |
| Režija | Jacques Tati |
| Producent | Jacques Tati |
| Scenario | Jacques Lagrange Jean L'Hôte Jacques Tati |
| Uloge | Jacques Tati Jean-Pierre Zola Adrienne Servantie Alain Bécourt |
| Muzika | Franck Barcellini Alain Romans |
| Fotografija | Jean Bourgoin |
| Montaža | Suzanne Baron |
| Distribucija | Gaumont |
| Datum(i) premijere | 10. 5. 1958
|
| Trajanje | 120 min. (francuska verzija) 111 mim. (engleska verzija) |
| Zemlja |  Francuska Italija |
| Jezik | francuski |
| Budžet | 250.000 FRF (proc.) |
U njoj Tati ponavlja ulogu gospodina Hulota, staromodnog sredovječnog muškarca koji se teško prilagođava modernom svijetu. Radnja prikazuje kako dolazi u posjet svojim rođacima, porodici Arpel, koji su se uselili u novosagrađeno naselje u predgrađu Pariza, odnosno modernu "geometrijsku" kuću zvanu Villa Arpel, gdje će Hulotovo nesnalaženje sa modernom tehnologijom i ultramaterijalističkim svjetonazorom novih generacija izazvati niz komičnih nesporazuma, ali i simpatije od strane 9-godišnjeg nećaka (koga glumi Alain Bécourt).
Kao i kod ostalin Tatijevih komedija, humor u Mon oncle je prije svega vizualnog karaktera, pa u njemu gotovo uopće nema dijaloga, svedenih tek na "šum" u pozadini. Usprkos toga, Tati je u filmu izuzetno vješto stvorio niz komičnih situacija, ali i dao satirički prikaz tadašnjeg francuskog društva, odnosno načina na koji se blagostanje stvoreno u poratnom ekonomskom bumu odrazilo kroz konzumerizam, otuđenje te inzistiranje na "modernoj" arhitekturi nauštrb tradicionalnih vrijednosti, ali i humanosti.
Mon oncle je doživio veliki uspjeh kod publike, ali i kod kritke. Na Kanskom festivalu je osvojio nagradu kritike, a poslije i Oscar za najbolji strani film. Dio kritičara, prije svega vođenih tadašnjom ljevičarskom ideologijom, je napao film optužujući ga zbog toga što, napadajući modernost, navodno promovira reakcionarne i pužadističke stavove.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
