From Wikipedia, the free encyclopedia
Marakeš (arapski: مراكش izgovara se Marakš, fr. ) je grad od 928,850 stanovnika[1] u centru Maroka u Regiji Marrakesh-Safi, u kojoj je administrativni centar.
Marakeš | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 31°37′N 8°0′W | |
| Država |  Maroko |
| Regija | Marrakesh-Safi |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Mohamed Larbi Belcaid |
| Površina | |
| - Ukupna | 209 km²[1] |
| Visina | 468[1] |
| Stanovništvo (2019.) | |
| - Grad | 928,850[1] |
| - Gustoća | 4,441 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC) |
| Poštanski broj | 40000 |
| Karta | |
  Marakeš Pozicija Marakeša u Maroku | |
Marakeš je najstariji u nizu od četiri kraljevska grada Maroka. Prostire se u centru plodne dobro navodnjavane ravnice Haouz, južno od rijeke Tensift. Historijski centar grada - medina, uvršten je 1985. na UNESKO-vu listu Svetske baštine.[2]
Marakeš je dao ime emiratu kom je dugo bio prijestolnica, osnovao ga je sredinom 11. vijeka Jusuf ibn Tašfin iz Dinastije Almoravida, pa je sve do 1147., kad je podpao pod vlast Almohada, bio almoravidska prijestolnica. Od 1269. Marakešom vladaju Marinidi, koji su radije boravili u sjevernijoj prijestolnici Fèsu. Marakeš je prosperirao tokom 16. vijeka kad je bio prijestolnica Dinastije Sadi, to je potrajalo sve dok Dinastija Alauita nije preuzela vlast u Maroku, oni su radije koristili Fès ili Meknes kao svoju rezidenciju i prijestolnicu, ali su Marakeš nastavili koristiti kao veliki vojni garnizon.[2]
Vjerski lider Aḥmed al-Ḥibah zauzeo je Marakeš 1912., iz grada ga je istjerala francuska vojska kojom je komandirao pukovnik Charles Mangin. Za vrijeme Francuskog protektorata (1912.-56.), Marakešom je dugi niz godina upravljala porodica Glaoui, čiji je posljednji paša Thami El Glaoui, bio glavni incijator svrgavanja marokanskog sultana Muhameda V 1953.[2]
| Medina Marakeša | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
 | |
| Maroko | |
| Registriran: | 2008 (9. zasjedanje) |
| Vrsta: | kulturna baština |
| Mjerilo: | (i)(ii)(iv)(v) |
| Ugroženost: | - |
| Referenca: | UNESCO |
Marakeš zovu Crveni grad zbog njegove pitoreskne medine okružene velikim palminim gajevima, to je zbog tog jer su njeni bedemi i zgrade podignuti za vladavine Almohada izgrađeni od crvene gline. Ona je 2008. uvrštena na UNESCO-vu Listu svjetske baštine. Srce medine je trg Džemaa el-Fna neobično živahni suk, koji je također uvršten na UNESCO-vu Listu nematerijalne svjetske baštine. Nedaleko od njega nalazi se Džamija Kutubija iz 12. vijeka sa minaretom visokim 77 metra, kog su podigli španjolski zarobljenici.[2]
Čitav dan sve do noći na trgu se ne prodaje samo voće, povrće i tradicionalna hrana, već se nude i razne usluge, od zubarskih, tetoviranja do tradicionalne medicine. Pored tog on je i pozornica brojnih zabavljača od krotitelja opasnih kobri do muzičara, pjevača i plesača tradicionalnih berberskih pjesama.
Iako se još od 1922. Trg Džemaa el-Fna štiti kao dio marokanske kulturne baštine, ipak je danas ugrožen naglom urbanizacijom i masovnim turizmom.[3]
Od ostalih znamenitosti treba istaći; turbe Saʿdī iz 16. vijeka, palaču Dar el-Beïda iz 18. vijeka (danas bolnica) i kraljevsku rezidenciju Bahiu iz 19. vijeka. Dobar dio medine je još uvijek opasan bedemima iz 12. vijeka, među preživjelim vratima u medinu naročito se ističu kamenita - Bab Agnaou. Moderni dio grada - Gueliz, zapadno od medine, podignut je i razvio se u vrijeme Francuskog protektorata.[2]
Marakeš je slavan zbog svojih parkova, od kojih se naročito ističe Menara po maslinama i zidom opasani Agdal koji se prostire na impresivnih 405 hektara. Sistem kanala za navodnjavanje podignut je još u vrijeme vladavine Dinastije Almoravida on se koristi i dandanas za navodnjavanje gradskih parkova.[2]
Turizam je glavni nosilac ekonomije, Marakeš je odavno poznata turistička destinacija, i centar zimskih sportova. Grad je još od antike trgovački centar u planinama Visokog Atlasa i tom dijelu Sahare.
Željeznicom i autoputevima povezan je sa Safijem i Casablancom.
Grad ima velik internacionalni aerodrom Marakeš Menara (IATA: RAK, ICAO: GMMX).[2]
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
