From Wikipedia, the free encyclopedia
Ca' Pesaro je barokna palača mramorne fasade na Kanalu Grande u sestieru Santa Croce u Veneciji (Italija). Palača je danas dom dva venecijanska muzeja – moderne umjetnosti i orijentalne umjetnosti.
 | |
| Mjesto | Venecija |
| Država |  Italija |
| Vrijeme gradnje | 1659. – 1710. |
| Naručitelj | Giovanni Pesaro |
| Vlasnik | Grad Venecija |
| Korisnik | muzej Moderne umjetnosti i muzej Orijentalne umjetnosti |
| Tip građevine | palača |
| Arhitektonski stil | barok |
| Arhitekti i izvođači radova | |
| Arhitekt | Baldassare Longhena |
| Graditelj | Gian Antonio Gaspari |
| Tehnički podaci | |
| Broj katova | 5 |
| Koordinate: 45.440944°N 12.331633°E | |
  Ca' Pesaro | |
| Web | www.Ca' Pesaro |
Palaču je 1659. projektirao i počeo graditi Baldassare Longhena[1] po naružbi Leonarda Pesara, prokuratora Bazilike San Marco. Longhena je umro 1682. (iste godine kad i naručitelj Pesaro), tako da je nedovršenu palaču nastavio graditi njegov učenik i suradnik Gian Antonio Gaspari, strogo poštujući plan svog mentora i dovršio je skoro 30 godina kasnije tj. 1710. godine.[1][2] Iz porodice Pesaro bio je i mletački dužd Giovanni Pesaro (1658–1659).[2]
Nakon porodice Pesaro, vlasnici palače bili su porodica Gradenigo,[1] a nakon njih benediktinci koji su u palači uredili svoj konvent.[1] Početkom 19. vijeka palača je postala posjed porodice Bevilacqua, posljednja vlasnica Felicita Bevilaqua La Masa poklonila je 1899. testamentom palaču gradu Veneciji, uz uvjet da se koristi za umjetnost.[1]
Palača ima pet etaža koje se vide tek s boka. Glavna fasada od bijelog mramora prema Kanalu Grande, izgleda kao da ima tri etaže, visoko rustikalno prizemlje ima mezanin i veliki portik prema kanalu. Prvi i drugi kat palače sa sedam velikih prozorskih otvora s lunetama flankiranih dupliim pilastrima gotovo su identični. Od nekad bogato opremljene unutrašnjosti palače nije ostalo gotovo ništa, tek mali tragovi fresaka i kiparske dekoracije.
Od 18. maja 1902., grad Venecija je smjestio u palaču Pesaro Gallerie internazionale d'arte moderna (današnji muzej), koja do tada nije imala stalnog sjedišta. Ona se prostire u prizemlju i prvom katu palače.
Venecijanski muzej Moderne umjetnosti ima djela slijedećih umjetnika: Gustava Klimta, Pierre Bonnarda, Marca Chagalla, Vasilija Kandinskog, Paula Kleea, Georgesa Rouaulta, Henrija Matissa, Henryja Moora, Giorgia Morandija, De Chirico, Umberta Boccionija i mnogih drugih.
Na trećem katu palače smješten je od 1928. muzej Orijentalne umjetnosti (Museo d'Arte Orientale).[3] On ima oko 30.000 predmeta, većinom iz Japana, te nešto iz Kine i Indonezije (oklope, mačeve, porculan, slike i crteže Koryusai, Harunobu, Hokusai i drugih). Većina izložaka je iz zbirke koju je za svog boravka po Aziji prikupio Enrico II, vojvoda od Bardija (Bourbon-Parma).[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
