Świecznik (dramat)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świecznik (fr. Le Chandelier) – dramat Alfreda de Musseta w trzech aktach ogłoszony w 1835 r.
.jpg)
Młoda i piękna Jacqueline romansuje z kapitanem Clavaroche za plecami męża (André), który jest już o krok od odkrycia jej zdrady. Kochankowie szukają sposobów, by odwrócić od siebie podejrzenia. Kapitan Clavaroche podsuwa pomysł, by posłużyć się „świecznikiem” , tj. innym mężczyzną, który będzie przyciągał wzrok zdradzanego męża. Jaqueline ma udawać żywe zainteresowanie tym mężczyzną, który w efekcie będzie uważnie obserwowany i śledzony przez André, podczas gdy prawdziwy kochanek, Clavaroche, będzie poza wszelkimi podejrzeniami. Do roli „świecznika” zostaje wybrany Fortunio, jeden z podwładnych jej męża, który przypadkowo również kocha się w Jacqueline. Skutek intrygi jest taki, że Jacqueline zaczyna odwzajemniać uczucie Fortunia, ku niezadowoleniu Clavaroche’a.
Na motywach utworu powstała operetka pt. La Chanson de Fortunio (1861, muzyka Jacques Offenbach, libretto Ludovic Halévy i Hector Crémieux). W wersji polskiej grano ją w Teatrze Wielkim w Warszawie pod tytułem Śpiewka pana Fortunata (1862).[1]
Na motywach utworu powstała opera pt. Fortunio (1907, muzyka André Messager, libretto Gaston Arman de Caillavet i Robert de Flers.[2]
Utwór na język polski przełożył Tadeusz Boy-Żeleński.
W 1979 r. w Teatrze Telewizji wyemitowano spektakl. pt. Świecznik w reżyserii Olgi Lipińskiej.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
