Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa w Łodzi

Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa
	; Widok z powietrza, od południowego wschodu na najwyższe budynki osiedla
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Miasto	Łódź
Dzielnica	Śródmieście
Data budowy	1975–1982
Architekt	Mieczysław Sowa, Aleksander Zwierko
	Położenie na mapie Łodzi Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa
	Położenie na mapie Polski Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa
	51°45′27″N 19°27′36″E
	Multimedia w Wikimedia Commons

Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa (ŚDM) (wśród łodzian znana jako Manhattan) – osiedle mieszkaniowe w Łodzi, w Śródmieściu, modernistyczne, wzniesione w latach 1975–1982; zespół jednych z największych w Polsce budynków mieszkalnych (megaszaf) wykonanych w konstrukcji szkieletowej „słupowo-płytowej”.

Szybkie fakty Państwo, Województwo ...

Zamknij

Ówcześnie projektowane systemy wielkopłytowe dla budynków mieszkaniowych pozwalały na wykonanie budynków o wysokości maksymalnie 11 kondygnacji, dlatego niesłusznie uważa się, że budynki te wykonano w technologii tzw. „wielkiej płyty”. Nie zastosowano tutaj wielkopłytowych ścian nośnych, a jedynie ściany osłonowe z żelbetowych płyt elewacyjnych wykończonych okładzinami azbestowo-cementowymi, które zdemontowano podczas remontu w latach 90. Ze względu na rozmiary i nowatorską, jak dla budynków mieszkalnych, konstrukcję budynki te posadowiono nie za pomocą ław fundamentowych, ale płyt fundamentowych. Na terenie osiedla znajdują się m.in. dwa najwyższe budynki mieszkalne w Łodzi (każdy po 78 metrów wysokości).

Autorami zwycięskiej koncepcji w konkursie na opracowanie Śródmiejskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w Łodzi w 1969 r., byli: Mieczysław Sowa, Krzysztof Wiśniowski(inne języki), Andrzej Bohdanowicz, Ryszard Daczkowski i L. Paperz^[1], lecz ostatecznie realizację osiedla powierzono zatrudnionemu w łódzkim Miastoprojekcie Aleksandrowi Zwierce i jego zespołowi projektowemu^[2].

Charakterystycznym detalem architektonicznym osiedla są umiejscowione na ostatnich kondygnacjach pawilony z infrastrukturą techniczną wysunięte poza lico elewacji^[3].

W 2000 i w 2001 roku ocieplono i odmalowano bloki przy al. Piłsudskiego 7, ul. Sienkiewicza 101/109 oraz ul. Wigury 15.

Na wielki zespół mieszkaniowy ŚDM składa się 8 budynków:

al. Piłsudskiego 7 (23 kondygnacje użytkowe + 2 techniczne) 78 m – składa się z 4 segmentów, liczących odpowiednio: 21-, 19-, 17- i 15-pięter oraz dwupoziomowego holu. Na 7. piętrze znajduje się piętro obsługowe.
ul. Piotrkowska 182 (24 kondygnacje użytkowe + 2 techniczne) 78 m – składa się z 7 segmentów, liczących odpowiednio: 23-, 23-, 21-, 19-, 17-, 17- i 17-pięter oraz holu. Na 7. piętrze znajduje się piętro obsługowe, a pod budynkiem znajduje się parking.
ul. Sienkiewicza 101/109 (18 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 60 m – składa się z 4 segmentów, liczących odpowiednio: 17-, 15-, 13- i 13-pięter oraz holu. Na 7. piętrze znajduje się piętro obsługowe.
ul. Piotrkowska 204/210 (18 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 58 m – składa się z 6 segmentów, liczących odpowiednio: 18-, 18-, 16-, 14-, 12- i 12-kondygnacji.
ul. Wigury 15 (14 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 46 m – składa się z 3 segmentów, każdy po 14-kondygnacji.
ul. Piotrkowska 235/241 (14 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 46m – składa się z 3 segmentów, każdy po 14-kondygnacji.
ul. Piotrkowska 247 (14 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 46 m – składa się z 2 segmentów, oba po 14-kondygnacji.
ul. Piotrkowska 257a (14 kondygnacji użytkowych + 2 techniczne) 46 m – składa się z 2 segmentów, oba po 14-kondygnacji.

Na osiedlu znajduje się parking kubaturowy dziewięciopoziomowy (trzy poziomy podziemne, jeden naziemny i pięć nadziemnych) na 475 aut.